Surtr had eindelijk contact gehad met de groep waar zijn vader hem bij aangemeld had, al was hij altijd nog een beetje verloren over dit hele gedoe. Het vrije leven was nog maar net begonnen en het bracht hem nu al in verwarring. Hoe dan ook, de jongen had een kort gesprekje gehad met iemand wiens naam hij nu al verloren was, maar die in ieder geval een higher up was dan hemzelf binnen deze organisatie. Een lief persoon die hem met liefde meer informatie wilde aanbieden wanneer het festival was afgelopen. Voor nu moest hij dus maar een beetje rondhangen en kijken wat ervan zou komen. Hij had natuurlijk ja gezegd hierop, nee zat niet bepaald binnen zijn woordkeuzes. Om hem bezig te houden en een testje te geven van het echte werk, was hij echter aangemoedigd om te helpen bij de beveiliging. Dus een beetje misplaats nam hij zijn positie aan ergens in een drukkere omgeving waar de gezelligheid plaatsvond, om hier rond te kijken. Dit was pure improvisatie van zijn part, al leek de hondachtige aan zijn hiel hier meer een natuurtalent in te zijn.
Met een glimlach keek Chase om zich heen naar de drukte van het festival. Het was sinds het strandfeest geleden dat hij zich nog eens op een evenement had gewaagd en hoewel het iets te druk was naar zijn idee was het wel aangenaam om hier rond te lopen. Er waren verschillende evenementen en kraampjes die zijn aandacht trokken en hij had ook kort overwogen om mee te doen aan het evenement met de Tauros, waarbij hij op de Tauros zijn rug moest zitten en moest proberen om zich er niet te laten afwerpen. Hij had Flora uit haar bal gelaten en de eens zo drukke, vrolijke Grass type liep nu in een rustigere tred naast hem, een zachte glimlach om haar lippen. Zo af en toe trok ze Chase’s aandacht om iets aan te wijzen met haar bloemen, maar voorlopig bleef ze vrij rustig, iets waar hij nog aan moest wennen. Ze was niet meer de baby die hij gevangen had in Eterna Forest, maar al echt een volwassen Pokémon en hij zou liegen als hij zei dat hij de keren dat ze in zijn armen had gelegen niet miste. Flora was echter haar sociale karakter nog niet kwijtgeraakt: met haar bloem botste ze tegen Chase aan om zijn aandacht te trekken, waarna ze in de richting van een man met rood haar knikte die een tikkeltje verloren om zich heen leek te kijken. ”Flora, je weet dat ik niet zomaar op mensen af…” Maar zijn Roserade was er al vandoor gegaan en Chase onderdrukte een zucht, waarna hij zijn Grass type maar volgde. Zijn Roserade probeerde de aandacht van de man te trekken door met haar bloemen naar hem te zwaaien en Chase ging ietwat verloren zijnde achter haar staan, zijn hand opgestoken in een droge groet.
