Tales of

Sinnoh

Iris keek met een licht zorgelijke blik naar de Snivy die ze recent had gekregen van een andere trainer. Ze had het natuurlijk nog niet gezien toen ze het geld overhandigde, maar de kras die over de zijkant van zijn kopje liep, was haar niet onopgemerkt gebleven. De Snivy leek in het begin ook erg bang voor haar te zijn geweest en had veel onverklaarbare woedeaanvallen gehad toen dat ze hem probeerde te trainen. Ze had het idee dat het nu ietsje beter ging, maar nog steeds kon hij soms uit het niks boos op haar worden en Iris vroeg zich af of die vrouw van wie ze de Snivy had gekocht daar iets mee te maken had. Ze had geen contactgegevens of iets dergelijke, dus het was niet alsof ze het zo even na kon gaan vragen, maar het leek haar wel duidelijk dat haar Snivy haar niet vertrouwde. Ook nu had hij weer een boze blik in zijn ogen terwijl hij een meter voor haar uit liep. Ze kon het niet helpen, maar ze vond dat zijn stoïcijnse uiterlijk haar een beetje aan Darren deed denken en ze gniffelde licht. De Snivy draaide zich om en keek haar met een boze blik aan, waarna hij allerlei verwijten naar haar begon te schreeuwen die ze niet kon verstaan en uiteindelijk wit begon te gloeien. Iris hield verbijsterd haar hand tegen haar borst terwijl de Snivy steeds groter werd, totdat hij uiteindelijk stopte met groeien en ze een Servine voor zich zag. Ze durfde hem niet goed te benaderen om hem te feliciteren met zijn evolutie en bleef hem in plaats daarvan maar wat awkward aankijken vanaf een afstandje.