Tales of

Sinnoh

De lucht was grauw, maar of het ook echt zou gaan regenen was nog maar de vraag. Tyson liep door de enorme tuin van de T&C University en Harvest volgde hem. De skiddo leek de donkere wolken niet zo erg te vinden als haar trainer, en huppelde vrolijk achter de ietwat gespannen Tyson aan.
De coördinator had verhalen gehoord over pokémon die op het schoolterrein ronddwaalde, en was op zich wel nieuwsgierig naar wat voor pokémon dit zouden zijn. Deze tuinen waren net een doolhof, dus hopelijk zou hij niet verdwaald raken. Hij keek even achterom naar Harvest, die hem nog steeds volgde. “Wat denk jij dat we vandaag tegen gaan komen?” vroeg hij aan haar. Hij wist dat de skiddo waarschijnlijk niet echt terug zou antwoorden, maar toch vond hij het leuk om tegen zijn pokémon te praten. Het was een oude gewoonte.

Het gekletter van een omvallende vuilnisbak een stukje verderop haalde hem uit zijn gedachten. Meteen keek hij om naar waar Harvest was, de skiddo liep nog steeds achter hem aan. Ze leek wel een beetje geschrokken te zijn van het geluid van de omgevallen vuilnisbak. “Maak je geen zorgen, het zal vast niks ergs zijn.” Een geruststellende glimlach verscheen op Tysons gezicht terwijl hij naar zijn skiddo keek. “Zullen we anders gaan kijken waarom die vuilnisbak omviel?” Harvest keek naar de omgevallen vuilnisbak en vervolgens naar Tyson, haar uitdrukking een beetje schuw. “Och, maak je geen zorgen, het is echt niks engs.” Tyson gaf de skiddo een aai over haar bol en liep vervolgens richting de omgevallen vuilnisbak om te gaan kijken wat er daar aan de hand was.

“Kijk? Het is gewoon een pokémon.” Zei Tyson tegen Harvest nadat ze samen naar de prullenbakken toe gelopen waren. “Ik zal deze in ieder geval even overeind zetten…” Mompelde hij terwijl hij de omgevallen vuilnisbak probeerde op te tillen. De bak was een beetje smerig aan de buitenkant, maar het zou alleen maar smeriger worden als ie hier op de grond bleef liggen. Harvest schoot hem te hulp, en samen lukte het om de vuilnisbak weer overeind te krijgen. Heel zwaar was de vuilnisbak niet, maar gezien Tyson net zo gespierd was als een tuinslang was de hulp van de skiddo toch wel handig.
Vervolgens keek hij naar Harvest, ze leek wat meer relaxed dan eerder. “Wilde je nog zien wat voor pokémon dat was?” De skiddo schudde haar hoofd, dus Tyson besloot om gewoon verder te lopen en het steegje bij de prullenbakken te negeren voor nu.

Toen de skitty hen bang voorbij rende, schrok Harvest ook wel een beetje. Gelukkig was het niet erg genoeg voor de skiddo om ook weg te rennen. Tyson keek een beetje om zich heen, waar was die skitty nou weer heen gegaan? Nou ja, het boeide ook niet echt. Ondanks dat ze erg schattig waren had Tyson niet zo’n sterke mening over skitties. “Kom,” zei hij tegen Harvest, “Laten we verder kijken wat er hier te vinden is.”

Er klonk wat een vreemd gegrom verderop, en Harvest leek ook daar weer bang van te worden. Tyson zag de skiddo vluchten uit schrik, terug het steegje in waar die skitty eerder in zat. “Harvest! Wacht!” riep hij naar zijn pokémon, in de hoop dat ze terug zou komen, maar helaas had dit het tegenovergestelde effect van wat hij wilde. Harvest rende alleen nog maar sneller. Er zat nu nog maar één ding op, want hij wilde de bange skiddo niet in haar eentje achterlaten. Tyson snelde achter zijn pokémon aan en hoopte dat hij haar snel genoeg terug zou vinden. Nog zo’n situatie als toen met Sparkles was niet iets wat hij wilde…

Het gegrom achter hem veranderde in geblaf en Tyson kon het niet laten om toch maar om te kijken, want wat voor pokémon er ook achter hem aanzat was hoorbaar dichterbij aan het komen. Bij het zicht van de snubbull begon Tyson toch nog iets harder te rennen. Hij dook bijna het steegje in waar hij Harvest in had zien rennen, maar wist zo snel niet waar zijn skiddo naartoe was gegaan nadat ze hierheen gegaan was.
“Harvest?” riep hij door het steegje, hopend op reactie van zijn pokémon. Helaas kwam er geen reactie van Harvest, enkel van die snubbull die achter hem aan zat want die kwam nu wel erg dichtbij. Tyson graaide naar een willekeurige pokéball die hij bij zich had en hoopte maar dat de pokémon die daar in zat de snubbull op z’n minst kon afleiden. Hij opende de pokéball en plots was daar Belle. De pumpkaboo leek best te schrikken van de fairy-type die nu naar haar stond te grommen en blaffen. Tyson dacht even snel na over wat hij het beste zou kunnen doen in deze situatie. Uiteindelijk besloot do coördinator dat deze snubbull die hem waarschijnlijk in zijn kont zou komen bijten als hij niet oplette een groter probleem was op dit moment dan dat Harvest weggevlucht was. De herfstige skiddo zou vast terug komen zodra dit probleem opgelost was.
“Belle, denk je dat je deze aankunt?” vroeg hij aan zijn pokémon. Ze leek een beetje onzeker, maar er zat helaas niet zo veel anders op want de snubbul begon al te happen naar de pumpkaboo. Niet zomaar een hap, maar een heuse Fire Fang. Belle kon de aanval niet ontwijken en leek niet in staat om direct terug te kunnen vechten, dus de snubbull ging voor een tweede hap pompoen. Dit keer ging het het andere kant van het type-spectrum op, van vuur naar ijs. De Ice Fang raakte Belle ook, en Tyson begon spijt te krijgen van zijn beslissing. Al had hij zo’n gevoel dat als hij Belle terug zou roepen in haar pokéball, hij zelf het slachtoffer zou worden van de tanden van deze bijtgrage pokémon…
“Kom op Belle, blijk volhouden!” Hij deed een poging om zijn pumpkaboo een beetje aan te moedigen, die gevolgd werd door een commando. “Bullet Seed!” Belle vuurde vier zaden richting de snubbull die allemaal met hoge snelheid tegen de hondachtige pokémon aan knalde. De snubbull leek eventjes verward, maar gromde vervolgens nog harder naar Belle. Het gegrom was zo luiddar het een brul werd, want de pokémon maakte gebruik van de move Roar. Belle schrok zo hard dat ze terug haar pokéball in vluchtte zonder dat Tyson dar iets over te zeggen had.
“Lief… Snubbulltje..?” Tyson graaide angstig en heel snel naar een andere pokéball in de hoop dat deze pokémon hem zou kunnen beschermen. Toen hij Jade zag verschijnen had hij spijt van het niet checken welke bal hij gepakt had. Een dreepy zou hem niet kunnen beschermen, maar toen de snubbull met een Bite aanval Jade flink leek te raken leek het minder effectief dan het zou moeten. De dreepy was ook al snel weer weg, en daar stond een zororark in haar plaats. Gelukkig was het niet echt Jade geweest, maar gewoon Nyarlathotep die haar geïmiteerd had. “Nya, gebruik Fury Swipes op die snubbull.” Zei Tyson ietwat paniekerig tegen zijn pokémon. De zoroark begon met vlijmscherpe klauwen in te hakken op de snubbull. De roze pokémon begon vervolgens met het voorbereiden van zijn volgende move, die nog een Fire Fang leek te zijn. De vurige beet die Nya in zijn been kreeg zag er pijnlijk uit, maar gelukkig was hij was minder gevoelig voor vuur dan dat Belle was. “Night Slash, misschien?” Tyson wist het eventjes niet meer, maar gelukkig maakte dat niet uit want Nya’s aanval raakte flink, zelfs al was het niet zo effectief als het had kunnen zijn. Vervolgens werd Nya geraakt door een Ice Fang, en toen bevroor de zoroark letterlijk. Tyson wist niet echt wat hij verder nog zou kunnen doen, dus pakte hij nog een pokéball en gooide die naar voren in de hoop dat een andere pokémon die snubbull zou kunnen afleiden.
Helaas voor Tyson was deze pokéball niet eentje van zijn team, maar een lege pokéball. De snubbull verdween in de bal, en Tyson was zowel opgelucht als bang. Wat nou als deze pokémon niet in die bal bleef en vervolgens weer zou gaan bijten? Het was een kwestie van afwachten…

Terwijl Tyson Nyarlathotep terug in zijn pokéball liet, bewoog de andere pokéball enkele keren agressief voordat deze uiteindelijk stil kwam te liggen. De snubbull was gevangen. “Juist.” Mompelde Tyson terwijl hij de bal van zijn nieuwe, niet geheel bedoelde aanwinst oppakte. Wat ging hij nou weer doen met een snubbull? Dit was zeer zeker niet wat er op zijn planning gestaan had. Een zacht gemekker haalde hem echter uit zijn zorgen. Toen de slungel van een coördinator zich omdraaide, zag hij dat zijn skiddo weer teruggekeerd was. “Bij Arceus, Harvest!” Hij wist niet zeker of hij meer geïrriteerd of opgelucht moest zijn, want hij was het allebei. Hij liep naar de herfstige skiddo toe en aaide haar over haar bol. “Ik heb het probleem opgelost, denk ik.” Zei hij tegen haar, en liet de snubbull uit haar pokéball. Harvest leek eventjes te schrikken, maar vervolgens veranderde haar uitdrukking naar iets dat meer nieuwsgieriger was. Het was nu pas dat Tyson zag dat de snubbull een wit sjaaltje om had. Had hij een pokémon van iemand anders gevangen? Nee toch? Pokéballs konden enkel wilde pokémon vangen, toch? Misschien had de snubbull het sjaaltje wel gestolen van een andere pokémon of persoon? Hij zou er vanzelf wel achter komen, maar voor nu waren de Fairy-type hond en het sjaaltje dat ze bij zich had van hem…