Tales of

Sinnoh

Elin is een vrolijke en vriendelijke jonge vrouw die graag anderen helpt. Tot op het punt dat ze zich met van alles gaat bemoeien, ook de dingen waar ze niets mee te maken heeft. Ze is niet bang om ergens haar schouders onder te zetten en is bereid te vechten voor waar ze om geeft.

Haar grijze haren raken haar schouders net niet en zijn gekenmerkt door het lint dat ze bijna altijd om haar hoofd heeft geknoopt. Met grijsblauwe ogen en een gemiddeld postuur zouden sommige mensen haar schattig kunnen noemen. Daar heeft ze alleen een enorme hekel aan.

Als de één na oudste in een gezin van vijf kinderen, groeide Elin op in een liefdevolle omgeving. Hoewel hun huisje in Oldale Town niet erg groot was, hadden de kinderen alle ruimte in de natuur om het dorp heen. Omdat ze er zo vaak op uit trokken, kreeg ieder kind van het gezin voor hun vierde verjaardag al een pokémon. In Elin's geval was het haar Gible. De pokémon werd Ares genoemd maar de jonge Elin noemde hem de eerste paar jaren Gib Gib, omdat ze de hele situatie nog niet helemaal begreep.

Op de traditionele manier ging ze vrij jong op haar eerste reis. Ze was twaalf maar kwam na één gym al terug. Ze vond het hele vechten met pokémon niet eens zo leuk. Voor haar pokémon zorgen vond ze veel leuker. Daarbij kon ze zich ook beter focussen op school en het helpen rondom het huis als ze daadwerkelijk thuis was. Daar ging in die tijd al haar aandacht naar uit. Tegen de tijd dat ze achttien was, dacht ze dat ze researcher wilde worden. Daarvoor heeft ze een paar jaar gestudeerd, dit bleek het echter niet te zijn.

Jaren lang zat ze thuis en werkte ze rondom het dorp samen met Ares. Ze werd een bekend gezicht bij de meeste mensen maar al helemaal bij de lokale breeder. Langzaam maar zeker ontwikkelde ze er nieuwsgierigheid en liefde voor het vak. Ze was ondertussen 24 tegen de tijd dat Sinnoh open ging. Dit greep ze als haar kans, tijd om te verhuizen. Met het geld wat ze door de jaren had gespaard en de hele erfenis die ze van haar grootvader had gekregen, kocht ze een stuk land.

Tijdens haar eerste tripje richting Sinnoh, een paar maanden geleden, kort nadat de grenzen open ging, botste er een zieke Wailmer tegen de boot. Nadat ze deze had verzorgd, wilde de pokémon haar zijde niet meer verlaten. Ze besloot de pokémon te vangen en te beschouwen als haar persoonlijke bootje. Ze was nog niet groot genoeg voor de reizen op en neer maar maakte wel een hele mooie aanwezigheid in de flinke vijver van het landgoed. Zo werd Elin vrolijk begroet toen ze voor het echt naar Sinnoh verhuisde.