Tales of

Sinnoh

Remy had eerst flink genoten van het festival, maar zijn humeur begon met de seconde slechter te worden. Daarvoor was zijn Dreepy te danken, die helemaal los was gekomen en er een sport van had gemaakt om mensen te laten schrikken en dingen te doen die niet door de beugel konden. De Dreepy was on a roll, om het zo maar even te noemen. Ondertussen was hij voor de zoveelste keer verdwenen. Remy kon niets anders doen dan afwachten en hopen dat er niets ergs zou gebeuren. Voor een kort moment richtte hij zijn blik op zijn Chinchou, die een vrolijk geluid maakte en naar de lucht keek. Remy volgde haar blik en sloot voor een moment zijn ogen. Alsof hij nog niet vermoeid genoeg was ondertussen..

”Niet alweer,” bromde hij ontevreden toen hij zag hoe de Dreepy met een redelijk groot voorwerp door de lucht zweefde. Tenminste, groot was niet het juiste woord. In verhouding met zijn Dreepy was het redelijk groter. Toen het spookje dichterbij zweefde, kon Remy zien dat het ding een tas bij zich had. ”Heb je die gestolen?” vroeg hij sarcastisch. Alsof de Pokémon ergens bij een kraampje een tas gewonnen kon hebben. Natuurlijk had de Dreepy die tas van iemand gejat. Hij kon alleen maar hopen dat ze de eigenaar niet op hun dak zouden krijgen.