Tales of

Sinnoh

Een lichte glimlach gleed om haar lippen terwijl ze naar de vrolijke mensen om zich heen keek. Ze had Lark uit zijn bal gelaten, welke zijn ogen samen geknepen had en om zich heen aan het kijken was. Hij vertrouwde de helft van de mensen hier natuurlijk niet, maar Iris was dat gedrag zo erg gewend van haar Pokémon dat ze zich er nog weinig van aantrok. Ze vertrouwde haar Pokémon ook genoeg om geen keet te schoppen zonder dat daar aanleg voor was en dat zorgde er ook voor dat ze hem gewoon uit zijn bal liet. Hij was immers een goede beschermengel voor haar als er iets mis zou gaan. Haar blik gleed kort naar een druk groepje jongens dat al duidelijk veel bier achter de kiezen had. Het begon al tegen de avond te lopen, maar het was nog maar net na de middag en Iris vroeg zich af waarom sommigen het toch zo fijn vonden om zo vroeg op de dag al zo veel alcohol te consumeren. Ze snapte dat het een festival was en dat dat voor een feeststemming zorgde, maar ze zou het zichzelf nooit zien doen. Ze schonk het groepje maar weinig aandacht terwijl ze langs hun passeerde, al ontsnapte haar wel een lichte zucht toen één van hun het nodig vond om naar haar te fluiten. Lark gromde waarschuwend onder zijn adem door en zijn rode ogen flitsten naar opzij, naar het groepje. ”Lark, laat het maar zitten,” zei Iris op een zachte toon. ”Ze zijn onze aandacht niet waard.” Haar blik flitste echter geïrriteerd over haar schouder toen er weer naar haar gefloten werd, maar doordat ze nog steeds aan het wandelen was, lette ze niet op wat zich voor haar afspeelde. En dus botste ze dan ook volop tegen iemand op, waardoor het groepje achter haar in lachen uitbarstte. ”Sorry!” bracht Iris gealarmeerd uit, haar donkergrijze blik weer naar voren richtend, naar de man waar ze tegenop geknald was. Dit ging echt weer heel lekker.

Lark liet een diepe grom onder zijn adem door ontsnappen terwijl zijn blik woedend naar de plek over zijn schouder flitste. De hoorn op zijn kop begon zichtbaar te gloeien en het was enkel door Iris’ hand op zijn vacht dat er voorkomen kon worden dat hij een Air Slash uitvoerde op het groepje, dat nu de grootste lol had omdat Iris nog net niet haar evenwicht verloor toen ze tegen de man voor haar knalde. Ze had in de gaten dat ze er bijna voor had gezorgd dat hij zijn Pokédex op de grond had laten vallen en een tikkeltje schuldbewust keek ze hem aan. ”Ik had beter op moeten letten,” zei ze, een zachte zucht rollend over haar lippen. ”Ik werd alleen afgeleid door iets.” Ze knikte zonder over haar schouder te kijken naar het groepje achter haar, hun het niet gunnend dat ze in de gaten kregen dat ze echt last van ze begon te krijgen. In plaats daarvan liet ze haar blik naar de Pokedex van de man glijden, het groepje achter haar, dat luid begon te zingen, proberend te negeren. ”Ben je ook nog maar net aan je reis begonnen?” vroeg ze op een vriendelijke toon. De Pokémon die hij bij zich had, een Scyther, leek nog van een vrij laag level te zijn, net zoals haar eigen Absol. Desondanks vond ze het wel stoer dat hij al een Scyther in haar team had zitten. Net als Absol kwamen Scyther ook niet zo heel vaak voor en Iris zou best wel eens een gevecht tegen hem willen hebben, al zou ze dat natuurlijk niet meteen gaan voorstellen. Eerst elkaar maar wat beter leren kennen.