Met een licht geamuseerde grijns om zijn lippen keek Evan naar Virta, welke gebiologeerd naar de Tauros aan het kijken was die mensen van zijn rug af wierp en steeds harder zijn best leek te doen om de val van de volgende zo hard mogelijk te maken. Hij had bijna de neiging om haar op te pakken zodat ze het allemaal beter kon zien, maar bedacht zich dat hij op een festival stond waar iedereen hem kon zien. Nee, die momenten hield hij liever voor als ze met hun tweeën waren. Virta trok aan zijn broekspijp en wees naar de Tauros, maar Evan schudde zijn hoofd. Hij had het geld dat hij van zijn ouders had gestolen hard nodig voor andere dingen en hoewel hem dit ook wel leuk leek, ging hij daar zijn geld niet aan verpatsen. Het zou niet eens heel duur zijn, maar hij kon het zichzelf gewoon niet permitteren, zeker niet als hij ook nog eens voor Virta moest zorgen en haar eten moest kopen. En als hij binnenkort een nieuwe teammember erbij zou krijgen. Want dat had hij wel nodig als hij trainers uit ging dagen. Hij kon niet heel zijn leven rond blijven lopen met één Pokémon, hoe goedkoop dat dan ook zou zijn. Hij onderdrukte een zucht en dacht met een weeë gevoel in zijn maag terug aan zijn leven in Hoenn, in Sootopolis City, toen hij nog rijk was. Hij werd ruw uit zijn gedachten gehaald door iemand die tegen hem op knalde en hij draaide zijn hoofd met een ruk om zodat hij diegene aan kon kijken die dat had gedaan. ”Kijk uit waar je loopt,” snauwde hij haar op een niet al te aardige manier toe, zijn vlamrode ogen kwaad naar haar gericht.
Dit harvest festival was toch wel een plek waar ze zich op haar gemak voelde. Het gaf haar een gevoel van wat ze zelf wilde bereiken met alle farm pokemon. Ook al was ze zelf meer van plan om er echt een ranch van te maken, maar ze wist ook wel dat ze eten zou moeten gaan verbouwen wilde ze genoeg voor haar pokemon hebben. Ze voelde dat Soot zijn kopje tegen haar aan duwde en ze kriebelde de Pichu kort onder zijn kin. Milk had dit blijkbaar door en drukte haar lichaam tegen haar been aan, duidelijk ook aandacht willend. Alleen de Miltank was niet de lichtste, waardoor ze haar balans verloor en tegen een ander aanbotste. Die alleen duidelijk niet blij was met dat feit. Ze zette dan ook een stap naar achteren, weg van de man. "Sorry," Dit was wel waarom ze niet zoveel van grote groepen hield. Ze keken vaak genoeg over haar heen door haar lengte en sommige werden dan ook nog eens boos wanneer dit per ongeluk gebeurde.
Het was nogal een klein fragiel ding dat voor hem stond en Evan torende letterlijk boven haar uit. En hij zou nog meer tegen haar hebben gezegd als zijn Squirtle hem geen zetje had gegeven. Zijn vlamrode blik gleed naar boven, waar zijn Squirtle haar kopje naar hem schudde. Ze hield er duidelijk niet van om ruzie met anderen te maken, maar Evan had daar wat minder problemen mee. ”Nee, ik moet sorry zeggen,” zei hij op een rustigere toon, al had zijn stem wel iets honends. In elk geval was het genoeg om zijn Squirtle naar hem te doen glimlachen en zich naar iets anders te richten. De Miltank was het eerste wat haar opviel en terwijl zijn Squirtle dichterbij liep om haar te begroeten, kreeg Evan een smalende grijns om zijn lippen. ”Je bent zo klein dat ik zo over je heen kijk. Kijk maar uit dat niemand tegen je op botst zodat je valt, want het lijkt me nogal pijnlijk als die Miltank op je gaat staan.” Niet dat hij dat opzettelijk ging veroorzaken. Zo erg was hij nu ook weer niet. Nu pas viel hem de Pichu op de schouder van het meisje op en hij boog zich wat naar voren om het wat beter te bekijken. ”Wat is dat nu weer voor een raar ding?” vroeg hij aan haar, zijn rode blik traag naar haar richtend.
Ah, dit was weer zo'n persoon waar ze echt niet mee overweg kon. Ze merkte het al aan de eerste woorden die de man sprak, ondanks dat hij sorry zei. Maar dat leek meer te komen door de Squirtle. Milk staarde naar de Squirtle die haar kant uit kwam, terwijl Soot met een vernauwde blik naar de man voor hun keek. De Pichu leek ook door te hebben dat de man het allemaal niet zo goed leek te bedoelen. "Dat zou Milk niet doen." Zei ze tegen hem. Nee, ze was er vrij zeker van dat Milk niet over haar heen zou lopen. Die zou haar eerder beschermen mocht zoiets zich voordoen. "En Soot is niet raar. Hij is een traited Pichu." De Pichu keek ondertussen met een boze blik naar de man en kleine vonkjes kwamen van zijn wangen. Hij was duidelijk niet blij met de woorden van de man.
”Het zal me een worst wezen of je Pokémon zoiets wel zou doen of niet,” antwoordde Evan op een vrij botte toon. ”Het is niet mijn probleem als je je team blijkbaar zodanig slecht opvoedt dat ze zich tegen je keren.” Een zacht zetje tegen zijn been toonde aan dat zijn Squirtle het niet eens was met zijn woorden, maar Evan vertikte het om naar beneden te kijken. Hij had zich verdomme al kwetsbaar genoeg opgesteld met dat kind dat niet kon praten en in zijn boekje schreef en hij ging zich niet wéér tot dat niveau verlagen. Hij begon dat gevoel van schaamte echt meer dan zat te worden. Het meisje gaf aan dat ze een Traited Pichu op haar schouder had zitten, wat dat dan ook mocht inhouden. ”Een wat?” vroeg Evan dan ook verward, zijn wenkbrauwen hoog opgetrokken hebbend naar het meisje. De kleine vonkjes die knetterden van de wangen van de rare Pichu deden hem niet heel veel en Evan keek met een onbewogen blik terug.
