Karakterkaart Gender: Male Age: 29 (niet 35) Rank: 1
Lisa
Hier een quote
0
40
CHARACTER INFO
OOC INFO
Let’s go before the night becomes bright
Alexis Medvedev
Dit was zijn dag, hij voelde het. Het was de eerste keer in een zeer lange tijd, dat hij nog eens voor de volle honderd procent ergens zeker over was. Eindelijk was het gedaan met de kleine bijbaantjes, de zware jobs die nergens toe leiden. Wie had ooit gedacht dat trainer zijn roeping was? Alexis in ieder geval niet. Maar als dat klein grut het kon, moest hij het zeker kunnen. De pokémon champion, ze konden hem de titel beter nu al geven. Waarom langer wachten en mensen valse hoop geven?
Met een brede grijns op zijn gezicht, liep de man het lab binnen en regel recht naar de professor. “Ik kom mijn eerste pokémon halen,” melde hij opgetogen met heel wat zelfvertrouwen. Waar hij die gevonden had vanmorgen toen hij uit bed kwam, was hem ook een raadsel, maar hij ging niet klagen. Zijn ogen speurde de omgeving alvast af, zoekend naar de opties die hem voorgeschoteld zouden worden. Hopelijk zat er wat goeds tussen. Bijvoorbeeld een… uhm, wat goeds. Ja, dat was al hij nodig had.
De Professor legt drie balls op tafel neer waar je uit kunt kiezen. Reageer op deze post en tag het betreffende teamlid, zodat jouw partner wordt geregistreerd. Hierna mag je de Pokémon ook toevoegen aan jouw Pokémon PC.
Karakterkaart Gender: Male Age: 29 (niet 35) Rank: 1
Lisa
Hier een quote
0
40
CHARACTER INFO
OOC INFO
Let’s go before the night becomes bright
Alexis Medvedev
Twee kleine ienimienie pokémon die hij nog zou kunnen omblazen, of eentje die letterlijk messen had als handen. De keuze was al snel gemaakt. Alexis had geen idee wat de naam was van het ding, welke type of wat het kon, maar maakte dat zoveel uit? Uiteindelijk zou hij het allemaal wel leren, het kostte enkel wat tijd en moeite. Hij wees naar de groene pokémon, die gelijk uithaalde. Snel trok hij zijn hand terug hij wilde niet als Marcus eindigen. Oké, niet wijzen, duly noted. Dat scheelde niet veel, misschien moest hij zijn keuze toch maar herbekijken, maar de twee andere...wat ging hij daar nu mee doen? Erg sterk zagen ze er niet uit. “Ik neem hem wel,” zei hij, gevolgd door één knik. De pokémon voegde zich aan zijn zijde en leek toch blij te zijn dat hij de eerste keuze was. Alexis was nog niet zeker of dit ding hem de titel van Champion kon bezorgen, maar er was nog genoeg tijd en vele andere pokémon om te vangen.
CATCH THAT POKÉMON! Gefeliciteerd met je nieuwe Pokémon!
Één handenhakker geregistreerd. Je pokémon is geregistreerd onder ID #634. Vergeet niet om deze toe te voegen aan je Pokémon PC en om een Pokéball uit je inventory te verwijderen.
Karakterkaart Gender: Male Age: 29 (niet 35) Rank: 1
Lisa
Hier een quote
0
40
CHARACTER INFO
OOC INFO
Let’s go before the night becomes bright
Alexis Medvedev
Hij bedankte de professor nog eens voor dat hij het gebouw weer uit liep, op de voet gevolgd door zijn nieuwste groene aanwinst. Zijn eerste missie was om erachter te komen wat dit ding was en wat het kon. Oja, en een naam verzinnen voor minster Edward Scizorhands. Eenmaal buiten viste hij de pokédex die hij gekregen had uit zijn broekzak en zette het ding aan. Normaal zou het alles moeten vertellen over zijn nieuwe pokémon, maar hij kreeg het ding niet aan de praat. Er branden een lichtje en ook het scherm lichte op, maar er kwam geen informatie op te staan. “Jij weet toevallig niet hoe het werkt?” vroeg hij de pokémon, die hem aankeek alsof hij net de domste vraag aller tijden had gesteld. “Dat is dus een nee,” mompelde hij en rolde zijn ogen voordat hij terug naar de pokédex keek. Vroeger hielp het wel eens om erop te kloppen als iets niet werkte, maar iets vertelde Alexis dat dit het probleem niet zou oplossen. Als hij er echter niet snel achter kwam hoe het werkte, zou hij die optie toch eens overwegen.
Verscholen in het steegje naast het lab van de professor zat hij in elkaar gedoken naast een paar oude, natgeregende dozen. Het was een nauw steegje, met aan de ene kant het hoge gebouw en aan de andere kant een hoog, betonnen muur die een speelplaats afbakende. Misha zat verdekt opgesteld. Emery die stond op wacht, nou ja, vloog op wacht. Misha had speciale pokemon treats in zijn zak die alleen bestemd waren voor hem. Hij trainde de pokemon om alarm te slaan als iemand eraan kwam als hij ergens in het openbaar gehurkt zat en middelen naar binnen snoof, spoot of dronk. Het scheen te werken want Emery was enorm food motivated, bleek. Jojo zat zoals gewoonlijk bij hem en staarde op naar zijn trainer. Misha had niet lang moeten aarzelen toen hij de naald eenmaal gevuld had. Jojo duwde zacht met zijn neus tegen Misha’s knie om hem uit zijn trance te krijgen, maakte ongeruste piepgeluidjes. Tenslotte gleed één van Misha’s handen naar beneden en aaide hij de Sandile zwakjes. Hij zakte tegen de muur naar beneden en, op de nat geregende stenen, hoofd achterover tegen de muur en ogen half gesloten. Hij had een tijdje niet meer dit soort spullen in zijn aderen geperst, hield het normaliter alleen bij snuiven. Maar dit.. dit raakte hem hard. Te hard. Jojo maakte een hoger geluidje toen zijn trainer niet meer reageerde, te ver weg om te registreren dat er tegen hem gesproken werd. Emery vloog nieuwsgierig over maar bleef stellig de wacht houden. Eerst treat, dan trainer redden. Tenslotte besloot Jojo er wat aan te doen, kroop hij naar het einde van het steegje en liep naar de eerste de beste die hij kon vinden. Een man in baggy kleren en een Scyther. Hij begon hoog te piepen, op en neer te springen in een soort dansje in een poging de twee mee te krijgen.
Karakterkaart Gender: Male Age: 29 (niet 35) Rank: 1
Lisa
Hier een quote
0
40
CHARACTER INFO
OOC INFO
Let’s go before the night becomes bright
Alexis Medvedev
Alexis wilde net een stap zetten om verder te gaan, helemaal niet gezien dat er iets onder zijn voet zou belanden. Het was het plotse gepiep, dat hem deed stil staan, zijn voet nog steeds van de grond houdend. De één of de andere pokémon liep rond zijn benen, vast aan het bedelen voor aandacht of wist hij veel wat. “Kssst, wegwezen jij,” zei hij, zwaaiend met zijn armen. Maar de pokémon gaf niet op, oh nee, het bleef verder doen en leek hem mee te willen krijgen naar het steegje naast het lab. “Gaan ik daar ni in eh,” zei hij met een knikje naar het vuile steegje. Hij vertrouwde het voor geen meter. Een shady steegje en een pokémon die hem mee wilde krijgen, nee. Kort keek hij naar zijn eigen nieuwe ding. Hm, misschien dat het toch niet zo erg was, hij had nu zijn eigen persoonlijke wapen bij. Hij stak de pokédex weer weg in zijn broekzak terwijl hij eindelijk de pokémon volgende. Al snel viel zijn oog op een gast die niet erg charmant op de grond lag. “Shit.” Hij wierp een blik over zijn schouder, maar was er heel zeker van dat niemand hem had gezien. Enkel het groene ding hing daar rond te zweven, duidelijk nog niet van plan om te volgen. “Muk,” vervolgde hij, nog een stap naar voor zettend zodat hij met één voet tegen de man kon poken. “Verdomme, wees niet dood, wees niet dood,” zei hij tegen zichzelf om het vervolgens nog vaker te herhalen terwijl hij bleef poken. Iedere keer dat hij tegen hem aan duwde, duwde hij net iets harder dan de keer daarvoor.
Hij zweefde. Dat vond hij wel fijn zo. Gewichtsloos zijn. Hij opende zijn ogen en had zich nog nooit in zijn leven zo kalm en fantastisch gevoeld. Hij stak zijn armen naar boven en vloog. Oprecht. Zonder vleugels. Maar de hemel leek op een of andere manier dubbel te vouwen en onder was plots boven en boven was plots onder. Misha fronste bij dit aanzicht. Hij stond ondersteboven, voeten tegen de hemel aan, keek neer op de wereld onder hem. Sunyshore City zag er prachtig uit vanuit de lucht. Maar toen verdween de onzichtbare ondergrond waar hij op stond plotseling en viel hij.
Jojo duwde nu echt bezorgt tegen Misha’s been aan, tegen de ander dan de man. Misha maakte een kreunend geluid, slaakte een verrukte zucht en gleed langs het muurtje naar beneden op zijn zij, armen onceremonieel boven zijn hoofd uitgestrekt. Voelde de pijn niet eens. Toen de man nog harder begon te schoppen kroop Jojo over Misha’s benen naar de man toe en maakte verontwaardigde piepgeluiden ten teken dat hij moest stoppen. Om zijn argument nog maar eens te onderstrepen, spoot hij een straal zand uit zijn bek tegen de broek van de man aan. Emery zweefde bedachtzaam boven hen, zich afvragend of hij een treat verdiend had of niet. Ach ja, het was Jojo’s schuld geweest dat die man hier nu stond, niet de zijne.
Karakterkaart Gender: Male Age: 29 (niet 35) Rank: 1
Lisa
Hier een quote
0
40
CHARACTER INFO
OOC INFO
Let’s go before the night becomes bright
Alexis Medvedev
Er klonk wat gekreun en de man viel nog wat verder de grond op. Hij was opgelucht, maar dat wilde helaas zeggen dat zijn problemen nog niet voorbij waren. “Ah! Ja! Het leeft,” zuchtte hij tevreden. Nu moest hij enkel nog wakker worden. Zijn voet wilde nog eens contact maken met de man, tot hij door één van zijn pokémon gestopt werd. Een straal zand raakte zijn broek en hij kon gewoon al voelen hoe het ook in zijn schoen terecht kwam. “Oh, right.” Het was vast geen goed idee om ertegen aan te blijven schoppen, dat zou nogal moeilijk te verklaren zijn. Alexis hurkte neer en liet zijn ogen over de man heen glijden. Al snel vond hij de lege spuit. Fantastisch. Echt geweldig. Precies waar hij op zat te wachten. Als hij moest wachten tot dat de man wakker werd, kon hij nog lang wachten. “Iemand thuis?” Het zou zijn leven een heel pak makkelijker maken als hij niet volledig van de wereld was maar hij vreesde ervoor. Nog een diepere zucht verliet zijn mond en greep beet aan beide armen om vervolgens recht te staan. “Kom op, een beetje hulp,”mompelde hij tegen zichzelf, want er was vast toch niemand aan het luisteren. Als de man niet zou helpen, zou hij hem gewoon het steegje uit slepen over de grond. Gelukkig zag hij er in elk geval niet erg zwaar uit.
Misha was zich vredig niet bewust van alles wat er zich in de fysieke wereld afspeelde. Hij zweefde, of nou ja viel, ergens in een vage realiteit die alleen bestond voor junkies en ander soort schorem. Het was geen fijne realiteit. Eentje waaraan hij heel gauw wilde ontsnappen. Maar zijn lichaam werkte niet mee en zijn geest werkte trager dan ooit. Dus viel hij maar. Eindeloos lang.
Jojo trok nogmaals aan Misha's broek maar het krokodilletje kreeg geen beweging in het massieve blok bewusteloosheid. Hij hield zijn kopje scheef en keek weer vragend op naar de man. Die grote kerel was het enige hulpmiddel die Jojo had. Hij maakte een puffend geluidje gevolgd door een hoge piep en beet deze keer in Misha's been. Hij kreunde maar gaf verder geen teken van leven, een gepijnigde uitdrukking op zijn gelaat. Wat voor een trip hij ook had, het was geen goede. Jojo keek weer omhoog naar de man met de witte haren en piepte vragend.
![[Starter] This is it BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)
