Tales of

Sinnoh

Normaal ging hij niet naar dit soort events. Er was weinig voor hem te doen en het enigste dat hij kon zien gebeuren was dat hij geld verloor. Misschien dat hij ergens een knappe of rijke vent aan de haak kon slaan voor de avond, maar daar stopte het ook. Het was iets dat hij ook gewoon langs straat kon doen, dan deed je het tenminste niet voor de onschuldige oogjes van kindjes. De man zuchtte even en nam even een gretige trek van zijn peuk, voordat hij deze tussen zijn vingers liet glijden en kalm de rook uitblies. HIj had kalm plaats genomen op een ietwat vervallen muurtje aan de rand van het festival. Hij had zijn Pokémon uit hun ball gelaten waardoor hij eruit zag als de lokale vogelhobo. Naast hem had Jellies plaats genomen, helemaal gepuffed en lekker dik zat ie daar. Hij had het zich gemakkelijk gemaakt zo dicht bij zijn favorite persoon of ook wel zijn trainer. Candy en Bliss zaten voor het muurtje en zaten elkaar wat schoon te maken, moeder dochter gedoe waarschijnlijk. STardust had rustig een tak wat boven het muurtje gevonden waar hij het zich gemakkelijk had gemaakt.. En Sage? Die zat lekker op het hoofd van de man. Hij had geprobeerd de baby af te leren daar te gaan zitten maar nope, hij bleef er maar zitten. Een zware zucht kwam van hem af, waarbij hij nog een laatste trek nam van zijn sigaret, voordat hij deze tegen het steen aanduwde om deze te doven. Zijn rode ogen bleven gefixeerd op het gebaar, waardoor hij niet door had dat Cody, zijn half slapende Zubat, eindelijk overeind was gekomen. Hij had immers een gemakkelijk plekje gevonden in een boom verderop... En nu was hij schijnbaar ontwaakt uit zijn slaap. Met wilde slagen van zijn vleugels begon de vleermuis rond te fladderen, waarbij hij al snel tegen van alles en iedereen aan begon te botsen.

Kalm liet de man zijn ogen over het publiek gaan. Als een boer die zijn volgende koe uitzocht voor de slacht. Niet gretig of hebberig, maar gewoon observerend, zoekende... Naar dat ene stukje vlees dat hem het meeste geld kon opbrengen. Het was een kunst om het meest vuile volk te kunnen herkennen, eentje die velen met schaamte beaamde te hebben, maar niet hem. Hij nam trots in het feit dat hij ergens wel een beetje vuil kon zijn. Het was het enigste dat hij kon en in de plaats van er tegen te vechten had geleerd het leren te aanschouwen als een talent, iets waar hij in uitblonk.

Het kwade gekwaak van Candy liet de man even opkijken. Een vragende blik werd gericht op het egeltje die nu naast zijn shiny starter stond. De Ducklett zette meteen een paar passen naar achter, gevolgd door haar dochter, Bliss, die haar moeder meteen immiteerde. Een vrouw voegde zich al snel bij hun. Op haar woorden begon de vrouwelijke man even zachtjes te glimlachen, waarbij hij even zijn handen naast zich op het muurtje plaatste. Sage, die nog steeds op zijn hoofd zat, keek ook even op. "Ah geen probleem. Ik denk dat mijn diva er meer problemen heeft dan ik," zei hij, duidelijk doelende op de knalroze eend die even beledigd opkeek naar haar trainer. Lillian glimlachte even onschuldig naar zijn vogel voordat hij het kopje van Jellies tegen zijn hand aan voelde. Kalm begon hij de Starly te aaien, waarbij hij even naar de dame knikte. "Ik snap het volkomen, ze kunnen een handvol zijn," en met die woorden kwam Cody met een plof naast hun op de grond. De Zubat had voor wat opschudding gezocht opdat hij een verschrikkelijke vlieger was, maar had eindelijk zijn trainer gevonden. Stardust keek even op bij het geluid en rafelde even kort met zijn donzige vleugels voordat hij terug zijn ogen sloot. Lillian fronste even en liet een zucht horen. Oh well, het was hopen dat niemand kwam klagen.

Lillian liet zijn ogen even naar de dame gaan, die een poging deed om haat excuses aan te bieden aan Candy. De eend daarintegen trok haar bek op in een hooghartige beweging, eentje die haar dochter snel nadeed. LIl zichtte even en schudde zijn hoofd. Hoe langer hij Bliss bij de shiny hield hoe meer ze van haar gedrag begon over te nemen en ergens... Wilde hij dat niet. Ondanks dat hij niks tegen zijn starter had, wilde hij niet opgescheept zijn met twee divas die klaagden over van alles en nog wat. Op de opmerking van de ander knikte de man even. "Moeder en dochter," zei hij, lichte trots in zijn stem. "De Fletchling was mijn eerste zelf gefokte Pokémon," Kort floot hij even, waarbij hij zijn hand uithield. Wel meteen, als op commando en zoals verwacht van een goed getrainede Pokémon, vloog Bliss op. Ze hoverde even heen en weer en lande netje op zijn vingers, waarbij hij even onder haar kopje kroelde met zijn andere hand. "Vogel Pokémon hechten zich veel beter als je ze van jongs af aan al kent heb ik gemerkt," het was vast ook zo bij andere Pokémon, maar vogels waren gewoon.. Tja, het waren vaak prooidieren, zoals de soort in zijn hand, en die vertrouwden niet zo snel. Hij kon dit soort gedrag immers niet verwachten van Stardust of Candy. Misschien dat Jellies het nog zou doen, maar hij was gek gebonden aan hem dus tja.

De dame leek even te verschieten van Cody, waarop hij kort even een blik schoot naar de Zubat. "Ja, ik vind het belangrijk dat ze veel uit hun ball zijn, is goed voor hun," Hij glimlachte rustig en hield zijn hand op, waardoor Bliss meteen opvloog en kalm naast de Swablu lande boven hen. Sage keek even slaperig op, waarbij zijn ogen kort de ander volgde. "De naam is Lillian, ik ben een vogel breeder, maar ik neem ook andere Pokémon van de flying egg group onder mijn hoede," zei hij kalm met een glimlach naar de vrouw met een knikje.

Candy was helemaal van haar stuk gebracht en dat liet ze merken. Man, hij kon enkel maar bedenken wat voor stuff de eend door was gegaan voordat ze bij hem terecht was gekomen. Haar edelheid kwam van ergens, al dan niet van haar vorige eigenaar. Misschien werd ze aanboden door de andere Ducklett in het wild, misschien was het gewoon iets dat bij alle shiny Pokémon voorkwam, hij wist het eerlijk gezegd niet zo goed. De vrouw begon echter te spreken, waardoor Lillian even opkeek. Hij bracht zijn handen naar Sage en bracht het uiltje van zijn hoofd naar zijn schoot. Hm... "Dat weet ik niet, ik ben zelf alleen bekend met vogel Pokémon. Candy, mijn kleine Diva, was mijn starter en ik heb eigenlijk nog helemaal geen interesse gehad in een andere soort Pokémon," zei hij zacht lachend. De reden dat hij Cody was, was simpel. Hij had de ZUbat nodig voor breeding en egg moves. Daarbij kon het beest ook nog heel sterk worden. En ergens was het toch wel een vogel, toch?

Aandachtig luisterde de roodharige man naar de vrouw, waarop hij even begon te fronsen bij haar uitspraak. Hm... Had ze een slechte ervaring hiermee? "Niet echt, ik weet dat als ze in de problemen komen ze kunnen wegvliegen," Dat was het voordeel aan vogels, ze konden een richting uit dat zij niet konden; in de lucht. "Ze blijven ook gewoon bij me, geen idee waarom. Misschien trek ik wel gewoon vogels aan," hij lachte even zachtjes op die woorden. SOmmige mensen hadden dat toch? Dat ze Pokémon aantrokken. Nou, misschien dat hij wel een of ander gek vogelmannetje was die gewoon onweerstaanbaar was voor vogels. Niet dat hij erover klaagde, hij was gek van zijn gevederde maatjes. Toen de vrouw zich voorstelde als Lucie, knikte de man even naar haar. Haar volgende woorden zorgden ervoor dat hij een zacht glimlach op zijn lippen kreeg. "Sure! Gooi ze m'n kant op," sprak de man enthousiast trerwijl hij rustig het kopje van zijn Rowlet begon te kroelen. De baby Pokémon begon zachtjes te piepen en drukte zich liefkozend tegen zijn trainer aan.

Kalm luisterde Lillian naar wat Lucie te zeggen had, waardoor hij kalm glimlachte en knikte naar haar. Dat was een goede observatie. HIj zou er ook vanuit gaan dat een hondenfanaat zich ook verdiepte in dat soort pokémon en niet in hetgeen dat hij deed. Hij was zelf zodanig gebeten door het vogelvirus dat hij geen kant meer op kon en eigenlijk vond hij het ook niet erg. De dame plaatste het egeltje op de grond, waardoor de breeder even naar het beestje bleef kijken, zijn hand op Sage houdende. Was dat geen legendary Pokémon? Hm... Hij fronste even, maar keek al snel terug op naar de ander. Hij had eerlijk gezegd weinig interesse in speciale Pokémon. Voor hem was een vogel veel meer waard dan een of ander special snowflakeje die hem weinig kon schelen.

Jellies duwde zich wat meer tegen zijn trainer aan, waardoor hij even kalm zijn hand op het gevederde bolletje legde en deze aaide. Bij de woorden van de ander, lachte hij even. Misschien, dat was wel een leuke hypothese. Hij vond het wel iets hebben en knikte daarom ook al snel naar de ander. "Ja, misschien wel," sprak hij rustig. STardust opende haar ogen even en liet haar blik op het duo vallen, voordat ze rustig even omkeek naar Bliss, die rustig een gesprek met de ander aan probeerde te gaan. Het gesnatter en gefluit waren een leuk geluidje die hij zeker graag hoorde en hij sloot even genietend zijn ogen. Lucie stelde echter al snel haar eerste vraag, waardoor Lillian al snel weer opkeek. Hm? "Momenteel persoonlijkheid, ik kijk naar welke Pokémon een sterker ouderinstinct heeft, maar ik denk dat ik me later wel op traits zou willen richten. AL dan niet selectie doende om iets unieks te kunnen bereiken," even knipperde hij waarna hij langs zijn kin streek, een bedenkelijke uitdrukking op zijn fijn gevormde gezicht. "Ik vind persoonlijkheid erg belangrijk, dus dat is echt het belangrijkste voor mij... Maar ik weet ook dat sommige mensen zich meer focussen op egg moves en dergelijke. Ik probeer daar ook wel voor te kijken. Ik ben momenteel opzoek naar een goede Hoothoot om een uiltje met wat goede egg moves te verkrijgen," sprak hij rustig, waarna hij weer begon te glimlachen. "Het is een klein projectje, een probeersel. IK zal wel zien wat er gebeurd," Jup, dit hele gedoe was immers meer een passie project dan een echt inkomen. Zijn echte inkomen tja... Dat kwam van andere plaatsen.