Tales of

Sinnoh

Omdat Chloe had gezegd dat ze elkaar zouden treffen op het harvest festival was Iris nog steeds op het festival aanwezig. Het waren een beetje de laatste momenten van het festival, want Iris wist dat het binnenkort gedaan zou zijn, maar elkaar treffen op het festival was natuurlijk het gemakkelijkste en dus was Iris dan ook op het festival blijven rond lopen. Ze had Lark uit zijn bal gelaten en gaf hem aan dat hij op een meisje met een kar vol met farm Pokémon moest letten. Haar Absol gromde een half uur later onder zijn adem door en gaf haar een klein zetje, waarna hij knikte in de richting van een persoon die aan haar omschrijving voldeed. Een brede grijns brak uit op het gezicht van Iris terwijl ze zich haastte om zich zichtbaar te maken voor Chloe. ”Hé!” sprak ze enthousiast, waarna ze haar arm kort om de vrouw heen sloeg om haar een knuffel te geven. Iris was immers het type dat graag knuffelde met mensen die ze kende en aardig vond. Ze liet de vrouw weer los en glimlachte toen ze twee eieren in de kar zag liggen. ”Ik kan de conclusie trekken dat het gelukt is?” vroeg ze grinnikend. Ze wist dat het of een Ponyta of een Blitzle zou zijn, maar dat zou ze dan wel zien als het ei uit zou komen. Beiden waren prima voor haar.

Iris moest toch wel kort grinniken toen ze merkte dat de vrouw haar licht onwennig terug knuffelde. Ze begreep het wel. Iris was zelf best wel los met dat soort dingen, maar ze wist dat niet iedereen zo was. Ze maakte zich los van de knuffel en keek even kort naar Lark toen deze verrast onder zijn adem door gromde. Ze richtte haar blik naar voren en zag al snel de reden: de Ditto van Chloe was veranderd in een Absol. Lark gromde zachtjes naar de Absol tegenover hem, maar deed verder geen moeite om er contact mee te maken en Iris legde kort geruststellend haar hand op zijn kop. Iris wachtte geduldig tot Chloe het ei aan haar zou overhandigen. Het was haar ontgaan door naar haar Absol te kijken dat Chloe zich zorgen maakte en een brede grijns ontstond dan ook weer om haar lippen toen het ei van de Ponyta en de Blitzle naar haar toegereikt werd. Zo voorzichtig mogelijk pakte ze het aan en hield het goed vast in haar armen. ”Ik zal je meteen iets laten weten zodra het ei is uitgekomen,” beloofde ze de vrouw. ”En verwacht daarna maar een hele reeks selfies en foto’s. Je zal me echt beu worden van hoe erg ik je op de hoogte ga houden,” zei ze lachend. Ze streek haast liefdevol over het oppervlakte van het ei waarna ze voorzichtig dichter naar de Ponyta van Chloe liep en haar hand afwachtend naar hem uitstrekte. ”Jij ook bedankt,” zei ze dankbaar tegen de Ponyta, wachtend of hij haar gebaar zou accepteren of niet. Niet elke Pokémon vond dat leuk en ze wachtte liever op toestemming dan dat ze zomaar iets deed.

Iris giechelde toen Chloe haar Pokémon berispte. ”Ach, laat ze toch lekker doen, joh,” zei Iris en ze maakte een wegwerpgebaar naar Chloe ten teken dat het haar niet veel uitmaakte hoe dat Chloe’s Pokémon zich gedroegen. Ze vond het altijd wel leuk om Pokémon heen en weer te zien bikkelen, zo lang het natuurlijk wel niet te chaotisch of gewelddadig werd. Dat was minder leuk om te zien. ”Ik weet zeker dat Lark zich op een gegeven moment ook wel thuis zal voelen bij hun.” Ze negeerde de priemende cynische blik die haar Pokémon haar toewierp en richtte in plaats daarvan haar aandacht op de woorden van de vrouw. De droevige blik ontging haar niet en een zorgelijke blik ontstond in haar ogen. ”Wat is er dan gebeurd?” vroeg ze op een zachte toon. Haar blik gleed kort naar de Ponyta toen deze kort zijn neus tegen haar schouder duwde en voorzichtig liet ze haar vrije hand naar zijn wang gaan, waar ze hem streelde. Ze was voorzichtig dat ze de vlammen van de Ponyta niet raakte, al had ze gehoord dat die enkel pijn konden doen wanneer de Pokémon zich bedreigd voelde. Haar blik gleed weer terug naar Chloe en ook Lark keek afwachtend op naar de vrouw.

Iris en Lark wisselden snel een blik met elkaar uit toen Chloe haar woorden sprak. Ze wist dat Lark op veel vlakken teruggetrokken kon zijn en zich heel erg cynisch gedroeg, maar hij had diep vanbinnen een behulpzaam karakter of gewoon een neiging naar problemen opzoeken, want hij gaf Iris een bevestigend knikje nadat ze elkaar aan hadden gekeken. ”Weet je nog hoe dat die persoon er uit ziet? Dan kunnen Lark en ik een oogje in het zeil houden,” zei ze met een glimlach tegen Chloe. Niet dat ze er heel veel tegen konden doen, maar misschien konden ze die persoon dan tegenkomen en zien hoe de Pokémon het er van af bracht. ”We kunnen er dan misschien niet heel veel mee doen, maar als ik haar of hem zou tegenkomen, dan kan ik je op zijn minst vertellen of de Pokémon er goed uitziet of niet.” Het klonk allemaal een beetje als een onrealistische droom zoals ze het vertelde, maar Iris was optimistisch genoeg om te geloven dat er vast wel een kans bestond dat ze de persoon die Chloe misschien zou willen omschrijven voor haar tegen zou komen op een festival of iets dergelijks. En nu het meisje als een vriendin voor haar aan begon te voelen, wilde Iris niks anders dan haar helpen.

Het viel haar al mee dat het iemand was met een donkere huidskleur. Niet dat dat veel wilde zeggen, maar dat viel toch al wel wat meer op dan iemand met bijvoorbeeld een lichte huid en blond haar. Het zou waarschijnlijk nog zoeken naar een speld in een hooiberg zijn, maar in elk geval had ze dan al wel iets om mee te werken. ”Ik houd het mee in het oog,” beloofde ze de vrouw. ”Een donkere vrouw met zwart haar en een Skiddo of Deerling moet wel opvallen, denk ik.” Of dat hoopte ze dan toch. ”En ik weet dat het moeilijk is, maar probeer jezelf er alsjeblieft niet te hard in op te vreten. Het is een wijze les voor als je in de toekomst gaat breeden voor iemand anders, maar het is nu gebeurd en je kunt er weinig aan veranderen.” Ze pakte haar Holo Caster uit haar zak en bewoog deze even heen en weer voor Chloe’s neus. ”En vraag ook zeker de contactgegevens van de mensen voor wie je doet breeden. Dan kun je ze op de man af vragen hoe dat het me je Pokémon gaat.” Zij zou sowieso contact houden met Chloe, maar ze wist dat niet iedereen die verantwoordelijkheid op zich nam of dat simpelweg gewoon niet wilde. Het was wat het was.

Iris wuifde het weg toen Chloe haar bedankte. Het was voor Iris vanzelfsprekend dat ze Chloe daarmee zou helpen. Ze mocht de vrouw graag en niet alleen omdat ze haar een Pokémon ei had gegeven. ”Maak je in elk geval geen zorgen om dit Pokémon ei. Je gaat nog gek worden van het aantal selfies dat ik je ga sturen eer dat dit schatje is uitgekomen.” Ze grijnsde naar Chloe en streek toen vervolgens liefdevol over het oppervlakte van het ei. ”Ik kan niet wachten tot het ei uitkomt. Ik gok dat het een mannetje is en dat het een Ponyta wordt. Wat denk jij?” vroeg ze met een grijns aan Chloe. ”Oh, we moeten ook zeker eens afspreken zodra het ei uitgekomen is! Ik durf te wedden dat Kian vast ook nieuwsgierig is naar zijn zoontje of dochtertje.” Ze streek nog eens zachtjes over de snuit van de Ponyta, hem warm aankijkende.

Een brede grijns sierde Iris’ lippen toen Chloe aangaf dat ze het leuk vond als Iris haar selfies zou sturen. Iris was op dat vlak wel iemand die dat vaak deed. Ze had Darren al vaak genoeg foto’s van zichzelf gestuurd met haar Pokémon. Soms kreeg ze daar een reactie op, soms las hij het ook en zei hij er verder niks op. Wat ze eigenlijk wel zo’n beetje van hem verwachtte. Haar blik gleed weer naar Chloe toen deze aangaf dat ze dacht dat het een vrouwelijke Blitzle zou worden. ”In beide gevallen zullen het in elk geval trotse ouders zijn,” zei ze op een tevreden toon. Ze wierp kort een blik om zich heen en liet haar blik toen naar haar Holo Caster glijden. Haar hart maakte een sprongetje in de lucht toen ze opmerkte dat het bijna het uur was dat ze met Darren had afgesproken; de melding dat ze met hem had afgesproken verscheen ook echt net op haar scherm. Lekker weer dan. ”Oh, ik ben bijna vergeten dat ik met een vriend van me af heb gesproken!” zei ze gehaast tegen Chloe. ”Ik laat je iets weten zodra het ei uitgekomen is en dan spreken we meteen af,” beloofde ze de dame, waarna ze naar Chloe snelde om haar een zijdelingse knuffel te geven. ”Tot gauw!” riep ze vervolgens en ze draaide zich een rondje om haar as, waarna ze in de richting begon te hollen waar ze met Darren af had gesproken. Zij en haar slechte geheugen dan ook!