Tales of

Sinnoh

Met een licht verveelde blik in zijn ogen keek Alex naar de kraampjes om zich heen. Het merendeel had hij nu al wel gezien en het was niet alsof het zo groot was dat je er echt uren kon blijven rondhangen. Misschien kon hij beter wat Starly en Bidoof gaan meppen hier in de buurt met zijn Meditite, want veel andere dingen kon hij toch niet doen. En hij moest eigenlijk ook nog naar wat waardige teammembers zoeken voor zijn team. Hij had niet echt een speciaal type in gedachten: als hij een Pokémon zag dat hem er wel goed uitzag en dat het merendeel van de aanvallen van Ikari kon incasseren zonder weg te rennen of te gaan janken, dan leek het hem al wel een goede partij. Wat tot dusver dus nog niet voorgevallen was. Ikari was dan ook wel vrij bruut tijdens zijn trainingen, maar dat was precies hoe Alex het graag had. Zijn blik gleed kort van zijn Meditite naar zijn omgeving en er kwam een ideetje in hem op toen hij een jongen zag lopen met een hamburgerbroodje in zijn handen. ”Confusion,” siste hij zachtjes naar Ikari, welke al in de gaten had wat er van hem verwacht werd zonder dat Alex dat uit hoefde te leggen. Zijn handen begonnen te gloeien en zijn focus lag op het broodje, welke uit de handen van de jongen begon te zweven en steeds plagerig een beetje voor de jongen werd gehouden, waarna, als de jongen dichtbij zou komen, Ikari het weer wat verder liet zweven. Wat een vermaak. Dat hij hier niet eerder aan gedacht had.