Remy bewoog zijn hand voorzichtig over de grasachtige vacht van de Shaymin – iets wat hij niet echt gewend was, aangezien hij nooit heel voorzichtig deed met zijn Pokémon. Maar hij wist dat het wezentje een bepaalde waarde met zich meedroeg. Wie weet wat hij voor haar – of hem, hij wist het niet precies – zou kunnen krijgen op den duur. ”Honger?” vroeg hij het wezentje, die hem enkel wat appelig aankeek. Remy zuchtte eens diep, waarna hij overeind kwam en om zich heen keek. Voordat hij iets eetbaars kon vinden, zette de Shaymin het op een rennen.
”Hier komen jij!” riep hij. Zijn Dreepy volgde hem op de voet terwijl hij zich door de mensenmassa heen manoeuvreerde, en zijn Chinchou volgde een paar meter achter hem. De blauwe Pokémon struikelde een aantal keer over haar eigen bolle pootjes. Remy had op dit moment echter geen oog voor haar. Het enige waar hij oog voor had, was de nieuwste aanwinst van zijn team die op dit moment de benen nam. Zodra de Shaymin weer in zijn zicht kwam zette hij zich af, waarna hij voorover dook en het wezentje tussen zijn handen klemde. Deze begon lichtelijk geïrriteerd rond te wurmen, maar Remy hield het stevig vast. ”Eindelijk-“ mompelde hij, maar zodra er een schaduw over hem heen viel, keek hij omhoog.
Ze had de jongeman in het oog, of eigenlijk, diens pokémon. Het moment dat ze de pokémon in haar zicht had gehad, wist ze direct wat ze ermee zou kunnen doen in een contest. Dit zou echt het toppunt ervan zijn, maar ze wist ook dat ze die pokémon nooit zou kunnen krijgen. Dit hielt haar echter niet tegen om niet op de roodharige jongeman af te lopen en met een grote glimlach op haar gezicht voor hem te gaan staan. "Wat een leuke pokémon heb je!" zei ze vrolijk, terwijl achter haar de groene vlammetjes van haar Duskull zweefde en een Glisgor boven haar zweefde. "Zou je me kunnen zeggen waar je die hebt gekregen? Of beter nog, zou ik 'm mogen hebben voor een contest?" haar ogen fonkelde, terwijl ze haar handen bij elkaar klapte, alsof ze ervoor aan het bidden was.
AFTER, I'LL BE GLAD TO FIX ANY CLOTHES, HAIR, OR BROKEN SPIRITS!
Remy kwam met een flinke smak op de grond terecht, maar hij had zijn Pokémon in elk geval weer gevangen. Een tevreden grijns verscheen op zijn gezicht, maar deze verdween al snel toen er een schaduw over hem heen viel. Er torende een blauwharige vrouw – daar waren er wel veel van zeg – boven hem uit die hem complimenteerde met zijn leuke Pokémon. Nou, zo leuk vond hij de Shaymin nog niet bepaald, maar hij had haar nog maar net. ”Ik heb haar uit de maze,” vertelde hij de blauwharige, die hem met fonkelede ogen al de volgende vraag stelde.
”Wil je deze hebben?” vroeg hij, enigszins verbaasd, terwijl hij naar de eigenwijze Shaymin keek die zich nog altijd los probeerde te wrikken uit zijn handen. Remy hield de kleine Pokémon stevig vast, wetende dat ze anders gewoon weer de benen zou nemen. Hij had geen zin om nog een paar uur over het festival terrein heen te rennen, want dat ging dan sowieso gebeuren. ”Ik weet niet of ze heel veel kan.” En dat was nog zacht uitgedrukt.
