Tales of

Sinnoh

Het festival was in volle gang toen Tyson het doolhof uit liep. Nyarlathotep liep langs hem, de zorua zag er trots uit om een reden die Tyson niet helemaal kon plaatsen. Was het vanwege het feit dat hij geholpen had met het vangen van de herfstige skiddo in het labyrint? Het maakte ook niet zo heel veel uit. Het duo liep richting de markt, maar Nya stopte plots. Tyson draaide zich om naar zijn zorua, en haalde één van zijn vrij onzichtbare wenkbrauwen op. “Is er iets?” vroeg hij aan zijn pokémon. Nyarlathotep reageerde niet op Tyson, maar er veranderde zeer zeker iets aan de zorua. Hij begon te gloeien met fel, wit licht. Tyson had dit nog maar één keer eerder gezien, en toen was hij erop voorbereid. Dat Nya vandaag zou evolueren was een complete verrassing voor hem.
Met open mond keek Tyson toe hoe zijn zorua de vorm aannam van een zoroark. Zelfs nadat Nya klaar was met het evolutieproces stond Tyson nog steeds verbaasd te kijken naar zijn pokémon. De coördinator knipperde enkele keren met zijn ogen, voordat hij op de zoroark af liep en hem een goede aai over zijn bol gaf. “Je bent zo mooi,” zei hij tegen Nya, die reageerde met een geluid dat waarschijnlijk een vergelijkbare betekenis had als “ja dat weet ik zelf ook wel”. Tyson grijnsde trots terwijl hij naar zijn kersvers geëvolueerde pokémon keek. Ergens vroeg hij zich af of er anderen waren die dit hadden zien gebeuren. Het zou bijna wel moeten, er kwam toch best wel wat volk af op het Harvest Festival?

“Tyson, Nya!” Een vaag bekende stem trok zijn aandacht, al klikte het pas toen hij het gezicht dat bij de stem hoorde zag. “Gefeliciteerd.” Zei Yasmin. Tyson herinnerde zich het spelletje dat hij met dit meisje gespeeld had om zowel haar en hemzelf af te leiden van de bosbrand in Eterna Forest een tijd geleden. “Dankjewel!” Zei hij terwijl hij met een brede en trotse lach naar Yasmin keek. “Inderdaad leuk om jou ook weer te zien.” Het viel hem wel op dat de pokémon die ze bij zich had niet dezelfde waren die hij zich herinnerde van hun vorige ontmoeting. Gelukkig introduceerde Yasmin haar pokémon al snel. Nyarlathotep maakte een kleine buiging bij het zien van Yasmin en haar team. Net zoals zijn trainer had de zoroark een trotse uitdrukking op z’n snoet. Ja, die zou wel blij zijn met zijn evolutie. “Hoe is het verder met je?” vroeg Tyson vervolgens aan Yasmin, “Nog leuke dingen meegemaakt de afgelopen tijd?”

Yasmin vertelde over hoe het ging op school, en Tyson vond het ergens wel schattig. Een zachte glimlach verscheen op zijn gezicht terwijl hij luisterde naar de woorden van het meisje. Vervolgens vroeg ze hoe het ging met Sparkles. Het maakte Tyson ook erg blij om te horen dat zijn speciale puppy memorabel was, zelfs nu deze puppy niet echt een puppy meer was. “Met Sparkles gaat alles goed,” zei hij dan ook op een enthousiaste toon. “Hij is een tijdje geleden ook geëvolueerd en is nu een prachtige arcanine!” Natuurlijk kon Tyson het niet laten om een beetje op te scheppen. Sparkles was waarschijnlijk zijn favoriete pokémon, maar dat zou hij de rest van zijn team nooit vertellen. Tyson keek even naar Nyarlathotep, hij was zeer zeker ook trots op de geweldige zoroark die Nya nu was.

Yasmin was meteen enthousiast toen hij verteld had dat Sparkles nu een arcanine was, en Tyson was maar al te blij om zijn speciale puppy te laten zien. “Natuurlijk!” Hij haalde Sparkles’ pokéball tevoorschijn en liet de pokémon er uit. Sparkles was meteen enthousiast toen hij Yasmin zag. Nya daarentegen was niet zo blij met het bijzijn van de arcanine. Tyson had gemerkt dat die twee wel samen konden werken, maar het niet zo graag deden.
“En? Wat vind je van hem?” vroeg hij aan Yasmin. Hij kon zijn trots niet verbergen.

Tyson was echt zo trots op Sparkles, en ook een beetje op zichzelf aangezien hij deze arcanine best goed getraind had. “Hij is zo mooi.” Ja dat was hij zeker. Tyson keek naar Sparkles, en vervolgens naar Nyarlathotep. De zoroark leek het niet zo leuk te vinden dat zijn spotlight alweer gestolen was door Sparkles. De coördinator liep naar de zoroark toe en gaf deze een aai over zijn grote pluizige manen. “Sorry buddy…” zei hij zachtjes tegen de pokémon, “ik kan hem weer terug in zijn pokéball doen als je dat liever hebt?” Hij keek weer even naar Yasmin en haar team. Merendeel van haar pokémon leken niet zo enthousiast te zijn over Sparkles, maar haar chingling was dat zeer zeker wel. Hij twijfelde even maar besloot om uiteindelijk Sparkles weer terug te roepen naar de pokéball. “Sorry voor dat. Nya heeft niet zo graag dat Sparkles zijn spotlight steelt, ze hebben een soort van rivaliteit soms.” Legde Tyson uit, hopelijk zou Yasmin het begrijpen.