Tales of

Sinnoh

Een diepe zucht rolde over haar lippen terwijl haar ogen door het raam van de taxi naar buiten keken. Verschillende gebieden in de regio trokken voorbij terwijl ze steeds verder naar het westen gingen. Het was makkelijker geweest als ze gewoon naar professor Willow was gegaan. Sunnyshore City was immers veel dichterbij. Toch had ze gekozen om haar starter niet daar te halen. De hele reden? Ze had gekke verhalen gehoord over de professor. Ze wilde er zeker van zijn dat haar eerste pokémon veilig was. Als kind was ze er niet voor niets een tijdje bang van geweest, na het overlijden van haar vader. Het nadeel was dat ze nu wel zo ongeveer naar de andere kant van de regio moest. Sandgem Town was ver maar het was alsnog beter dan Eterna City, dan zou ze naar het noorden moeten. Een gebied waar ze liever wat verder vandaan bleef. Haar oude thuis. Met geluk zou ze nog voor de avond thuis zijn. Dan had ze nog even bonding tijd met haar pokémon, voor ze morgen open zou gaan. Bij het uitstappen deed de prijs van de taxi rit toch wel even pijn. Op de terug rit zou ze dit nog een keer moeten betalen en dat zou toch wel betekenen dat het behoorlijk duur werd. Misschien zou ze zelfs ergens op moeten besparen, wilde ze dit kunnen betalen. Ach, dat zou ze later wel zien. Nu moest ze eerst haar starter op gaan halen bij professor Hazel.

De schuifdeuren van het lab opende voor haar neus. Zodra ze binnenstapte, werd ze begroet door een lichtelijk chemische geur van schoonmaakmiddel. Waarschijnlijk was het regelmatig nodig om het lab schoon te maken, maar dat hoefde niet te betekenen dat de geur aanwezig moest zijn. Misschien konden ze beter een ander geurtje gebruiken? Al was het voor een pokémon lab waarschijnlijk toch anders dan bij een café. Nadat ze zich had aangemeld, wachtte ze op een stoeltje in de lobby tot ze naar een andere ruimte werd geroepen. Een vrouw begroette haar, dit moest professor Hazel zijn. "Aangenaam, ik ben Angie Lennox, ik heb hier een afspraak om mijn starter op te halen", zei ze vriendelijk tegen de vrouw. Professor Hazel begon met een uitleg over liscence, de pokédex en allerlei andere dingen die er mee te maken hadden. Zodra Angie zo goed als alles begrepen had, was het tijd om een keuze te maken. Door een van de assistenten werden drie pokéballs weg gelegd, het was tijd voor haar keuze.

De eerste pokémon die ze haar lieten zien was een Bulbasaur. De pokémon leek echter totaal geen interesse in haar te hebben. In plaats daar van, draaide hij zich om, krulde hij zich op en begon hij rustig te slapen. Daar zou ze waarschijnlijk niet heel veel aan hebben. De tweede pokémon was een Litten. Het zou een perfecte pokémon zijn voor haar café, als hij niet recht met zijn klauwen naar haar hand had uitgehaald. Een van de researchers begon zich recht te verontschuldigen. Het was niet nodig in haar ogen, ze was niet bang meer en pokémon konden nou eenmaal zo zijn. Het was jammer aangezien een Litten goed had gestaan in het café. De derde en laatste pokémon was een Oshawott. Er verscheen een lichte frons op haar gezicht. De kleuren van de pokémon leken net iets anders te zijn dan wat ze gewend was. Al snel vertelde een van de researchers dat het een shiny was. Dat verklaarde de kleur. Al moest ze eerlijk zeggen dat ze het altijd vreemd vond. Shinies kon je eigenlijk in een paar categorieën onderverdelen. Deze viel onder het type dat er amper anders uit zag als gewone pokémon. Haar geluk was dat deze pokémon haar wel vriendelijk begroette. Ze had geen idee wat ze had moeten doen als alle drie de pokémon geen optie waren geweest. Was het überhaupt een optie om te zeggen dat je toch geen van de drie starters wilde? Zou je dan drie andere krijgen of zonder pokémon naar huis gaan? "Ik zou de Oshawott graag meenemen", zei ze met een vriendelijke glimlach tegen professor Hazel. Zachtjes aaide ze de pokémon over zijn kopje terwijl ze nadacht over een mogelijke naam. Ze zag vaak dat trainers een thema kozen voor de namen van hun pokémon. Het leek haar ook leuk om te doen. De vraag was alleen; wat voor thema? Het beste zou zijn als ze iets had wat bij haar café zou passen. "Blueberry", zei ze uiteindelijk. Haar keuze was gevallen op bessen. In haar gerechten gebruikte ze er veel dus het paste prima. Bovendien waren de meeste bessen wel leuk af te korten. Zo kon ze haar Oshawott's naam afkorten naar Blue.