Tales of

Sinnoh

Een diepe teug lucht trok door haar longen. Stevig klemde ze haar handen om de drie pokéballs in haar tas voor ze het gebouw binnen stapte. Ze had het behoorlijk lang uitgesteld maar vandaag was het zo ver. Ze zou haar eerste gym gaan uitdagen. Het uitstellen was nog niet zo heel gek eigenlijk. Op het moment dat ze haar starter ging ophalen wist ze zo goed als helemaal niets van pokémon. Ondertussen had ze erg veel geleerd over pokémon. Wat type advantages waren, wat bepaald soort moves deden. Hoe battles werkte in het algemeen. De lijst hield maar niet op. Wat ze echter niet had geleerd was hoe een gym gevecht er nou precies aan toe ging. Niet het gevecht gedeelte, dat was wel uitgelegd, maar hoe je een gym leader uitdaagde. De verdwaaldheid straalde zo duidelijk van haar af dat er al snel iemand op haar afstapte. Er werd haar gevraagd wat ze kwam doen en zodra ze uitleg gaf, kreeg ze informatie over hoe het werkte. Gelukkig. Wie wist hoe lang ze in het gebouw had rondgedwaald als niemand haar wegwijs had gemaakt. Uiteindelijk wist ze zich wegwijs te maken richting de ruimte waar ze moest zijn. De plaats waar de gymleader zich bevond en de gevechten uiteindelijk plaats zouden vinden. Haar ogen speurde de ruimte langs. Even bewonderde ze het formaat van de ruimte, voor haar ogen op de jonge vrouw vielen. Het was best bijzonder, een veertien jarig meisje als gymleader. Eigenlijk wel erg hoe deze veertienjarige waarschijnlijk veel meer kennis had van pokémon dan zij, terwijl ze veel ouder was. Toch wel lichtelijk ongemakkelijk, maar goed. ”Goedemiddag. Ik zou u graag uitdagen tot een gymgevecht”, zei Mikazuki beleefd zoals altijd. Geduldig wachtte ze op een antwoord terwijl ze haar pokéballs tevoorschijn haalde. Er was haar verteld dat twee pokémon genoeg waren voor de gym dus met haar drietal moest het zeker goedkomen. Hoopte ze.

Het waren vrouwen met wit haar. Verder waren ze verschillend op waarschijnlijk elk mogelijk vlak. Dat was wel interessant om te zien. De jonge vrouw vertelde haar de regels voor dit gevecht. Het zou een single-battle zijn waarin twee pokémon gebruikt mochten worden. In dat geval was het hoogstwaarschijnlijk Mizu die ze niet zou gebruiken voor dit gevecht. De Magikarp was immers een stuk zwakker dan de rest van haar pokémon. Zij mocht haar eerste pokémon kiezen en er mocht gewisseld van pokémon worden tijdens het gevecht. Er werd ook nog iets gezegd over mega-evolution. Kort twijfelde ze er over of ze het moest vragen maar al snel kwam ze tot de conclusie dat ze het beter niet kon doen. Het was niet de taak van de gymleader om haar dingen uit te leggen die niets met het gymgevecht te maken hadden. Wat het dan ook was, het mocht toch niet gebruikt worden. Mikazuki haalde een pokéball tevoorschijn en liet haar eerste pokémon tevoorschijn komen. "Risu, jij mag eerst." De Pachirisu kwam op het veld te staan en keek nieuwsgierig om zich heen maar focuste zich al snel op de gymleader.

De gymleader haalde haar eerste pokémon tevoorschijn. Een Frosmoth. Ze had vooraf informatie gevraagd over de pokémon van de gymleader zodat ze in ieder geval wist wat de pokémon waren. Daardoor wist ze dat het een ice/bug type was. Risu had geen voordeel noch nadeel in dit gevecht. Voor ze de kans kreeg om ook maar iets te doen werd de eerste aanval al op haar afgevuurd. Tijd om te ontwijken was er helaas niet. "Risu, Bide!" riep ze. De Pachirisu maakte zich klaar en ontving de aanval vol. De wit blauwe pokémon bleef vastberaden op haar plaats staan. Van de beestjes in haar vacht probeerde ze zich zo min mogelijk aan te trekken, ook al deden ze haar pijn. De Frosmoth zette zijn volgende aanval in door Struggle Bug te gebruiken. De witte pokémon werd omsingeld door een rode gloed terwijl hij tegen Risu aanvloog. De Pachirisu beet haar tanden op elkaar om de aanval en de beestjes in haar vacht te weerstaan. Zodra de mot pokémon echter weer afstand wilde creëren, sloeg Risu terug met haar Bide. Ze vuurde een wit gloeiende straal op de pokémon af. Omdat die zo dichtbij was kon hij niet meer ontwijken. De gymleader probeerde terug te slaan door Icy Wind te gebruiken en daarmee de Frosmoth een kans te geven om meer afstand te creëren. "Risu, ontwijk met Quick Attack!" riep Mikazuki naar haar pokémon. De Pachirisu begon haast te maakte en rende snel weg uit het gebied waar de ijzige wind terecht kwam. Met een sprong raakte ze de vliegende pokémon. Nu Risu toch in de buurt was van de pokémon kon ze haar kans net zo goed grijpen en de volgende aanval inzetten. "Nuzzle." Haar Pachirisu wilde de aanval gebruiken maar werd al snel zo erg getergerd door de beestjes in haar vacht dat ze er niet bij kwam. Rierend zat de pokémon op de grond, dit gaf de Frosmoth natuurlijk de perfecte kans om een aanval terug te vuren. De pokémon gebruikte Powder Snow, wat natuurlijk vol raakte. Risu had geen kans om het te ontwijken dus de poeder sneeuw bedekte haar van top tot teen. Opnieuw ritselde de diertjes door haar vacht. Dit zorgde er echter wel voor dat ze de sneeuw voor een groot deel van haar vacht wist te schudden. En dat de Frosmoth wat lager op de grond hing. "Risu, Charm", droeg Mikazuki haar pokémon op. De Pachirisu gaf een zo schattig mogelijke knipoog naar de mot pokémon en blijkbaar was het effectief. De Frosmoth bleef haast betoverd door de Pachirisu laag aan de grond hangen, ondanks de bevelen van zijn trainer die hem de lucht in wilde sturen. "Nu Spark!" De wangen van haar Pachirisu lieten blauwe electriciteit zien, voor haar hele lichaam in de blauwe, electrische gloed werd omsingeld. Met een sprong wist Risu de pokémon te raken. Dit zorgde echter wel dat de Charm uitgewerkt was en de Frosmoth weer bij zinnen kwam. De gymleader probeerde de zelfde techniek en liet de Frosmoth Attract gebruiken. Terwijl ze in trans leek door de mot pokémon, rierde Risu nog een keer door de beestjes. Uiteindelijk vielen ze allemaal uit haar vacht en was ze van de Infestation af. Nu Risu toch zo naar de andere pokémon aan het staren was, greep die zijn kans en strooide hij een Stun Spore over Risu. De aanval had echter een ander soort effect dan verwacht. Electric types konden niet geparalyzed worden maar Risu raakte wel overladen door de hoeveelheid electriciteit die door haar lichaam ging. Ongecontroleerde vonkjes sprongen alle kanten op. "Gebruik Nuzzle" zei Mikazuki tegen haar pokémon. De Frosmoth was nu dichtbij en op deze manier zou de Pachirisu misschien wat van haar overtollige electriciteit kwijt kunnen. Risu stak snel haar snuit in de dons van de Frosmoth en wreef er wild meer op en neer. Dit zorgde er voor dat er ook electriciteit door de ice bug pokémon begon te lopen. "Quick Attack!" Hier bleek wat voor effect de overtollige electrische lading op haar pokémon had. Risu schoot in hoge snelheid allerlei kanten op, behalve die van de Frosmoth. Hij zou makkelijk te raken moeten zijn door de paralysis maar dat was alles behalve wat er gebeurde. De Frosmoth kreeg een opdracht om opnieuw Infestation te doen maar dit gebeurde ook niet door de paralysis. Zo was er een moment ademruimte in het gevecht ontstaan. De twee pokémon hadden beide last van een heel andere vorm van een status effect, waardoor ze elkaar niet echt aan konden vallen. Dit gaf Mikazuki een moment om een plan te bedenken voor de volgende paar moves. Op die manier zou ze misschien een soort voordeel voor zichzelf kunnen creëren. Op het moment zat bewegen er niet in voor beide pokémon. Ze moest dus bedenken of er iets was wat ze kon doen wat nuttig was maar waarbij geen beweging nodig was. "Risu, Growl." Dat zou moeten lukken. Een beetje grommen had geen accuracy nodig. Dat kon ze gewoon in het rond doen en het zou werken. Het gegrom van een kleine eekhoorn zou waarschijnlijk niet super indrukwekkend zijn maar het deed tenminste wat. De Forsmoth leek toch lichtelijk onder de indruk te zijn. Misschien was het enkel omdat de twee verder niet echt konden bewegen, maar het scheelde wat. Alle beetjes hielpen toch? De witte pokémon kreeg de opdracht om Mist te gebruiken. Dit lukte hem en al snel werd het hele wedstrijdveld bedekt door een dikke laag mist. Het leek haast een pluizig witte wolk. Hierdoor zagen de twee trainers hun pokémon echter niet meer. "Probeer hem te raken met Spark", zei Mikazuki tegen haar pokémon. Dat zij de twee niet meer kon zien betekende niet dat Risu de Frosmoth ook niet meer zou kunnen zijn. Al snel zag ze iets blauws oplichten in de mist. Dat moest de Spark van Risu zijn. De vraag was alleen wat er mee gebeurde. Ze zag het wel bewegen maar kon nergens uit opmaken of de aanval raakte of miste. Ook kon ze niet zien of de Frosmoth een tegenaanval deed of niet damn. De mist begon op te klaren maar wat was er gebeurd in de tijd dat de twee trainers hun pokémon niet konden zien.

Langzaam maar zeker werd het zichtbaar wat er was gebeurd. Zodra de mist verdween stond enkel Risu nog op haar pootjes. De Frosmoth lag uitgeschakeld op de grond. Ze had het eerste deel van het gevecht gewonnen! Blij slaakte Mikazuki een klein kreetje. Veel tijd om dit te vieren had ze echter niet. De gymleader was nog niet klaar met dit gevecht en liet haar volgende pokémon naar voren komen. Een Dustox. Dit was de laatste pokémon die de gymleader zou gebruiken. Zelf had ze er nog twee. Maar het was duidelijk te zien dat Risu het niet lang meer zou volhouden. Inuya zou door zijn type in het voordeel zijn tegen de laatste pokémon. Maar ze wilde hem eerst nog wat verder verzwakken. Al zou het maar een ini-mini beetje zijn. Ze zou Risu nog heel even in dit gevecht houden zodat Inuya een nog iets grotere voorsprong zou hebben. Hij had immers iets minder ervaring in zowel battle als met zijn trainer in het algemeen. Daarom zou ze alle voorsprong die ze kon krijgen gebruiken. Ook als dat betekende dat ze haar andere pokémon nog een beetje moest pushen. Risu vond dat niet erg, dat had ze al eerder laten merken. De kleine pokémon had alles voor haar trainer en teamgenoten over.

"Risu, begin met Quick Attack!", riep Mikazuki. De wit blauwe pokémon begon met een hoge snelheid richting de Dustox te rennen. Het was echter al een heel stuk minder snel dan in de battle. Toch verbaasde het de mot pokémon nog genoeg dat hij niet op tijd wist te ontwijken. Nu Risu zo dicht bij hem stond, had hij wel de perfecte kans om Poison Powder over haar heen te gooien. Door haar status werd ze volop bedekt door het paarse poeder. Aan haar staart was duidelijk te zien dat er een huivering over haar heen ging. "Gebruik Growl", probeerde ze. Door het effect van de vergiftiging kwam er alleen wat slijm uit haar mond in plaats van een grom. Oei. Het ging zeker niet lekker met haar pokémon op het moment. Dat was meer dan duidelijk voor de gymleader, ze zette daarom ook al snel haar volgende aanval in. De Dustox begon als een gek met zijn vleugels te flapperen, waardoor er een flinke Gust ontstond. De windvlaag overrompelde Risu, waardoor de pokémon een eind over het veld rolde. Tegen de tijd dat ze tot stilstand kwam, was het duidelijk. Risu was uitgeschakeld. Mikazuki haalde de pokéball tevoorschijn en liet haar pokémon terugkeren. "Je hebt het geweldig gedaan", fluisterde ze de bal toe.

De ene bal werd terug gestoken in haar tas en de volgende werd tevoorschijn gegaan. Uit de bal verscheen Inuya op het strijdveld. De Growlithe liet een vrolijk blafje klinken terwijl hij met zijn staart kwispelde. Tijd voor een pauze was er echter niet. De Dustox zette al snel de volgende move in. Moonlight. Een witte lichtstraal verscheen door het open dak van de gym. Inuya vond het echter leuk om bovenop de pokémon te springen, waardoor de Dustox in de schaduw eindigde. Op die manier had hij er per ongeluk voor gezorgd dat ze niet werd gehealed. Ach, het werkte. Ze kon het hem niet kwalijk nemen. "Inuya, Howl!", droeg ze de puppy pokémon op. De ruimte werd gevuld met het gejank van de pokémon. De mot in de lucht had er duidelijk last van en besloot Confusion op hem af te vuren. Omdat hij zo druk bezig was met zijn gezang, raakte de aanval hem direct. De Growlithe begon te wiebelen op zijn pootjes. Het was duidelijk dat hij zijn evenwicht compleet was verloren. "Probeer Leer", probeerde Mikazuki. De Growlithe wist zijn gezichtsuitdrukking gelukkig te veranderen en keek duidelijk boos richting de Dustox die hem zojuist had verward. Met opgetrokken lip, wiebelde hij op zijn pootjes. "Okay, dan nu Ember." Ditmaal werd de verwarring toch net iets te veel voor haar pokémon. De aanval werd wel uitgevoerd maar de cintels vlogen alle kanten op, dwars door de lucht. Overal landde gloeiende stukjes, behalve waar de Dustox zich bevond. Jammer. Nu de Growlithe toch zo verward was, besloot de mot pokémon zijn volgende aanval in te zetten. Hij ging boven hem vliegen en liet Poison Powder uit zijn vleugels vallen. Door het slechte evenwicht van Inuya, wiebelde de Growlihe ongemakkelijk opzij. Hierdoor ontweek hij per ongeluk de aanval. Ach, misschien had die verwarring nog nut ook? Waarschijnlijk had hij het niet zomaar kunnen ontwijken als hij niet zo verward had gewaggeld. "Howl", probeerde Mikazuki. Daarmee zou hij zichzelf geen pijn kunnen doen dus als het mis ging was het niet zo'n groot probleem. De Growlithe kreeg de opdracht goed door en begon luid te huilen. Dit leek genoeg te zijn om zichzelf weer te herpakken. Hij kreeg het voor elkaar om weer bij zinnen te komen. De verwarring was gelukkig afgelopen. Net zoals de vorige keer had de Dustox natuurlijk nog steeds last van het gejammer van de Growlithe. Om dit te stoppen begon de pokémon weer als een gek met zijn vleugels te flapperen om een flinke windvlaag Inuya's kant op te sturen. De Growlithe werd geraakt door de wind en daardoor de lucht in gebracht. Dit gaf hem echter wel de kans om dichtbij de vliegende pokémon te komen. "Flame Wheel!", riep ze naar haar pokémon. In de lucht begon de puppypokémon te koprollen richting de Dustox terwijl zijn lichaam werd omvangen door vuur. Dit had de vliegende pokémon waarschijnlijk niet zien aankomen. Een aanval vanuit de lucht door een pokémon die helemaal niet kon vliegen. De Dustox werd tegen de grond geduwd door de vlammende koprollen van Inuya. Dat moest pijn doen. Nu de Growlithe zo dichtbij was, was hij echter wel een perfect doelwit voor een Venoshock. Paarse balletjes schoten vanuit de vleugels van de Dustox vol tegen Inuya's kop. Zonder een commando er voor te krijgen besloot Inuya Ember te gebruiken. Hij was zeker geen fan van het vergif wat hij in zijn gezicht had gekregen. De cintels raakte, ook door de afstand, de Dustox behoorlijk goed. "Bite hem!" riep ze. Maar het was te laat. Desondanks de pijn wist de Dustox zijn vleugels genoeg te gebruiken om hoog genoeg te vliegen. Daardoor kon Inuya niet veel meer doen dan in de lucht bijten. Een klik klonk zodra zijn tanden op elkaar sloegen. Zonder een Dustox er tussen. Dustox gebruikte opnieuw Moonlight. Deze keer wist Inuya het niet te voorkomen omdat de mot pokémon zich zo hoog in de lucht bevond. Hij kreeg wat health terug maar Inuya had zo'n optie niet. Nu de pokémon zich aan het focussen was op het maanlicht om zich mee te genezen, was hij wel een perfecte schietschijf. "Ember", zei Mikazuki tegen haar pokémon. De Growlithe besloot een leuke douche aan Ember te veroorzaken over de Dustox. Die aanval kon namelijk wel hoog genoeg komen om de pokémon te raken. Dit was natuurlijk niet prettig voor de vliegende pokémon. De Dustox zette opnieuw Gust in. Zodra deze merkte dat de aanval niet veel meer was dan een briesje voor de Growlithe vanaf deze hoogte, besloot hij dichter op de grond te gaan vliegen. Dit gaf hun echter ook de kans om de aanval terug in te zetten. "Gebruik Flame Wheel", besloot Mikazuki als volgende te zeggen. Inuya begon over de grond te koprollen en werd al snel volledig omsingeld door vlammen. Dit was niet heel moeilijk om te raken aangezien de Dustox onderweg was naar beneden, niet omhoog. Hierdoor werd hij vol geraakt door de vurige aanval van Inuya. De Dustox wist zich nog net te herpakken waardoor hij opnieuw Gust wist in te zetten. Omdat hij nu laag was, werd Inuya deze keer weer de lucht in geblazen door de flinke windstoot. Een klein glimlachje verscheen op Mikazuki's gezicht nu de Growlithe zich boven de andere pokémon bevond. "Bite!" riep ze. Inuya viel recht boven de Dustox naar beneden. De pokémon probeerde weg te vliegen maar de Growlithe wist zijn tanden in de vleugel van de pokémon te zetten. Zo sleurde hij de pokémon onder zich richting de grond. Hij wist er voor te zorgen dat hij zich boven de ander bleef bevinden. Op die manier zou hij bovenop de Dustox landen en daardoor een minder grote klap hoeven opvangen. De Dustox daarentegen? Die ontving zowel zijn eigen gewicht als het gewicht van de Growlithe boven hem. Het veroorzaakte een grote stofwolk op het veld. Er viel even niet te zien wat er was gebeurd met de twee pokémon. Zouden ze beide nog staan? Zou er slechts één pokémon staan? Natuurlijk was er ook nog een optie waarin beide pokémon uitgeschakeld waren. In dat geval zou ze niet eens weten of ze de gymbadge zou krijgen of niet. Het was afwachten tot de rook zou opklaren en de twee pokémon weer in beeld zouden komen. Mikazuki haalde een keer diep adem terwijl ze haar ogen op de wolk richtte. Langzaam maar zeker verschenen de schimmen van de twee pokémon.