Tales of

Sinnoh

Ze legde haar hand tegen de de stenen rand aan die de ingang van de grot bedekte. Hoewel de zon zijn gloed duidelijk over dit deel van de opening had geslagen voelde dat niet zo. Het was koud. Als ze van gevoel alleen een oordeel zou moeten trekken zou ze het zeker aan zien als ijs. In contrast waaide er een warme wind de grot in. Er kwam geen geluid uit de spleet, het was dood stil. Maar toch voelde het net alsof er een stem vanuit de duisternis haar toesprak; "kom binnen, en ontdek alle wonderen die ik te bieden heb." Lucia trok een wenkbrauw op, ze was in conflict met haarzelf. Aan de ene kant wilde ze de uitnodiging aanvaarden en de grot binnen stappen. Maar aan de andere kant; zou dat wel zo slim zijn? Vele Pokémons noemde dit hol hun thuis, en zouden het zeker niet leuk vinden als zij zomaar even kwam binnen wandelen. En was ze wel sterk genoeg om haar zelf en Vito te verdedigen? Het jonge meisje zuchtte en stopte haar handen in de zakken van het jacket dat ze aan had. Wat een gezeik was ook.

”Ben je ook op weg naar Eterna City?” Lucia haalde diep adem en schudde haar hoofd. Ze was helemaal niet van plan om daar heen te gaan. Ze wilde enkel de grot in, het ontdekken. Ze draaide haar kop half om naar de vreemdeling. Hij had een Dratini om zijn nek hangen. Alsof het een sjaal was. Het was een schattig beestje, en zeer zeldzaam had ze gehoord. Daarom schatte ze de kans dat ze zelf ooit zo'n wezen in haar team mocht hebben laag in. Ze keek opzij en spotte daar een Shinx. Een jonkie nog. Toen ze aan haar reis begon was de eerste Pokémon die ze in het wild had gezien een Luxray. Ze wist nog goed overrompeld ze was toen ze stoere beest zag op een heuveltje. Zo trots zo onbevreesd... "Niet echt, maar als je daar heen gaat wil ik wel mee?" Stelde ze toen voor, het zou beter zijn als ze samen de grot in zouden trekken. Daarbij was ze nog helemaal niet in het noorden van Sinnoh geweest. Dus dit was een mooie kans om dat deel van de regio beter te leren kennen.

Ze lachte en haalde haar tas van haar schouders. Met een snelle beweging haalde ze er twee ballen uit. "Ik zou je het kunnen vertellen, maar ik denk dat een demonstratie leuker is." Ja, hij en zijn Pokémon hadden al hun kansen gehad om te schitteren. Nu was het haar beurt om een beetje te flexen. Ze drukte op de knoppen die in de ronde objecten geschroefd waren en wachtte rustig af. Maar gelukkig duurde het niet lang voordat beide ballen opensprongen en er twee wezens uit kwamen "De riolu is mijn starter, gekregen van professor Hazel. Hij heet Vito trouwens." Legde ze uit terwijl ze de pocketmonster een speelse tikje tegen zijn hoofd gaf. Het beestje vulde zijn wangen met lucht en keek strak naar de grond. Het getinte meisje grinnikte zachtjes, hij was zo schattig als hij boos was. "En dit," ze richtte haar aandacht op haar Popplio. "Is Donata, ik heb haar gevangen in de Friend safari." Toen de zeehond achtige Pokémon merkte dat er over haar gesproken werd begon ze te poseren. Wat een uitslover was ze soms toch ook. "En ik weet wat je bedoeld, als ik jouw hier niet tegen gekomen was dan had ik sowieso mijn weg terug gemaakt naar de stad." Ze schonk hem een knikje en stopte de Pokémon ballen weer terug in haar tas. Het was beter om haar dieren even er uit te hebben. Je wist immers maar nooit wat hun allemaal te wachten stond in die grot. "Kom laten we gaan, je kan me wel meer vertellen over je eerste gym challenge als we aan het lopen zijn." Ze gebaarde dat ze hem moest volgen en liep voorzichtig de duistere opening binnen.

Het was wel duidelijk dat hij van praten hield, maar dat vond Lucia juist fijn. Liever dat, dan een verlegen iemand waar geen woord uitkwam. Dan hing er gelijk een ongemakkelijke sfeer. Ze merkte dat Donata een beetje moeite had met hun bij houden, niet zo gek ook. Aangezien haar lichaam vooral gemaakt was voor het water, en niet voor grotten. Ze stopte even snel en nam het beestje in haar armen. Om dan weer snel naar de zijde van te man te rennen. Ze zag dat haar Riolu een beetje geïrriteerd was om het feit dat hij moest lopen, maar voor hem was het simpelweg makkelijker. De man vertelde over zijn plan, en ze luisterde oprecht geïnteresseerd. Hij vroeg toen wat haar plan was, en het getinte meisje dacht even na. "Ik heb nog niet echt een plan." Liet ze hem weten. Haar plan voor nu was gewoon om door te trainen. Donata had ze nog niet zo lang en hadden dus niet echt een goede draai kunnen vinden. En Vito, hij was zeker wel een stuk sterker geworden maar... niet genoeg om een gym aan te kunnen. "Maar, zou je je Pokémons niet eerst evolueren? Je Shinx bijvoorbeeld, die is al vrij snel bij zijn tweede stage toch?" Ze gleed met haar blik naar het blauw gekleurde wezen. Ze had geleerd dat Shinx naar zijn tweede evolutie ging op level 15, en dan was niet zo ver weg vond ze zelf. "Zodat je een beetje beter in je schoenen staat snap je?" De gym leaders waren immers niet normale trainers. Dus kon je altijd beter niks aan het lot over laten.