Tales of

Sinnoh

In Twinleaf Town had hij precies naast de prijs gegrepen. Volgens zijn informatie had het meisje daar moeten zijn tijdens het harvest festival, maar hoe goed hij ook had gezocht, er was niemand in de menigte opgedoken waarmee zijn beschrijving overeen kwam. Na het festival had hij nieuwe informatie verkregen, en de vogel was blijkbaar al gevlogen. Volgens zijn bronnen was ze richting Canalave City gegaan, haar laatste stop voordat ze de regio voor goed zou verlaten. De opdracht was duidelijk geweest: hij moest ervoor zorgen dat ze geen stap buiten Sinnoh zette. Als ze op één van die boten stapte, dan zou ze voor goed door zijn vingers geglipt zijn. Dat was iets wat hij niet kon laten gebeuren als hij zijn nieuwe baas tevreden wilde stellen.

Een frisse avondwind die de geur van de zoute zee met zich meebracht blies regelrecht in zijn gezicht. Remy kneep zijn ogen kort samen, waarna hij zijn rode ogen door de straat lieten gaan. Hij had haar gevonden, eergisteren al, maar ze was telkens in het gezelschap van anderen geweest. Het meisje wist duidelijk hoe ze zichzelf veilig kon stellen, maar hij had er vertrouwen in dat het juiste moment zich voor zou doen. Remy begon wel enigszins ongeduldig te worden, puur omdat het moment van haar vertrek steeds dichterbij kwam. Hij ging het toch echt niet laten gebeuren dat ze door zijn vingers heen zou glippen. Zijn baas zou hem afmaken, per direct uit de organisatie zetten. Hij kon een rebels jong meisje toch zeker wel handelen? Eerder die avond had hij het perfecte plan bedacht. Hij had een afleiding nodig, die haar weg zou lokken uit haar veilige bubbel, zodat hij eindelijk zijn slag kon slaan. Het enige wat hij moest regelen was een goede afleiding, die onweerstaanbaar zou zijn voor het meisje. Gelukkig had hij tijdens het harvest festival de perfecte Pokémon bemachtigd om hem vanavond uit de brand te helpen.

”Het enige wat je hoeft te doen, is haar die kant op leiden,” mompelde hij zachtjes tegen de Shaymin, die sinds een paar dagen onderdeel was geworden van zijn team. Het egeltje maakte een paar zachte geluiden en Remy zuchtte als reactie. Als dit maar goed zou gaan. Hij had geen andere Pokémon die effectief deze opdracht konden uitvoeren, dus hij zou het er maar mee moeten doen. ”Die kant op,” zei hij nog een keer, om duidelijk te maken aan de Shaymin dat ze de juiste kant op moest lopen. Remy keek nog een keer het straatje in, waarna hij het meisje in kwestie zag. ”Oké, nu, snel.” En na die woorden verdween de Shaymin uit het zicht. Zijn ogen gingen kort naar de Chinchou die hij bij zich had, de Pokémon die hij ondertussen het langste bij zich had, en daarna naar de Eevee met een scheur uit haar oor. ”Als er iets fout gaat, heb ik jullie hulp nodig.” Zijn team was alles behalve huiverinwekkend, maar dat was een work in progress.

Remy keek toe hoe de Shaymin subtiel opdook in de buurt van het meisje. Het duurde niet heel lang voordat ze het bijzondere wezentje gezien had. Zoals verwacht, kon ze de Pokémon niet negeren. Zijn mondhoek trok langzaam omhoog in een grimas, waarna hij zich wegdraaide van het tafereel en afwachtte. Ondertussen holde de Shaymin een paar meter weg van het meisje, waarop ze ietwat verdwaasd volgde. Het meisje was geboren en getogen in Sinnoh, dus natuurlijk herkende ze de legendarische Shaymin. Ze vroeg zich vast af wat die deed in een stad als Canalave. De Shaymin hopte weer een paar meter verder toen het meisje in de buurt kwam, om vervolgens een aantal zachte geluidjes te maken. Remy wachtte rustig af, totdat hij zag hoe zijn Shaymin langs hem holde, om vervolgens weer te stoppen en om te kijken naar het meisje.

Het wezentje was zowaar zo slim om geen oogcontact te maken met Remy, die om het hoekje stond te wachten. Hij keek op de straat, waar hij eerst de schaduw van het meisje zag verschijnen. De roodharige man hield zijn adem in, maar zodra ze hem passeerde, greep hij vliegensvlug voor haar arm en trok haar gemakkelijk uit haar balans. ”Shhh,” probeerde hij haar te sussen, terwijl hij haar dichter naar zich toetrok en zijn hand over haar mond plaatste. Hij ging haar nu niet meer laten ontsnappen. Zodra hij het meisje af kon leveren bij zijn moeder, was hij ervan verzekerd dat het voor hem enkel positief uit zou pakken.