Tales of

Sinnoh

Oké. Een kleine pauze van de onwetendheid kon vast geen kwaad. Met een verontschuldigde lach had hij zichzelf van zijn tijdelijke werk-vriend gescheiden en was weer bezig met simpelweg het festival te onderzoeken. De kraampjes en de verschillende spelletjes trokken allemaal de nieuwsgierige interesse van de jongen, al leek hij voor nu vooral alles uit de boom te kijken zonder echt mee te doen. Daar was nog genoeg tijd voor, eerst eens zien wat er allemaal te doen viel. Een enthousiaste vlam brandde in zijn ogen terwijl hij zichzelf liet genieten van de drukte, van de chaos, van de mensen. Het was zo ánders dan dat hij gewend was. En meegaande in deze energie had hij dus ook zijn eerste drankje genomen. Geen flauw idee wát het precies was, maar het was goedkoop en het volume van de mensen die het vast hadden leken te zeggen dat het een goede aankoop was geweest. Echter kostte het maar een slok voor zijn gezicht om te vertrekken. De smaak van drank was maar vreemd voor hem en echt vrede leek hij er niet mee kunnen te vinden, zelfs niet na hij zijn wandeling met het drankje had afgerond. Hij klom weer op de verhoging waar hij eerst op had gezeten; de achterkant van een van de kraampjes waar hij over de mensen heen kon kijken. En na nog een laatste slokje besloot hij de rest maar leeg te gooien onder zijn voeten.

+ Damon

Echt opgelet had hij niet. Deels omdat hij oprecht niet had gedacht dat de kans dat iemand net onder hem door zou lopen zo groot had kunnen zijn, als dat de actie zelf redelijk impulsief was gegaan. Hij had simpelweg zijn afkeur direct getoond en hiermee ook het drankje weer terug de vrije wereld in gelaten. Jammer genoeg leek deze zich dus net zijn weg te hebben gevonden over iemands hoofd. Echter was deze realisatie nog maar nét doorgedrongen toen hij ineens een hand aan zijn kraag voelde. De ruk zorgde ervoor dat hij van zijn verhoging af donderde, waardoor hij niet langer hoger stond dan de ander, maar juist zichzelf weer op de grond bevond. Naja, dat zou zo zijn als de ander zijn hand mee had bewogen, anders hing hij nu zeer oncomfortabel. Instinctief gaf hij een scherpe blik terug op de toon die tegen hem werd aangeslagen terwijl hij het figuur in zich op nam. Vreemde gozer, onredelijk lang en stonk naar drank, al kon dat evengoed zijn door zijn eigen actie van net. “Het was niet mijn bedoeling, sorry” De gevlekte jongen was immers iemand die niet echt van kwade bedoelingen uitging. Dit was ook oprecht een fout, toch was zijn eigen toon ook mild opgefokt. Hij waardeerde het immers niet om vastgegrepen te worden. “Dus laat me los” -En blijf met je vuile tengels van me af. Maar de jongen wist beter dan in te geven op zijn driften en gedachten. Vooral in een gevecht wat hij niet zou winnen. Hij was wijzer dan dit, zelfs al was er zeker een drang in hem om gewoon in te gaan op deze acties, een zeer idealistische drang.

Surtr genoot niet van deze situatie, loog hij zichzelf voor. Want ergens vond hij dit interessant op een bijna morbide wijze. Het was prikkelend, het was eens wat anders dan de saaie hallen in dat grote huis en hij voelde hoe zijn hartslag omhoogging. Adrenaline begon op te spelen en dat zorgde voor een vreemde high. Zelfs al was hij ook logischere wijze bang, in zekere zin. Het was een vreemd dubbelspel binnen hem. Een combinatie van goede en slechte emoties, hoe dan ook, het leek niet ten dienste te staan van zijn gezonde verstand. Want waar de beste zet misschien zou zijn zichzelf nog kleiner te maken en nogmaals sorry te zeggen, voelde hij dat verlangen niet. In plaats daarvan staarde hij recht terug, zelfs al moest hij hierdoor heel z’n kop omhoog kantelen. En ondanks dat hij nu op zijn tenen stond dankzij de ander, sneerde hij terug. “Oh ja want ik zoek echt expres ruzie met iemand drie koppen groter. Ongelukken gebeuren, kan het niet mooier maken dan dat.” Gefrustreerd duwde hij tegen de hand van de ander aan, geen behoefte hebben om hier nog voor veel langer te hangen. Wat een hurk was deze gast zeg- Hij was nog slim genoeg dit niet hardop te delen.