Tales of

Sinnoh

Het zag er zo stom uit dat ze eigenlijk niets anders kon dan er om lachen. De Wailmer flapperde vrolijk met haar vinnen terwijl ze in de fontein lag. Twee meter aan pokémon in een fonteintje zag er gewoon zo stom uit. Ze lag amper in het water maar leek het prima naar haar zin te hebben. Maar ja, zo zat Ceto nou eenmaal in elkaar. Elin keek over het festival en haar ogen vielen al snel op iemand die hulp nodig had. Of ze echt hulp nodig had was niet zeker maar in Elin's ogen had ze het nodig. Rustig stapte ze op de jonge vrouw af. Ares waggelde achter haar aan terwijl Ceto in de fontein achterbleef. "Hulp nodig?" vroeg ze met een brutale glimlach. Ares had echter andere plannen en staarde behoorlijk intens naar de snoepjes die de vrouw vast had.

Elin grinnikte kort toen het meisje van haar leek te schrikken. Voor een moment keken de twee elkaar enkel aan. "Mimi, mijn Pachirisu is ergens van geschrokken en in de boom geschoten. Ik heb alleen geen idee hoe ik d'r eruit ga kunnen krijgen." Elin kneep haar ogen fijn terwijl ze tussen de takken naar de pokémon zocht. Ah, daar. "Ik ben Luna trouwens, en dit is Bonbon." Elin was lichtelijk verward door de plotselinge mood-change van de ander dus duurde het even voor ze haar hand aanpakte. Haar ogen zaten inmiddels aan de bruine Skitty vastgeplakt. Oeh, een trait. Maar goed, focus. "Ik ben Elin, dit is Ares en dat daar is Ceto", zei ze terwijl ze haar pokémon aanwees. Bij het horen van haar naam flapperde de Wailmer vrolijk met haar vinnetjes in de fontein. Ares daarentegen, was meer gefocust op de Pachirisu in de boom. Ze hoefde enkel oogcontact te maken met haar Gible voor ze een plan hadden. Elin pakte haar pokémon op en met een flinke worp, gooide ze de Gible de boom in. "Gil als je denkt te vallen", riep ze haar pokémon na, die nu met zijn tanden aan een tak hing en er op probeerde te klimmen.

Met zo'n bol lijf was het waarschijnlijk niet super makkelijk om op een tak te klimmen waar je met je tanden aan hing. Uiteindelijk kreeg Ares het wel voor elkaar. Rustig kroop hij over de tak heen, richting de Pachirisu die verderop bang lag te zijn. "Blijf rustig zitten, Mimi! We komen je halen." Ondertussen begon het Elin allemaal net iets te lang te duren, waardoor haar blik begon af te dwalen. Zodra ze Ceto aankeek maakte de Wailmer een vrolijk geluidje. Niet dat ze daar veel aan had, maar het was in ieder geval afleiding. Tegen de tijd dat haar blik weer terug bij de boom belandde, zag ze dat Ares bijna bij de Pachirisu was aangekomen. Nu was er nog een vraag over. "Dus... Voorzichtig of snel?" vroeg ze aan Luna. Sommige mensen vonden de snelle manier niet altijd leuk dus het was beter om het gewoon even te vragen. Aannamen maken was niet altijd in haar voordeel.

Luna leek niet helemaal door te hebben wat ze met haar vraag bedoelde. Zin om uit te leggen had Elin daarentegen ook niet. Luna haalde uiteindelijk haar schouders op. "Uh.. Snel?" Elin gaf een knikje en draaide haar hoofd om naar Ares te roepen. "Is het de bedoeling dat ze land op je Wailmer, of liever niet?" vroeg Luna haar vervolgens. Even keek ze over haar schouder naar Ceto in de fontein. Ah, dat zou wel kunnen. Ze liet haar pokémon terug in de pokéball gaan en daarna onder de boom weer verschijnen. Dat was immers de makkelijkste manier om zo'n grote pokémon te verplaatsen. "Het gaat goed komen, je hoeft niet tegen te werken. Het zijn vrienden!" riep Luna in de tussentijd naar haar pokémon. Elin richtte zich opnieuw op haar Gible. "Okay, laat maar vallen Ares." Met alle kracht in zijn bolle lijfje trok de Gible de andere pokémon los van de tak en dropte deze bovenop Ceto. De Wailmer deukte wat in bij de impact maar had verder amper door wat er gebeurde. Elin gebruikte de vin van Ceto om boven op de pokémon te stappen, de Pachirisu te pakken en er vervolgens weer via de vin af te stappen. "Rescue complete", zei met een grijns terwijl ze de eekhoorn pokémon richting de trainster hield.