Tales of

Sinnoh

Wat afwezig bewoog Aeryn haar vinger rondom een loshangende pluk haar. Haar ogen priemden richting het stromende water van de rivier terwijl de nachtelijke stilte haar wist te kalmeren. Ze was nooit iemand geweest die haar gevoelens haar pad liet leiden, maar dat betekende niet dat ze gevoelloos was. Sterker nog, Aeryn voelde zo sterk dat ze het idee had dat die gevoelens haar einde konden betekenen. Het was enkel wanneer ze geheel alleen was, wetende dat er niemand was om haar in de ogen te kijken, dat ze naar adem durfde te happen. De angst durfde te voelen voor de toekomst waar ze zichzelf in had weten te duwen.

Fool.

De hand van haar Snivy duwde zacht tegen haar onderbeen, waarop ze de Pokémon een zachte glimlach liet zien. “We komen er wel,” verzekerde ze de Pokémon, al was haar stem zwak. Ze pakte een steen op van de oever en gooide deze richting het water, luisterend hoe het ding drie keer stuiterde voor deze zonk. Haar broer zou haar einde worden. En toch kon ze hem niet alleen achterlaten.

Het bubbelende water deed Aeryn haar hoofd lichtjes opzij kantelen, felle ogen gericht op het bubbelende water. Interessant. Ze keek even neer op de Snivy, welke geïnteresseerd wachtte op een commando. Langzaamaan was de band tussen hen aan het verbeteren en Aeryn wist dat het snel tijd zou zijn om de Snivy officieel te vangen. Voor nu, echter, had ze geen haast. Waarom zou ze? Het leek er niet op dat de Pokémon ergens heen ging.

“Ru?” vroeg ze rustig, knikkend naar het bubbelende water. De Snivy stapte tot aan de waterkant, voorzichtig in het bewaren van zijn balans. Hierna verschenen de roedes en stak hij deze het water in, van plan om wat zich daar onder water verstopte, er in één ruwe beweging uit te gooien. Ze waren nooit van zachthandigheid geweest, immers.

Een Poliwrath die eruit zag alsof hij net wat te lang in het kroos had liggen rollen, kwam uit de bubbels. Even keek Aeryn er met een kleine glimlach naar, tot ze zich realiseerde dat ze best wel een probleempje had als er een Poliwrath tegenover haar stond. Dat was niet waarvoor ze hier gekomen was. Haar ogen verwijdden zich en ze bevroor even, voor de steen ineens in haar richting werd gegooid.

“Hey!” riep ze uit, maar haar Snivy besloot het daar niet bij te laten. De steen werd met een roede gevangen, waarna deze op hoge snelheid weer naar het hoofd van de Poliwrath werd gegooid. Hah. Dat zou ‘m leren, leek Ru te denken. Ondertussen keek Aeryn in paniek naar de Poliwrath.

Zou dit ‘m bozer maken? Oh nee.

Aeryn zuchtte opgelucht toen de Poliwrath er vandoor ging en ze weer veilig was. “Ru, laten we oppassen,” zuchtte ze dramatisch. Ze veegde even een pluk haar achter haar oor, grijze ogen gericht op het water toen ze ineens iets hoorde. Direct keek ze geschrokken op, klaar om haar Snivy te vertellen het met rust te laten—

Maar waarom zou Ru ook luisteren?

De Snivy was direct naar voren geschoten en snelde naar het riet toe, waarna ze haar roedes erin stak om wat erin lag te bewegen eruit te vissen in één ruwe beweging. Ondertussen rende Aeryn er achteraan, een verschrikkelijke keuze met haar slechte longen, want tegen de tijd dat ze bij de Snivy aan kwam had ze haar handen op haar knieën en was ze naar adem aan het happen. Man, waarom kon ze niet gewoon binnen op de bank slapen?

Oh, ja. Omdat haar good-for-nothing broer daar al lag.

Aeryn voelde hoe bij elke ademhaling het leek alsof iemand in haar luchtpijp kneep. Ze hapte naar adem, altijd meer nodig en wat ze kreeg was nooit genoeg. Haar ademhaling trilde en ze hapte meermaals naar lucht voor ze het in een zucht langs haar lippen liet rollen. Een grijs paar ogen stond gericht op de Snivy, welke met zijn roede een kleine Pokémon aan haar voetje uit het riet wist te vissen. De Poliwag werd door de lucht geslingerd en Ru ving haar weer op voor ze op de grond zou landen. Nieuwsgierig keek de Snivy naar het kleine wezentje, oog in oog met wat zij dacht een onschuldig ding te zijn.

En toen raakte de Hypnosis.

De Snivy liet de Poliwag op zijn hoofd vallen en Aeryn klemde haar kaken op elkaar. Haar borst bewoog nog steeds onregelmatig op en neer terwijl ze inhaleerde en haar kaken van elkaar tilde. Hier kon ze het niet bij laten. Het leek erop dat er steeds wat interessants gebeurde op een moment waarop haar longen haar teleurstelden.

“Caoimhe! Caoilfhionn!” histe ze, waarna twee Pokéballs de lucht in werden geslingerd. De Hoothoot en Houndour richtten hun blikken direct op de Poliwag en Aeryn voelde een mondhoek omhoog trekken. “Confusion! Breng ‘m de lucht in. Dan Smog!” commandeerde Aeryn de Pokémon. Met een Confusion werd de Poliwag de lucht in geslingerd, waarna de Houndour een giftige wolk creëerde. Nog gevangen door de Confusion, kon de Poliwag niet anders dan de vergiftiging oplopen.

“Peck!” De blauwe gloed verdween van de Poliwag en op zijn weg naar de grond werd deze geraakt door een Peck van de Hoothoot, waardoor het arme beestje over de grond werd gegooid. Grijskleurige ogen keken toe hoe de kleine Poliwag zichzelf overeind wierp en in paniek naar het tweetal keek. Hij leek zich te richten op de Houndour, wetende dat die zwak was tegen zijn aanvallen.

Een Water Gun werd op de Houndour afgevuurd. “Caoimhe, nu!” riep Aeryn uit. Ze deed geen moeite om tijd te besteden aan Caoilfhionn, die was daar enkel geweest voor de poisoning en voor de afleiding. Verder kon die vrij weinig beginnen tegen een Poliwag, immers. Maar, terwijl de Poliwag zijn aanval op de Houndour af vuurde, raakte de Hoothoot hem met een Tackle en werd de Poliwag over de grond geschoven.

De Poliwag viel nogmaals aan met een Water Gun, dit keer gericht op de Hoothoot. De Hoothoot had de kans niet de aanval te ontwijken en schoof over de grond na de geraakte Water Gun. Net toen de Poliwag echter weer aan wilde vallen, werd deze door de lucht geslagen door een rake Vine Whip. Grijze ogen gleden opzij en een glimlach sierde haar lippen bij het zien van de Snivy, wie zichzelf weer overeind had weten te werken.

Was drie tegen één eerlijk? Nee. Maar het leven was nou ook niet bepaald eerlijk geweest tegen haar, dus waarom zou ze het spel niet meespelen? “Vine Whip. Gooi ‘m omhoog! Caimhe, Peck nog een keer!” De roede pakte het voetje van de Poliwag beet en slingerde deze hoog de lucht in. Terwijl de Poliwag probeerde zichzelf te herpakken, lanceerde de Hoothoot zich en werd de Pokémon volop geraakt door de aanval.

Aeryn vergrootte de Pokéball in haar handen en wierp deze zonder extra gedachte naar de Poliwag voor deze de grond zou raken.