Tales of

Sinnoh

Wie had ooit gedacht dat de beveiliging in zo’n klein dorpje zo streng zou zijn? Nadat hij die stunt uitgehaald had met zijn elektrische step en met zijn katapult had hij een tweede waarschuwing gekregen. Als hij nu een derde waarschuwing zou krijgen, zou hij niet meer welkom zijn op het festival. En het festival duurde nog wel even, dus dat zou best wel… deprimerend zijn. Hij had hier alles al wel een beetje gezien, maar zo’n festival was natuurlijk ideaal om nieuwe mensen te leren kennen en dus had Leeroy tegen Ryan gezegd dat hij zich moest gedragen, waarop de Larvitar hem een vreemde blik had toegeworpen. Volgens Leeroy was het Ryan’s schuld dat hij dat maiskorreltje tegen het achterhoofd van die man had laten schieten, maar Ryan was het daar duidelijk niet mee eens en nu liep de Larvitar met een boos gezicht een eindje voor hem uit. ”Zo ga je geen vrouwtjes scoren met die attitude, hoor!” riep Leeroy hem nog na, wat een vreemde blik opwierp van de mensen om hem heen en hier en daar wat gegniffel. Zijn Larvitar keek met een boze blik over zijn schouder naar Leeroy en zijn boosheid werd er niet minder op toen Leeroy ”Aww, wat schattig,” onder zijn adem door mompelde en zijn polaroid camera tevoorschijn haalde om een foto te trekken. Wat volgde was een boze Larvitar die met zijn voet op de grond stampte, zijn armpjes in de lucht zwierde en vervolgens een hoop verwensingen naar Leeroy begon te gooien. ”Lar, lar, lar!” riep Ryan naar Leeroy, welke met zijn ogen knipperde en ze daarna geconcentreerd vernauwde. ”Ik hou ook van jou,” zei hij uiteindelijk met een brede grijns, want zijn Larvitar kon niet anders dan van hem te houden, right?