Hij was normaal gezien degene van hem en zijn broer die nog een beetje logisch na probeerde te denken, maar elke keer dat hij bij een festival was voelde hij irritatie opborrelen. Vooral sinds hij ruzie had gehad met Jayden kon hij de irritatie niet van zich afhouden en wilde hij het liefst het geluk van anderen verstoren. Alleen de vraag was wat hij deze keer zou proberen te doen. Hij ging niet weer Mega 2 gebruiken. Mega 7 zou te duidelijk zijn, dat was tenslotte de grootste pokemon die hij op het moment had. Maar misschien kon hij alsnog iets anders proberen. Een van zijn nieuwe aanwinsten zou zeker een optie zijn. Gastly en Shuppet zouden mogelijk best wel wat mensen kunnen laten schrikken. Dat klonk nog niet eens als een slecht plan. Hij liet dan ook de beide Ghost types eruit en greens. "Probeer vooral wat mensen te laten schrikken." De twee pokemon verdwenen al snel uit het zicht en verschenen plots weer vlak voor anderen. Zijn grijns werd breder. Dit was precies wat hij nodig had.
De kerel met het blauwe haar viel natuurlijk ontzettend op voor Alex. Wat wilde je ook. Blauw haar, een sadistische grijns om zijn lippen, ogen die zich wel levelden aan die van Alex. Alex’ mondhoeken krulden zich omhoog toen hij zag dat de man zijn twee Ghost types er op uit stuurde om anderen te laten schrikken. Kijk, dat was misschien wel iemand die zijn tijd waard was. Alex verspilde dan ook geen tijd om naar de man toe te lopen, Ikari op sleeptouw nemend. ”Ze alleen laten schrikken is niet genoeg,” zei hij met een grijns tegen de man. ”Ze moeten er ook een beetje een herinnering aan overhouden.” En met zijn vingers knipte hij naar Ikari, welke aandachtig met zijn ogen volgde welke Ghost type waar opdook. Net op het moment dat de Gastly van de man bij een vrouw opdook, verscheen er een blauwe gloed om Alex’ Meditite. De vrouw begon ook te gloeien en met gesloten ogen hield ze gillend haar rok, dat naar boven begon te komen, vast. Doordat ze haar ogen had gesloten, had ze niet in de gaten dat het niet eens de Gastly was die dat deed en met haar hand mepte ze naar de Gastly, wat er natuurlijk los doorheen ging. ”Ikari,” sprak Alex bijna verveeld toen een man zich er volgens mee kwam bemoeien en zijn flesje bier naar de Gastly wilde gooien. Het flesje bier spatte kapot in zijn hand en een licht glimlachje van vermaak gleed om zijn lippen toen hij zag dat de scherven een kras achter hadden gelaten op zowel zijn hand als op zijn gezicht. Zijn blik gleed vervolgens naar opzij om te zien wat de man ervan vond. Had hij iemand gevonden die het wel kon waarderen of waar hij juist voor op moest passen?
Hij kon het niet helpen om te grijnzen, terwijl zijn twee pokemon op pad gingen. Hopelijk zouden ze genoeg mensen bang maken. Hij had alleen niet verwacht dat er meteen iemand naar hem toe kwam die in de gaten had wat hij aan het doen was. Hij liet zijn blik naar de jongen gaan, maar al snel genoeg bleek dat hij niet boos op hem was, maar juist erbij wilde helpen. Dat kon nog wel eens interessant zijn. Hij liet zijn blik naar de Meditite gaan, een pokemon die zou kunnen mega evolven. De Meditite gebruikte duidelijk een move die ervoor zorgde dat de rok van de vrouw omhoog ging. Iets dat ze duidelijk niet blij mee was, maar hij hoefde zich geen zorgen te maken om de Gastly. Alles ging gewoon door de pokemon heen tenslotte en toen de man met het flesje verscheen verdween de Gastly snel weer om naar de volgende te gaan. Hij had geen idee waar de Shuppet naartoe was, maar zijn aandacht was momenteel getrokken door de Meditite. De pokemon zou een perfecte aanwinst zijn. "Wil je die Meditite aan mij geven?" Hij zou het ook niet kunnen vragen, tenslotte had hij het gevoel dat hij sterk genoeg was om weg te komen, maar wie weet wilde de jongen de pokemon wel gewoon aan hem geven.
De man leek zijn pogingen om wat meer chaos aan te richten wel te waarderen, al kwam de vraag over Ikari lichtelijk onverwacht. Alex kon het niet laten om de persoon naast hem een droge blik toe te werpen. ”Ja, joh,” zei hij sarcastisch. ”Hij is de enige Pokémon die ik heb en ook nog eens mijn starter, maar neem maar mee.” Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en schudde vervolgens zijn hoofd. ”Dat was een nee, voor de duidelijkheid,” liet hij er toen op volgen, want hoewel hij dacht dat hij een bondgenoot had gevonden in deze man, leek hij toch niet al te snugger te zijn als hij zo naar Alex’ Meditite vroeg. Ikari had zichzelf een waardige teamgenoot bewezen en Alex zou hem niet weggeven. Hij had de Meditite bovendien nog nodig om andere Pokémon aan zijn team toe te voegen en om de gyms uit te dagen. ”Vanwaar de vraag zelfs?” vroeg hij met een frons. Hij wist dat Ikari een sterke Pokémon was en dat zijn moveset goed was, maar hij zag hier enkel Ghost types voor zich zweven. Of misschien wilde de man Ikari gewoon hebben omdat Ikari met zijn psychische krachten makkelijk mensen kon treiteren. Wie weet.
Misschien had hij ondertussen al moeten leren dat het vragen van andermans pokemon niet was hoe het werkte. Als hij niet zo geobsedeerd was door mega pokemon zou hij dat waarschijnlijk ook allang door hebben, maar helaas was dat niet het geval. Verbaasd was hij echter niet dat zijn vraag werd afgeslagen. Ook al wilde hij stiekem inspelen op het eerste dat de jongen gezegd had. "Toch wel jammer," Begon hij dan ook, maar de grijns verliet zijn gezicht nooit. Zeker niet toen de ander vroeg vanwaar de vraag zelfs kwam. "Je weet niet eens waarom?" Was het niet overduidelijk? Dat hetgeen dat de Shuppet, Gastly en Meditite overeen hadden het feit was dat ze uiteindelijk konden mega evolven? "Er is een ding dat deze drie pokemon gemeen hebben." Net als al zijn andere pokemon, maar die had hij nu niet uit hun pokeballs natuurlijk.
