Tales of

Sinnoh

Halloween was eigenlijk nooit echt zijn favoriete feest geweest, als hij heel eerlijk was. Hij werd bang van al die enge figuren die rond liepen, al zou hij dat nooit hardop toegeven. Het was hem duidelijk dat het park dan ook in die sfeer verkleed was: er stonden meerdere mensen verkleed als Ghost types of gewoon als een eng figuur uit een enge film en waren bezig om anderen te laten schrikken. In tegenstelling tot Warren leek Fall het juist fantastisch te vinden: de Turtwig keek met pretoogjes naar de enge figuren om hem heen en toen hij dan ook nog eens een soort van spookhuis voor zich zag, draaide hij zich enthousiast naar Warren om. Warren trok zijn wenkbrauw geringschattend omhoog terwijl hij naar het bordje boven hem keek en richtte daarna zijn blik peilend naar zijn Turtwig. Deze keek hem met een haast smekende blik aan en Warren zuchtte diep. ”Oké, voor deze ene keer dan,” zei hij tegen zijn Turtwig, waarna hij een knikje gaf en met een zwaar aanvoelend hart naar binnen wandelde. Hij vond het nu al helemaal niks en knikte dan ook licht zenuwachtig terug naar het stille figuur dat aan de ingang van de soort van villa stond en naar hem knikte. Hij kreeg een kaartje in zijn handen geduwd waarop stond “Haunter’s Haunted House” en werd vervolgens verzocht om naar binnen te gaan. Arceus zij dank mocht hij Fall uit zijn bal houden, anders dacht hij niet dat hij hier aan mee had gedaan. Hij deed een paar stappen naar binnen en merkte op dat op wat weinig licht na hij vrijwel in een verdonkerde ruimte stond. Great.