Tales of

Sinnoh

Eigenlijk waren er toch weinig voordelen aan dit soort evenementen. Niet alleen was hij heel vaak bezig met zijn werk waardoor hij mensen in nood en achterlijk volk dat zichzelf zat wilde zuipen en anderen lastig wilden vallen niet kon negeren, maar ook werd hij gedwongen om sociaal te zijn. Als hij ergens een graftakkenhekel aan had, dan was het dat wel. En dus liep hij dan ook met zijn gebruikelijke nors trek rond zijn gezicht over het Harvest Festival, wat nu al een paar dagen vol in gang was. Zijn blik gleed kort naar een Rowlet die besloot om een random rugzak als slaapplaats te gebruiken en zijn wenkbrauw schoot licht omhoog toen hij een kerel die ouder dan hem was en vrij soft oogde in de richting van de rugzak zag lopen. Het leek Ace wel duidelijk dat de Rowlet van hem was en hij zou zich er ook niet mee bemoeid hebben ware het niet dat een ruig ogende kerel al met grote passen naar de rugzak kwam gebeend. ”Zou je met je poten van mijn rugzak af willen blijven, brilsmurf?” spuwde de man de kerel toe. Ace wisselde kort een blik met Jaws uit – welke altijd bij hem had gelopen – en liep zonder aarzelen op het tweetal af. ”Als je die giraffennek van je gebruikt waar het voor dient, dan zou je zien dat er een Pokémon in je rugzak zit en dat meneer enkel zijn Pokémon terug wilde halen. Maar als ik hem was, zou ik die Rowlet laten zitten zodat hij heel je rugzak onder kan schijten, want dan heb je wel verdiend.” Ace zag het gezicht van de kerel roder worden, maar daar was hij niet van onder de indruk. Hij sloeg dan ook zijn armen rustig over elkaar heen en wachtte af tot de situatie zou escaleren.