Tales of

Sinnoh

Iris had eerlijk gezegd niet verwacht dat ze al zo veel zou bereiken op zo’n korte tijd. Na haar nederlaag met patser Blake had ze een meisje uitgedaagd die opeens met een Lilligant en een Lucario aan was komen zetten, maar zowel Lark als Dayla hadden het blijkbaar niet zien zitten om een tweede nederlaag te incasseren, want ze hadden beiden hun gevecht gewonnen en nu had Iris het gevoel dat ze klaar zou zijn om binnenkort de gym uit te gaan dagen. Ze was alleen nog aan het overwegen welke ze dan zou doen… die in Celestic Town of de Bug type gym? Ze had zo het gevoel dat het wel leuk zou zijn als ze aan Darren kon laten zien dat ze de Bug type gym verslagen had. Een lichte grijns gleed om haar lippen bij het idee wat voor reactie hij zou hebben en haar blik gleed verward naar Lacoste, welke opeens begon te gloeien. Ze had niet gezien dat hij zich boos had gemaakt om een omstaander die hem per ongeluk een zetje had gegeven en dat hij daardoor op de grond was gevallen. Lacoste’s boosheid bleek als sneeuw voor de zon te verschijnen toen hij als Croconaw zijnde opeens voor Iris’ neus stond. Iris legde verrast haar hand tegen haar mond aan, waarna ze om Lacoste’s nek viel. De Croconaw vond dat zijn mannelijkheid hier wel mee geschonden was, maar toch gaf hij zijn trainer een ongemakkelijk klopje voordat hij zich terugtrok uit haar omhelzing. Dan had hij dat ook weer gehad.

Als het al niet door haar Croconaw kwam dat Iris hem uiteindelijk losliet, dan was het wel door de onverwachte vraag die haar richting op werd geslingerd. Iris knipperde een tikkeltje verward met haar ogen en draaide haar hoofd opzij, alleen om daar een puber te vinden die naar haar aan het kijken was. En iemand die waarschijnlijk nog nooit een evolutie had gezien, want ze leek werkelijk waar geen idee te hebben waarom Lacoste opeens was gegroeid. ”Mijn Pokémon is geëvolueerd,” legde Iris op een geduldige toon en met een glimlach om haar lippen aan het meisje uit. ”Wanneer een Pokémon een bepaald level bereikt, blootgesteld wordt aan sommige items of wanneer de band hoog genoeg is, kan het zijn dat ze evolueren. Dan veranderen ze naar een grotere, sterkere vorm.” Lacoste kon het niet laten om zijn kop even een tikkeltje te trots naar het meisje op te heffen en ferm te knikken, alsof hij vooral wilde instemmen met het laatste wat Iris had gezegd.

Het was nog maar een jong meisje dat voor haar neus stond, een jaar of dertien, veertien. Iris voelde zichzelf een beetje oud vergeleken het jonge meisje, maar aan de andere kant was ze ook blij dat ze pas deze leeftijd had toen ze op reis was vertrokken. Ze dacht niet dat het goed was gekomen met haar als ze in haar puberale fase was vertrokken. En dat zou haar moeder ook niet toegelaten hebben trouwens. ”Nee, niet elke Pokémon evolueert,” zei Iris. ”Een Ditto of een Tauros zal bijvoorbeeld altijd die vorm behouden. De Togepi in jouw armen kan dan wel weer evolueren, twee keer zelfs.” Ze dacht kort na. ”Sommige Pokémon evolueren door levels, anderen dan weer door andere factoren zoals in een bepaald landschap, door een steen of door de band die je met je Pokémon hebt. Ik geloof dat Togepi evolueert door vriendschap en daarna met een steen, maar daar ben ik niet zeker van.” Ze wees naar Lacoste. ”Mijn Croconaw zal hierna nog één keer evolueren door middel van levels. Dan wordt hij een Feraligatr.” Over de manier van evolueren kon ze niet veel zeggen. ”Voor zover ik weet, gloeien ze allemaal bij hun evolutie, maar daar kan ik niet veel over zeggen. Ik heb nog maar één keer een evolutie gezien.” Eigenlijk best zielig als je bedacht dat ze al vierentwintig jaar op deze aarde rondliep, maar oh well. Er waren ergere dingen in het leven.