Tales of

Sinnoh

De eerste zonnestralen braken door het wolkendeken terwijl hij ongeduldig op de deur van het labratorium ramde. Remy meende dat hij de dauwdruppels van de deurklink af zag vliegen toen hij deze probeerde te openen. Misschien was de professor nog niet eens op, maar hij had geen tijd om hier de halve morgen te staan wachten. Er waren andere zaken die op hem wachtte, dus hij hoopte dat het mens snel open zou doen zodat hij zijn weg weer kon vervolgen. ”Is er iemand wakker?” riep hij, waarna hij nog een paar flinke bonken op de deur gaf. Als die professor nu nog niet wakker was, dan wist hij het ook niet meer en was het misschien tijd voor een gehoorapparaat. Remy was soms best een heethoofd, al weigerde hij dat zelf toe te geven. Ongeduldig bewoog hij wat met zijn voet, om vervolgens nog eens een diepe zucht te slaken als toevoeging aan zijn geïrriteerde houding.

Eindelijk. De deur opende en de Professor liet hem naar binnen. Ze zag er een beetje warrig uit, maar hij wist niet goed of dat kwam doordat hij haar zo vroeg wakker had gemaakt of dat ze gewoon een beetje warrig van zichzelf was. In elk geval, hij mocht naar binnen. Het duurde niet lang voordat ze hem drie verschillende balls voorschotelde. De keuze was nu aan hem, maar om eerlijk te zijn had hij hier de tijd niet eens voor. ”Doe deze dan maar,” mompelde hij, om vervolgens de eerste ball van de tafel af te grissen. Voor een moment keek hij naar de ball, geen idee hebbende dat hij zojuist een Chinchou had uitgekozen – want als hij wel had geweten wat erin had gezeten had hij sowieso een andere genomen. Een Professor zou vast wel goede Pokémon uitdelen. Daar vertrouwde hij in elk geval wel op.