Tales of

Sinnoh

Ama keek een beetje rond op het festival, hopend om interessante dingen te zien of tegen te komen. Ze had Dolly bij zich, al hield ze dit keer haar mimikyu in haar armen in plaats van dat ze haar op de grond mee liet lopen. Dolly leek het meestal wel oké te vinden als Ama haar oppakte, en vandaag had ze er ook niets tegen. Ama zorgde er ook goed voor dat Dolly’s vermomming stevig bleef zitten, want het laatste wat ze wilde was dat haar mimikyu de vermomming zou verliezen.
Er was genoeg interessants te zien hier, al had ze wel wat spijt van haar kledingkeuze voor vandaag. Ze had een lange, donkergroene jurk aan, zo eentje die (bijna) over de grond sleepte. De grond hier was een beetje modderig vanwege het regenachtige weer van de laatste tijd, en dus was haar jurk niet meer zo schoon als dat het was voordat ze hier op kwam dagen. Ze deed haar best om er niets van aan te trekken, maar dat was moeilijker dan het leek.
Ze had hier eerder nog zo’n kraampje gezien met leuke herfst-thema kleding-accessoires, maar leek het nu nergens meer te kunnen vinden. Misschien was het handig om even om hulp te vragen? Waarschijnlijk wel, maar Ama was niet zo van het gesprekken voeren met onbekenden. Ze beet even op haar onderlip en besloot vervolgens om toch maar om iemand te vragen of die wist waar dat kraampje was. “Hey,” ze sprak iemand aan die er wel uit zag als een vriendelijk persoon, het roze haar was erg opvallend, “Ik ben op zoek naar een kraampje, ze verkopen herfstige sieraden. Heb jij die gezien?” Het was duidelijk dat Ama nerveus was, en de mimikyu die ze vast had leek ook niet compleet comfortabel te zijn met de onbekende situatie.