Tales of

Sinnoh

Chloe was even gestopt om bij het podium te kijken waarop de breeder show werd gegeven. Zijzelf zou ook meedoen. Dus ze was eerst een beetje op voorverkenning. Ze zat in haar kar, Honor haar Bouffalant. Die ze had gekocht op het festival en Nora haar Girafarig, liepen samen voor de kar. Wylie zat op haar schoot. “Kijk Honor daar is het podium.” Ze kreeg steeds meer een idee wat voor show ze neer wilde zetten met haar. Ze had een leuk idee in haar hoofd, waarvan ze hoopte dat ze het leuk zouden vinden. Ze ging in ieder geval haar best doen en ze had er ook heel erg veel zin in. Dus was ze bezig om één van haar tuigen een beetje om te bouwen zodat ze kon gaan doen wat ze wilde doen, maar dat moest wel lukken. Nora strekte haar nek uit en raakte met haar neus het podium aan. Chloe schoot in de lach. Soms vergat ze even dat Nora zo’n lange nek had. Die kon werkelijk overal bij als zij dacht dat ze ver genoeg op afstand stond. Met een guitig koppie keek haar Girafarig vervolgens achterom. Ze hield wel van een grapje. Honor keek Nora wat bevreemd aan. Leek het toen weer van haar af te zetten en schraapte enthousiast met haar hoef over de grond. Zij leek ook zin te hebben in de show. Haar Shinx kwam overeind en keek haar wat vragend aan. “Ja, je mag wel even gaan kijken hoor!” Het was alleen maar goed als haar pokémon geen podium vrees hadden. Wylie sprong van haar schoot en trippelde het trappetje van het podium op.

[@Remy Norwood]

Ze schrok op. Ze had niet doorgehad dat ze werd benaderd. Ze keek om naar de man die gevraagd had of Wylie een albino was. Ze knikte trots, met een glimlach rond haar lippen. “Ja klopt, ik heb hem van een andere breeder gekocht. Ik hoop met hem wat albino in mijn breeds te kunnen brengen.” Vertelde ze toen aan hem. “Mijn naam is Chloe.” Ze keek naar de Dreepy die naar haar Shinx zweefde. Wylie draaide zich om en begroette de Dreepy vrolijk. “Wat een leuke Dreepy heb je daar.” Zei ze toen tegen de ander. “Mijn albino Shinx heet Wylie trouwens.” Vertelde ze verder. “Voor de kar staan Honor, de Bouffalant en Nora, de Girafarig.” Honor schudde even met haar grote bos haar en Nora schraapte even begroetend haar hoef over de grond.

Wylie vond de gekke bekken van de Dreepy wel leuk. Hij begon vrolijk heen en weer te springen. Toen probeerde hij de Dreepy een lik te geven. Door omhoog te springen naar de pokémon van Remy. “Wylie schei eens uit.” Lachte ze. Remy vertelde dat het soms wel eens irritant was. “Ik herken het wel hoor. Nora houdt ook wel van grapjes.” De Girafarig keek iets wat schuldbewust achterom. Met een kop van; ‘wat bedoel je?’ Vervolgens zei de man dat het een drukke boel was bij haar. Iets wat beschaamd keek ze Remy aan. “Dit zijn er nog maar een paar.” Iets wat schaamrood kwam op haar wangen. Honor deed een stap opzij om om te kunnen kijken naar Chloe.

Wylie begon rondjes te rennen in een poging zijn eigen staart te grijpen. Waarschijnlijk om ook grappig te doen. Ze liet hem maar even begaan en keek kort naar Honor en Nora. Voordat ze haar volledige aandacht weer op Remy richtte. Die aangaf drie pokémon te hebben. “Drie is een mooi aantal hoor. Dan kun je je aandacht tenminste nog een beetje normaal verdelen. Ik weet soms van gekkigheid niet meer wie ik het eerste of laatste aandacht moet geven, maar ik doe mijn best. Ik hoop alleen dat het genoeg voor ze is.” Even leek er iets van haar onzekerheid door haar ogen te flitsten, maar dat was al snel weer weg. Toen Remy vroeg hoeveel ze er had. Ze durfde het eigenlijk bijna niet te zeggen. “18” Nu waren veel pokémon hebben misschien wel wat normaler bij een breeder, maar goed. Het waren er alsnog heel veel.