Hij had al wat berries weten te halen voor zijn pokemon en had er momenteel een gegeven aan de Clobbopus. Hij wist dat er ook nog een markt was waar je een aantal pokemon kon vangen, maar hij betwijfelde of hij er zou kunnen vinden wat bij zijn team zou passen. Hij wist wel wat voor pokemon hij als volgende het liefste wilde proberen te vinden. Tenslotte had hij nog steeds de Deep Sea Scale. Hij had alleen niet de pokemon waar deze voor geschikt was helaas. Maar voordat hij de pokemon zou kunnen proberen te krijgen zou hij een manier moeten vinden om een van zijn pokemon Dive te leren wist hij. Dat zou niet moeilijk moeten zijn, hij moest er alleen eerst het geld voor hebben. Maar het was een strategie die hij had. Tenslotte was de Ralts die hij had niet een die hij van plan was voor altijd te houden. Voor nu hield hij de pokemon nog omdat het zou kunnen mega evolven, maar er waren genoeg water types die dat ook konden. Hij liet zijn blik over de verschillende pokemon gaan die ze hier te koop hadden, maar het leek niet dat er een tussen zat die geschikt was voor hem. Dat was toch wel jammer als hij heel eerlijk was.
Evan liep met zijn handen in zijn zakken gestoken over het festival heen. Hij had van horen zeggen dat het niet meer heel lang zou duren en dat hij zo’n beetje op het laatste moment van het festival naar hier was gekomen. Ach ja, dat boeide hem ook niet veel. De enige reden dat hij naar hier kwam, was om te zien of er iets interessants te vinden was en eventueel om wat mensen te kloten. Zijn volgende slachtoffer kwam dan ook al snel in beeld toen hij een bruinharige man zag met een Pokémon die hij niet kende, maar die er zeker tien keer lelijker uitzag dan Virta. Niet dat Virta lelijk was… Zijn blik gleed naar beneden, naar de Squirtle, welke met een vrolijke glimlach om haar snoet om zich heen aan het kijken was en welke een stevig contract vormde met haar trainer, welke een arrogante grijns om zijn lippen had. Maar goed, hij zou niet willen dat Virta zou veranderen door hem. Dat hoefde niet. Maar goed, zijn slachtoffer dus. Evan kwam dichterbij staan en maakte het zo praktisch onmogelijk voor de man om hem te missen. ”Wat voor een lelijk ding is dat?” vroeg hij met een vies gezicht, knikkend naar de Pokémon die hij bij zich had. Dat de kerel minstens vijf centimeter groter dan hem was, deed hem vrij weinig. Hij kon vechten als het moest.
Hij was eigenlijk van plan om verder te gaan, nu hij had gezien dat er geen pokemon tussen zat die voor hem geschikt was. Maar op dat moment hoorde hij een stem naast zich en hij draaide zich met een frons om naar de man naast hem en keek neer op hem. Er was niet veel lengte verschil, maar niemand zei dat tegen zijn pokemon. ”En wat geeft jou het recht om mijn pokemon te beledigen?” Hij was nog niet echt boos, maar zeker wel geïrriteerd.
Evan keek met een onbewogen blik in zijn ogen terug toen de jongen zich naar hem toedraaide met onmiskenbare irritatie in zijn blik. Niet dat dat hem veel deed. Evan had zijn gevoelens op dat vlak volledig uitgeschakeld. Er was weinig wat hem écht nog kon raken. ”Dat is geen antwoord op mijn vraag,” merkte hij smalend op toen de jongen zijn vraag stelde, maar hij gaf als eerste antwoord een schouderophalen. ”Maar wat kan ik zeggen? Ik zeg het alleen zoals ik het zie. Je moet nu zelf toch ook toegeven dat dat ding geen schoonheidsprijs wint?” Alsof Virta het gedrag van haar trainer wilde compenseren, ging ze tussen de twee jongens in staan en liep ze naar het vreemde ding toe, waarna ze er in haar eigen taaltje tegen begon te brabbelen. Evan sloeg zijn armen over elkaar heen en keek met een zachte zucht naar zijn Squirtle. Waarom was ze dan ook zo vreselijk sociaal?
