Tales of

Sinnoh

De man wist echt niet wat hij moest doen met het stukje steen dat hij had gekregen. nja, eigenlijk wel. Hetgeen dat hij had gekregen was een fossiel. Welke, wist hij eigenlijk nog niet, maar hij was wel nieuwsgierig. Zijn kennis omtrent de prehistorische beesten was gering als het op het gesteente aankwam. Hoe dan ook wist hij wel een beetje over de levende versies. Het was best intressant hoe men een manier had gevonden om het dode terug tot leven te wekken. Daarom was hij hier nu ook vandaag. Blathnaid zat aan zijn voeten en in zijn armen had hij het fossiel geklemd. Het was tijd om het beest dat vastzat in het gesteente terug te brengen naar de morderne wereld.
Eenmaal binnen in het lab, herkende professor Willow hem meteen. Hij legde het gesteente op de tafel neer en pakte zijn boekje erbij waarna hij kalm neerpende wat de situatie was, om deze vervolgens aan de dame voor te leggen. Het was simpel; hij zou heel graag weten wat voor wezen er hierin zat. En nog sterker, of er een mogelijkheid was hem terug te brengen.

DE professor expliceerde dat dit een plume fossil was en even knikte de man met een frons naar haar. ok, wat betekende dat? Ze lachte even zachtjes bij zijn blik en draaide naar een machina waar ze het stuk gesteente neerlegde. Kort zette ze een stap naar achter en drukte ze wat knopjes in waarna een fel licht van het gesteente en de machine afkwam. Myr kneep zijn ogen toe en zette een paar passen naar achter. Hoe dan ook was het proces enorm snel en kort en voor hij het wist hoorde hij schril gekrijs. De man keek op, zijn hand van zijn gezicht halende om te zien wat er nu op de tafel zat. Het beste dat hij het kon beschrijven was dat het op een vogel leek, een vogel gemixt met een soort reptiel. Haar snavel leek van steen te zijn gemaakt en barsten liepen eroverheen. In combinatie met de fel gekleurde veren stak ze af tegen de koele kleuren van het lab. Professor Willow stapte naar voren en stak haar hand op en begon met haar uitleg, maar de fossil Pokémon sprong en pikte haar op het hoofd waarna het wild fladderend richting Myr opschoot. De man keek verwoed rond maar tot zijn verbazing deed het wezen niks naar hem, het lande elegant op zijn schouder, klauterde naar de andere schouder en ontblotte haar tanden naar de professor, een gegrom bloeide op vanuit haar keel. De vrouw zuchtte en vertelde hem dat dit een Archen was, rock flying, de eerste bird Pokémon. Hij knikte en keek even naar de vogel. Ze was nog steeds gespannen in de nabijheid van de professor.

Nadat hij Willow had bedenkt was hij het lab uit gegaan. Zijn ogen gleden even naar zijn voeten, waar Blathnaid aan het wandelen was. De nieuwe Archen die hij had zat nog steeds op zijn schouder en de man wist eigenlijk niet goed wat hijn met haar aanmoest. Ze leek nogal op haar hoede te zijn voor alles om haar heen. Maar niet voor hem...? Erg vreemd als je het hem vroeg.