Tales of

Sinnoh

Ze zag ze overal rondlopen, Crescent Moon leden met hun glimmende emblemen. Een paar maanden geleden had ze er zelf ook trots tussen gelopen, badge op haar jas en gepoogd de wereld een beetje veiliger te houden. Wat was ze erin gestonken. Ze voelde een steek door haar hart heengaan met elke keer dat ze er eentje zag rondlopen. Met haar Shaymin in haar armen en haar Buneary op haar rugzak, was ze er een beetje door afgeleid. Maar voor nu moest ze focussen op plezier maken, niet op zich laten kennen op deze manier. Een zachte zucht rolde over haar lippen heen en ze schudde haar hoofd. Juist net nu ze van plan was om weer op te letten, botste iemand tegen zich aan. Ze wankelde en liet bijna haar Shaymin vallen. De pootjes van de Pokémon krabbelden tegen haar jas aan en ze sloeg haar armen weer steviger om de Pokémon heen. Gelukkig wist Comet zich wel prima te balanceren en keek met een boze blik naar de jongen. Lucie trok haar wenkbrauwen lichtjes op toen ze herkende wie er tegen haar aan gebotst was. In ieder geval was ze dit keer niet gevallen zoals de vorige keer het geval was geweest. "Nou Alaric, alweer zoveel op dat je niet meer overeind kan blijven staan?"

In ieder geval nam de jongen haar opmerking goed op. Een grijns stond op Lucie's lippen terwijl de jongen vroeg of hij dit tegenwoordig uitdroeg naar de wereld. "Tegenwoordig?" echode Lucie met een plagerige lach op haar gezicht. Deze jongen was een vriend van Am, dus ze had hem ondertussen al wel een paar keer gezien. En als het een vriend van Am was, dan was het vast ook wel goed volk.

Al snel ging zijn aandacht daarentegen naar de Shaymin die Lucie vast had. Het meisje haar blik zakte naar Nebula, die iets in haar armen wurmde om de jongen beter te zien die haar zoveel aandacht gaf. Als Lucie al één ding wist van de Shaymin, was het dat ze gek, maar dan ook absoluut gek was op aandacht. Ze stak haar neusje uit om te proberen te ruiken aan de hand van de jongen. Lucie daarentegen trok een wat ongemakkelijkere grijns toen hij Crescent Moon noemde. Arceus nee. "Oh.. Nee, ik vond haar in een bloemenveld in de Maze. Ik zit niet meer bij Crescent Moon," voegde ze er vlug aan toe. "Mijn passie ligt toch bij Researchen." Nu graag niet meer over Crescent Moon beginnen dank je. "Wat denk je? Lust je dat Neb?" besloot ze aan haar Shaymin te vragen, maar het antwoord mocht al wel duidelijk zijn. De Shaymin viel haast uit haar armen, zo graag probeerde ze bij het snoepje te komen. Sterker nog, Comet klom ook half over haar hoofd heen. Hallo? Hebben?

Intern slaakte ze een zucht van opluchting toen Alaric niet doorging op haar wissel van class. Ze wilde het er immers helemaal niet over hebben. Het lag nogal gevoelig, maar ze kon het hem ook niet kwalijk nemen dat hij er wat van zei. Zijzelf zou dat immers ook gedaan hebben. Ze kroelde Nebula iets over haar hoofdje heen en de Shaymin begon te kirren van plezier. In ieder geval was het een makkelijke Pokémon. Ze knikte op Alaric's vraag. "Ik ging een hoek om en ineens stond ik in een bloemenveld, ik was eigenlijk op zoek naar de uitgang." vertelde ze aan Alaric, op zijn opmerkingen over Crescent Moon zei ze voor de zekerheid maar gewoon helemaal niks meer. Ze wilde er geen discussie over uitlokken immers. In plaats daarvan richtte ze zich op Nebula, wie zichzelf haast uit haar armen wrong om bij het snoepje te komen. "Nee," reageerde ze eerst, op bloedserieuze toon, waarna ze begon te lachen. "Ja natuurlijk voer ik haar, maar het is net een bodemloze put," merkte ze lachend op. De Shaymin pakte vervolgens het snoepje aan en begon er enthousiast op te kauwen, Comet een beetje beteuterd achterlatend. Arm konijn. Egel doet niet aan delen.