De avond begon langzaamaan te vallen en het begon voelbaar kouder te worden, zeker nu dat het einde van oktober genaderd werd. Evan had geen dikke jas meegenomen van thuis, maar zijn vest zou voor nu maar de wonderen moeten verrichten. Het was niet van een heel dikke stof gemaakt, maar net warm genoeg om hem van de ergste kou te beschermen als hij dichtbij het vuur ging zitten. Er brandden meerdere kaarsjes op de tafeltjes die zich aan weerszijden bevonden van het veld waar de kraampjes zich bevonden en Evan ging expres zo dicht mogelijk bij een kraampje zitten waar eten werd bereid. Hij had al gegeten en had Virta ook al eten gegeven, dus de etensgeur deed hem niet zo heel veel, maar hij zag dat er mensen waren die wel op de geur af kwamen, wat voor nog meer warmte zou zorgen. En hij zou het nooit hardop toegeven, maar de warmte was echt wel welkom. Hij had zijn geld hard nodig, maar misschien was het toch niet zo slecht om voor een dikkere jas te gaan kijken, zeker als hij een nacht door zou moeten brengen in de buitenlucht. ”Virta, laat dat,” siste hij naar zijn Squirtle, welke het heus wel doorhad dat haar trainer kou leed en welke haar armpjes om zijn been heen sloeg om hem op te warmen. Een gebaar dat hem stiekem wel verwarmde, maar niet het beeld dat hij van zichzelf weg wilde geven met zo’n groot publiek vlak naast zich. En dus bewoog hij voorzichtig wat tegendraads tegen Virta aan, maar de Squirtle hield koppig vol en keek hem opstandig aan met haar chocoladebruine ogen.
Ze had geen idee of ze nog zo laat buiten zou moeten blijven, maar dit was haar eerste kans om bij een festival aanwezig te zijn en ze zou er in de avond dan ook van willen genieten. Grape bevond zich in haar armen, terwijl ze zich wat door de menigte begaf. Ze had geen idee waar ze het beste naartoe zou kunnen gaan en hield haar hoofd dan ook iets gebogen, terwijl ze verder liep. Hierdoor zag ze niet dat er iemand voor haar was en botste ze recht tegen hem aan. Haar ogen werden iets groter, terwijl ze omhoog staarde, afwachtende of de man boos zou worden of niet. Ze had zich alleen maar door de menigte willen bewegen en een wat rustigere plek vinden, maar dat was toch iets minder succesvol dan verwacht.
Ongelooflijk. Zelfs als hij op een stoel zat, knalden mensen al tegen hem op. Evan’s aandacht werd meteen van zijn Squirtle naar het kind verlegd dat naast hem stond en dat een tikkeltje schuldbewust naar hem op leek te kijken. Zelfs in zijn zittende positie kwam hij bijna op haar hoogte omdat ze niet bepaald groot was en hij wel. ”Ben jij niet wat jong om ’s avonds laat hier nog rond te lopen?” vroeg hij smalend aan het meisje, opmerkend dat ze wel heel jong was. Nog net geen vijftien of zo. Hij was niet erg goed in het inschatten van leeftijden, dus hij kon het ook verkeerd hebben. Virta was iets bezorger dan Evan: haar chocoladebruine oogjes keken het meisje zorgelijk aan. Ook zij vond blijkbaar dat het meisje er wel heel jong uitzag om zo over een festival rond te lopen.
Waarom moesten ze altijd wat zeggen over haar leeftijd? Ze kon eindelijk doen en laten wat ze wilde en dan wilde ze niet horen dat ze misschien wat te jong was om hier rond te lopen op dit tijdstip. "Ik ben al veertien hoor," En ja, ze wist dat dat niet hielp, maar ze wilde het toch maar gezegd hebben. Misschien was ze jong, maar waarom zou ze hier niet rond mogen lopen op het festival? En ze was ook nog eens niet alleen, ze was samen met de Togepi in haar armen. "En waarom zou ik hier niet rond mogen lopen?" Als haar leeftijd het enige was, dan mocht hij niet klagen.
Evan kon het niet laten om zijn handen sarcastisch in de lucht te steken en te applaudisseren toen ze aangaf dat ze al veertien was. Nog steeds te jong om op dit tijdstip hier rond te lopen, als je het hem vroeg. En toen stelde ze ook nog eens een domme vraag. ”Eens zien,” begon Evan op licht sarcastische toon. ”Wat kan er allemaal gebeuren als een jong persoon die zichzelf waarschijnlijk niet eens kan verweren ’s avonds laat hier nog rondloopt?” Hij haalde zijn schouders op. ”Gekidnapt worden, aangevallen of zelfs nog veel erger. Geloof me maar als ik zeg dat er hier genoeg zieke geesten rondlopen die het voorzien hebben op weerloze kinderen die rondlopen zonder hun ouders in de buurt.” Waarom kon het hem zelfs ook schelen? ”En die Togepi gaat je niet beschermen als er iets gebeurt, hoor.” Hij probeerde haar niet noodzakelijk bang te maken. Hij wilde haar enkel waarschuwen. Dacht hij.
