Tales of

Sinnoh

Een elektrische step balanceren waar hijzelf op stond en waar zijn Pokémon vlak voor hem stond, was blijkbaar niet zo makkelijk. Leeroy had net een maiskolf gekocht waar hij nu lekker van aan het genieten was en hij wilde het festival nog verder bezichtigen, maar eten en rijden tegelijkertijd was niet zo’n heel goed idee. Maar goed, hij was een sterke onafhankelijke vrouw en zijn spieren zouden natuurlijk opbollen als hij de elektrische step zo in bedwang zou houden, wat hem weer veel kans deed krijgen bij de vrouwtjes. En dus beet Leeroy dan maar op zijn tanden en probeerde hij de step in evenwicht te houden. Ryan, die zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd had, hield zichzelf angstvallig aan de voorkant van de step vast toen deze begon te wiebelen. ”Geen zorgen, Ryan. Deze man heeft alles onder con…” Net op dat moment trok de zwaartekracht hem opeens wel heel erg snel naar rechts en Leeroy verloor zijn evenwicht. Niet alleen viel hij met zijn step op de grond, maar de impact van de klap zorgde er ook voor dat zijn maiskolf uit zijn hand vloog, welke doodleuk een eindje verder rolde en daar in het gras bleef liggen, vlakbij de uitwerpselen van vermoedelijk een Furfrou. De enige die ongeschonden was gebleven, was Ryan. De Larvitar had de val natuurlijk allang zien aankomen en was op het laatste moment van de step gesprongen. Hij wandelde nu met zijn armpjes dichtbij elkaar naar zijn gevallen trainer toe en keek hem bezorgd aan. ”Lar?” vroeg hij zachtjes, Leeroy pokend met zijn armpje.