Tales of

Sinnoh

Heel dit festival was alles waar Rani van hield. Horror themes, ghost types, haunted houses, wat meer wilt een mens nog hebben? Natuurlijk had hij voor een kostuum gezorgd dat hij niet wilde uit doen. Het was bedoeld voor het masked ball, maar hij had het alsnog aan gedaan om mee het bos in te trekken. Een geel laken hing over hem heen dat hij aangepast had om te lijken op een Mimikyu en hetzelfde had hij gedaan voor Legoshi. De pokémon was in eerste instantie niet gelukkig dat het ook verkleed moest gaan, maar het zorgde voor een mooie dynamiek.
Met een grijs die verborgen was onder het kostuum, liep hij door het bos. “Straks hebben de ghost types teveel schrik van ons, om nog maar in de buurt te komen,” lachte Rani. Legoshi reageerde met een instemmende blaf. Er hing al modder aan zijn kostuum, maar dat was onvermijdelijk. Het enige nadeel was dat zijn zicht werd geblokkeerd door dit kostuum, wat het moeilijker maakte om te navigeren door het bos. Hij moest extra voorzichtig zijn niet te struikelen of ergens tegenaan te lopen.

NOTE: Heeft een Shiny Charm (als dat ook van toepassing is op dit soort topics)

Aan een kalm tempo wandelde de twee door het bos. Rani deed zijn best om de omgeving in het oog te houden om elke pokémon die hij tegenkwam, te zien. Het ging goed voor even, maar dan ging het snel de mist in. Hij hoorde een krijs wat er voor zorgde dat hij een stap opzij zetten, zijn kap af deed en naar de grond. Zijn ogen vielen op de gele mimikyu die hem kwaad aan leek te kijken, maar het was moeilijk in te schatten doordat het ook een laken over zich had. Kort lachte hij vanwege het toeval. “Kijk Lego, iemand die als ons verkleed is,” zei hij al wijzend naar de Mimikyu. Hij had echter geen plaats in zijn team voor deze pokémon, dus het was volledig nutteloos. Nog steeds lachend, liep hij langs de pokémon heen die niet stopte met naar hem te kijken. Zelfs nadat hij een eindje verder was, kon hij de blik nog altijd op zijn rug voelen branden. Vreemd ding.

NOTE: Heeft een Shiny Charm (als dat ook van toepassing is op dit soort topics)

Na de grappige encounter met de mimikyu, verscheen er niet veel later een andere pokémon vlak voor zijn neus. Het deed hem even op schrikken, want hij had de plotse verschijning niet verwacht. Rani had geen idee wat het was, maar de zielige uitdrukking op zijn kopje deed hem niks. “Je hebt me,” zei hij wel tegen de pokémon. Het wezentje was erin geslaagd om hem te doen verschieten, dat kon hij niet ontkennen.
Hij liep in een boog rond de pokémon heen terwijl hij besloot verder te wandelen. Net zoals de vorige keer, kon hij de ogen van de pokémon op zijn rug voelen branden. Wat was dat met ghost types? Ze wisten allemaal een rilling over zijn rug te laten lopen met hun creepy vibe. Misschien was het toch niet een ideale aanwinst voor zijn team, of misschien juist wel als hij andere mensen ermee kon laten verschieten. Het hing er allemaal van af wat hij nog zou vinden in dit bos.

NOTE: Heeft een Shiny Charm (als dat ook van toepassing is op dit soort topics)

Een vreemde ballon zweefde tussen de bomen en leek hem in het oog te houden. Hoe lang was dat ding daar al? Voor hetzelfde geld was het Rani al vanaf het begin aan het volgen. Die gedachte was niet erg geruststellend en misschien was het maar eens tijd om het bos te verlaten en verder te genieten van het festival. “Sorry buddy, tijd om een ander te laten verschieten,” zei hij tegen de pokémon nadat hij zijn rug naar hem toe draaide en verder wandelde. Misschien was een ghost type gewoon niet wat zijn team nodig had. Rani wilde niks dat hem zou laten verschieten zodra het de kan kreeg en dat is was een ghost type zou doen. Maar dat waren problemen voor later, nu was het tijd om naar het masked ball te gaan met zijn vuil kostuum.