Tales of

Sinnoh

Halloween was een feest dat hem letterlijk gestolen kon worden. Dachten ze nu echt dat hij bang werd van een paar figuren die make up op hadden en versleten kleding droegen? Alsjeblieft, zeg. Evan trok zijn wenkbrauw op naar een vrouw dat nepbloed van haar mondhoek naar beneden had stromen en speciale lenzen in had gedaan om er griezelig uit te zien. Ze besloop hem langzaamaan en hij voelde hoe Virta al achter hem ging staan. Hij had al gemerkt in het Eterna Forest dat zijn Squirtle op vlak van griezelen niet echt een heldin was, maar dat maakte hem niet veel uit. Hij zou haar wel beschermen als het moest. Hij zette dan ook demonstratief zijn voet neer voor zijn Squirtle zodat de vrouw hem niet kon zien en keek haar strak aan met zijn vlamrode ogen. De vrouw lachte hoog en schel en ging toen langzaam weer weg van hem, haar blik nog altijd op hem gericht. Evan rolde overdreven met zijn ogen en liet zijn blik naar beneden glijden, waar Virta de vrouw angstig nakeek. ”Kom, Virta. We gaan iets leuks doen,” zei hij met een grijns naar zijn Squirtle, waarna hij haar voorzichtig losmaakte van zijn broekspijp en vervolgens naar voren wenkte. Hij had een evenement gezien waar hij een bos in moest gaan en waar hij een Ghost type kon vangen. Dat leek hem wel wat. Hij liep dan ook naar het bos toe dat zich naast de Valley Windworks bevond en gaf de man een knikje. De man gaf een knikje terug en gaf hem een kaartje, waarna hij het bos in mocht gaan en met een grijns om zich heen keek. Nou, laat de Ghost types maar komen!

Evan keek niet echt onder de indruk zijnde om zich heen toen een koude wind langs hem heen streek. Virta schreeuwde het uit van angst toen een akelig geluid achter hun klonk, maar Evan draaide zich kalm om. Hij trok één wenkbrauw hoog op naar de Gastly die hem met een grijns aankeek. Hij twijfelde kort en haalde zijn Pokédex tevoorschijn, waarna hij de Ghost type scande. Net iets lager geleveled dan Virta en met een egg move. Niet slecht, maar hij wilde toch nog even verder kijken. De Gastly kwam met een brede grijns om zijn lippen dichterbij zweven en Evan wapperde er geïrriteerd met zijn hand naar. Voordat de Gastly te dichtbij kon komen, vloog er opeens een waterstraal langs hem heen en spatte tegen de Gastly, waarop de Ghost type geïrriteerd het water uit zijn ogen knipperde en zich toen omdraaide. Evan keek verrast naar Virta, welke een dappere houding aan probeerde te nemen. Evan grijnsde naar haar en knikte, waarna hij verder liep. Hij wilde wel eens zien wat het bos nog meer in petto voor hem had.

Een diepe zucht verliet zijn lippen toen de Gastly een draai van driehonderdzestig graden leek te hebben gemaakt: een Gastly doemde voor zich op en toen hij zijn Pokédex tevoorschijn haalde om de Ghost type te scannen, zag hij dat het wéér om een Gastly ging met de egg move Perish Song. Evan trok een geïrriteerd gezicht naar de Ghost type terwijl Virta het weer nodig vond om zijn broekspijp stevig vast te pakken en zich achter hem te verbergen. Ze vond het bos duidelijk maar niks. Maar ze hoefde niet lang te vrezen: als de volgende Pokémon die hij tegenkwam ook op niks zou uitdraaien, dan was hij weer weg. Wat een verspilling van zijn tijd, zeg. ”Heb ik je niet gezegd dat je op moet donderen?” beet hij de Ghost type geërgerd toe. ”Kom op! Ga weg!” En weer deed hij een handbeweging naar de Ghost type, ervoor zorgend dat hij de Poison en Ghost type niet per ongeluk zou raken en pijn zou doen, al betwijfelde hij of dat wel mogelijk was. De Gastly keek hem met een brede grijns aan, maakte een hoog en akelig geluid – al klonk het voor Evan allesbehalve akelig – en zweefde toen traag van hem weg, soms eens in Evan’s richting draaiend om hem te treiteren. Evan zuchtte diep, draaide zich van de Gastly weg en liep weer weg, gevolgd door een gemompel dat verdacht leek op: ”Wat een verspilling van mijn tijd, zeg.”

Hij had verdomme wél voor die Gastly moeten gaan. Als hij wist dat het een Yamask was dat als volgende zijn tijd kwam verspillen, dan had hij zo hard een Poké Ball naar de Gastly gegooid dat als het door hem heen zou gaan, het zeker nog een paar meter verder door zou vliegen. Evan wreef met zijn wijsvinger- en middelvinger over zijn neusbrug terwijl hij een geïrriteerde blik op de Yamask wierp, maar haalde toch een Poké Ball tevoorschijn. Hij ging het ding niet toevoegen aan zijn team, maar hij had wel van Wonder Traden gehoord. Misschien kon hij dit misbaksel deponeren bij één of andere Seedot die het verdiende om een slechte Pokémon te hebben en daar zelfs iets goeds voor in de plaats te krijgen. Hell, hij zou zelfs een bondprobleem riskeren als dat zou moeten, maar hij ging niet met deze Pokémon in zijn team rondlopen. Hij vergrootte de bal en gooide deze bijna achteloos in de richting van de Ghost type, zijn armen over elkaar slaande en met een verveelde blik toekijkende hoe de Yamask naar binnen werd gezogen. En dan met een rotvaart de Wonder Trade in met dat ding.