Warren keek met een frons naar Fall, welke op en neer aan het springen was en enthousiast zijn blik had gericht naar het schouwspel voor hem. Warren keek weer terug op en kromp een klein beetje in elkaar toen hij een man niet al te zacht van de Tauros zag vliegen en op de grond zag vallen. Op de grond lagen dan wel hooibalen om de klap wat te verzachten, maar vooralsnog leek het Warren niet echt ideaal om daar zo op terecht te komen. Hij schuifelde dan ook wat ongemakkelijk met zijn voeten toen iemand naast hem hem aanstootte en aangaf dat hij het ook eens moest proberen. Fall keek met schitterende ogen naar omhoog en Warren stak zijn handen verdedigend in de lucht. ”Ik denk niet dat dat nodig is,” sprak hij op een vriendelijke, maar kordate toon tegen de man die naast hem stond. Hij kon aan zijn adem ruiken dat hij al wat alcohol genuttigd had en dat hij dus niet de meest nuchtere persoon op het festival was. In plaats van zich te laten afwimpelen, pakte hij Warren’s arm stevig vast en begon hem al in de richting van de hekken te sleuren waar de Tauros zich bevond. ”Ik zei nee,” protesteerde Warren terwijl hij zich los probeerde te maken. Dit was belachelijk. Hij was minstens tien centimeter groter dan de man, maar iets in hem verstijfde zich helemaal terwijl hij de paniek door zijn lichaam voelde gieren. Hij probeerde zijn gezicht zo goed mogelijk in de plooi te houden en de man een intimiderende blik te geven, maar deze trok zich daar niks van aan of was daar te dronken voor en zijn grip op Warren verstevigde terwijl hij Warren mee loodste naar de hekken. Warren zag dat Fall hem een tikkeltje verbaasd aankeek terwijl hij duidelijk probeerde te ontcijferen of hij zijn trainer nu moest helpen of niet en in een lichte paniek gleed Warren’s blik langs de andere mensen die aan het klappen waren voor hem en hem aan het aanmoedigen waren. Was er dan niemand die hem kwam helpen?
Hij kon nu niet zeggen dat het festival hem echt veel boeide, maar hij kon hier berries en dat soort dingen halen voor zijn pokemon. Daarom had hij zijn weg hier alsnog naartoe gemaakt en liet hij zijn blik dan ook kort naar Storm en zijn nieuwste aanwinst gaan. Hij wist dat hij een goed oog op de Clobbopus moest houden, want het was een pokemon die je niet zomaar tegenkwam ergens. Het was ook nog eens een water type, wat het normaal helemaal niet was. Dat interesseerde hem ook vooral aan de pokemon. Het was perfect voor hem en hij kon zijn geluk bijna niet op. Ze kwamen in de buurt van de Tauros rodeo en eigenlijk wilde hij er gewoon langs doorlopen, maar het leek erop dat iemand tegen zijn zin meegesleept leek te worden naar de Tauros. Dat moesten ze niet hebben, dan zouden er alleen maar ongelukken gebeuren. Hij maakte zijn weg tussen de mensen door. Als er iets was dat hij goed in was, dan was het intimiderend overkomen wanneer het nodig was. Hij was tenslotte niet een van de kleinste en ook duidelijk groter dan deze twee mannen. Hij pakte dan ook de arm van de man stevig vast die de ander aan het meeslepen was. "Ik denk dat je het beter zelf kan proberen en deze man met rust kan laten." Hij kneep net hard genoeg in de arm dat het pijn deed en de man ook los zou laten. Nee, dit was niet wat hij toe kon laten.
Het zweet brak Warren uit terwijl hij steeds dichter naar de Tauros werd gesleept. Hij zag zichzelf ook al genadeloos van de Tauros vliegen en op een vreemde manier neerkomen op de grond waar hij de rest van zijn leven schade aan zou overhouden. Fall leek eindelijk ook in de gaten te hebben dat er iets mis was. Net toen Warren hem een paniekerige blik toewierp, kwam er echter al een boom van een kerel aangezet. Hij was nog groter dan Warren en wist de witharige jongen dan ook perfect te intimideren toen hij de arm van de man greep en daar hard in kneep. De man zijn ogen draaiden in hun kassen terwijl hij zijn best deed om in zijn dronken staat de bruinharige man aan te kijken. ”Laat me los, jochie,” snauwde hij met veel bravoure en hij gaf een duw tegen de borst van de bruinharige man. Waar hij echter niet op gerekend had, was een Turtwig die vervolgens vol kwam aanstormen en met zijn kop hard tegen zijn been knalde. Warren verloor bijna zijn evenwicht toen de man dat deed en hem mee naar beneden wilde sleuren, maar Warren wist net op tijd zijn arm uit diens grip te bevrijden. In plaats van daar te blijven staan, pakte hij de hand van de vreemde man vast die hem had proberen te helpen en begon hem mee te trekken naar een rustiger punt op het festival. ”Ik denk dat ik er liever niet op wil wachten eer dat hij bij komt. Jij wel?” vroeg hij over zijn schouder haastig aan de man terwijl hij zijn weg door de drukte begon te banen. De man mocht misschien veel bravoure hebben, maar Warren had dat niet en hij wilde niet nog meer laten zien hoe hulpeloos hij kon zijn in dit soort situaties. Fall rende ondertussen hard achter hun aan, nog altijd een boze blik in zijn ogen hebbend.
De man wilde niet makkelijk meewerken, dat was duidelijk. Hij haatte dronkaards, vooral wanneer ze lastig werden naar anderen toe. Hij liet dan ook niet los en kneep zelfs nog wat harder, maar dankzij de Turtwig van de ander viel de man uiteindelijk naar de grond. Op dat moment werd zijn hand gepakt en werd hij meegetrokken de andere kant uit. De jongen wilde hier blijkbaar niet blijven en nam hem nu ook mee. ”Lijkt me inderdaad beter om hem achter te laten.” Hij wilde ook niet te veel problemen krijgen. Storm en de Cobbopus volgden hem ook snel, want hij wilde zijn pokemon daar niet achterlaten.
De jongen achter hem leek het ook een goed idee te vinden om er weg te gaan en toen Warren eindelijk een rustig plekje had gevonden, liet hij de hand van de jongen meteen los. Het begon hem nu pas te dagen wat hij had gedaan en hij deed zijn best om zijn gezicht in de plooi te houden, maar hij zou liegen als hij zei dat de grootte van de jongen en de boze blik hem wat intimideerde, al was deze niet naar hem gericht. ”Bedankt dat je me kwam helpen,” zei hij en ook al deed hij zijn best om het te verbergen, toch kon je wel aan hem zien dat hij zich een beetje schaamde. Hij richtte zijn donkergrijze ogen naar de grond en kuchte wat. ”Mijn naam is Warren en mijn Turtwig heet Fall.” Zijn blik gleed langs de man naar de twee Pokémon bij hem en hij glimlachte voorzichtig. ”Doe je iets met Water types?” Hij kon er nu ook volledig naast zitten, maar dat was toch de eerste ingeving die hij kreeg.
