Tales of

Sinnoh

Met een vrolijke glimlach op haar gezicht en Blueberry in haar armen, leverde ze haar ticket voor het doolhof in. Het was jaren geleden sinds ze voor het laatst in een doolhof was geweest. Ze was samen met haar jongere siblings geweest toen ze zelf ook nog een kind was. Aaah, dat was echt nog lang geleden. Hopelijk had ze nog een beetje van haar vaardigheid wat betrof de weg vonden. Als kind had ze er nooit geen problemen mee gehad. Ze was waarschijnlijk een goede trainer geweest, wat dat betrof. Haar leven had echter een ander pad genomen. Bij de ingang van het doolhof zette ze Blueberry voor haar op de grond. "Leid de weg maar Blue", zei ze tegen haar pokémon. De Oshawott begon zelfverzekerd het pad in te lopen en maakte al snel een keuze qua richting. In het begin was het alsnog willekeurige keuzes maken. Dat kon Blue dan net zo goed doen als zijzelf.

Tot haar verbazing verscheen er een pokémon voor hun neus. Hij kwam zomaar uit de maïs gelopen en voor hen staan. Blueberry maakte een verward geluidje. Als ze het goed wist was dit een Chespin, een starter pokémon uit een andere regio. Welke regio dat dan weer precies was, wist ze niet. Het was in ieder geval geen pokémon waar ze behoefte aan had. Waarschijnlijk zou het makkelijker zijn om er gewoon langs te lopen. In de hoop dat hij hen niets zou doen. Blueberry was alles behalve sterk en had ook nog niet zo veel ervaring met gevechten. Daarnaast was het ook nogal problematisch dat hij in het nadeel zou zijn in een gevecht. Voorzichtig liep ze met een zo groot mogelijke boog om de wilde pokémon heen. Blueberry volgde netjes haar voorbeeld. De pokémon leek hun netjes met rust te laten en ging vrolijk door waar hij mee bezig was. Gelukkig. Blueberry nam de leiding weer terwijl ze verder door het doolhof liepen.

Ze volgde Blueberry een hoek van het doolhof om maar kwam tot stilstand zodra ze een pokémon zag staan. Het was een of andere bloem maar hij had een veel bruinere kleur dan ze van dit type pokémon gewend was. Het maakte haar er een beetje onzeker over. Wat nou als het een zieke pokémon was? Straks zou hij haar Oshawott ook nog ziek maken. Gelukkig was er een stuk doolhof dat weg ging van de pokémon in de zelfde gang. "Kom Blue, we gaan die kant op." Angie wees richting het pad, weg van de pokémon. Gelukkig leek haar pokémon er geen problemen mee te hebben. Hij gaf braafjes een knikje en begon in die richting te lopen. Okay, ze waren in ieder geval veilig voor die gekke pokémon. Hopelijk zou de rest van hun doolhof avontuurtje iets minder eng zijn.

Wacht. Was dat nou een bloemkool waar ze net voorbij liep? Verward zette Angie een paar passen achteruit om zich vervolgens kapot te schrikken van de Cottonee die zich plotseling omdraaide. Ze had het niet als een pokémon herkend door de ongebruikelijke kleur. Was dit een shiny net zoals Blueberry? Over de Oshawott gesproken. Die had niet eens door dat zijn trainer was achtergebleven en liep vrolijk door. "Blue?" zei Angie zodra ze merkte dat de pokémon uit haar zicht was verdwenen. Met een rap tempo kwam de pokémon van achter de maïs vandaan. Hij leek helemaal geschrokken te zijn geweest dat hij zijn trainer even kwijt was. Wat een schatje was het soms. De Cottonnee leek het ook een leuk gebeuren te vinden en draaide vrolijk een rondje. Blue's ogen vielen nu ook op de pokémon en er was haast meteen een connectie. Of nouja, dat dacht ze. Misschien kwam het gewoon doordat ze beide shiny waren? De twee pokémon begonnen vrolijk geluidjes tegen elkaar te maken. Waren ze aan het praten? Dat had ze nooit echt begrepen van pokémon. Ze wist dat er een paar waren die via psychische krachten met mensen konden communiceren. Maar konden ze met elkaar communiceren ook als ze een andere soort waren? Het leek er haast wel op als ze zo naar de twee pokémon keek. Misschien was het wel een idee om de Cottonee mee te nemen. Ze had geen idee of de pokémon nuttig zou zijn maar in het geval dat het niet zou was, zou ze hem misschien kunnen ruilen met iemand anders. Ach, ze zou het dan wel zien. Angie hurkte naast Blueberry en hield de pokéball die ze had gekregen aan het begin van het doolhof voor de wilde pokémon. "Zou je mee willen?" vroeg ze. Nadat ze de pokémon een seconde had gegeven om na te denken, drukte ze zachtjes de pokéball tegen zijn kop. De bal begon in haar hand te schudden. Eens zien of de pokémon mee wilde of niet.