Tales of

Sinnoh

Met Mistress op haar schouder betrad Lucia het omheinde bos. Hier en daar hoorde ze mensen gillen en lachen voordat de geluiden weer werden opgeslokt door de donkere bomen. Lucia schrok niet snel van dit soort dingen, iets wat ze iedereen wijsmaakte, maar stond desondanks wel op high alert. Haar gele ogen zochten de schaduwen af naar bewegingen terwijl ze Mistress af en toe geruststellend onder haar snavel krabde. Ze besloot om het ditmaal veilig te spelen en op het pad te blijven. Dicht naast haar klonk een gil en twee lachende meisjes rende langs, elkaar vasthoudend voor steun. Bewust liep Lucia snel door, lippen onplezierig getuit. Waarom deed ze dit ook weer?  

Gekraak van takken, een onheilspellend gekreun- Lucia keerde om naar de bron van het geluid maar zag alleen maar het verlaten pad die om een groep bomen uit het zicht kromde. Haar gele ogen scande langs de boomgrens maar ze kon geen persoon of pokémon opmerken. Vertwijfeld keerde Lucia om- om vervolgens naar adem te snakken en met wild bonzend hart achteruit te stappen. Een Gastly zweefde wel héél dicht bij haar gezicht en leek het fantastisch te vinden dat hij haar aan het schrikken had gemaakt. Mistress scheen het een stuk minder leuk te vinden want ze vloog boos kwetterend op en klauwde naar hem. Gastly zoefde grinnikend weg en ze waren weer alleen. Lucia aaide Mistress geruststellend over haar verenkleed toen de Rookidee weer op haar schouder landde. Haastig keek ze om zich heen of niemand haar had gezien maar tot haar opluchting was ze nog steeds alleen. Ze slaakte een zucht, trok haar gezicht in de plooi en liep door.
 

Het duurde niet lang voordat er een afgebrokkeld, stenen omheining met het pad mee kronkelde. Hier en daar ontbraken er delen waardoor er her en der openingen zaten. Lucia zag dat er een structuur achter de bomen lag maar toen ze een grote knotwilg passeerde kon ze pas zien wat. Een begraafplaats. Compleet met dichte mist en enge spookgeluiden. Ze sloot haar ogen even en haalde diep adem. Dat was echt vragen om problemen. Alle spookpokemon zouden het helemaal het einde vinden als ze daar naar binnen ging. Wat precies was wat ze ging doen. Ze wilde wel eens extra opletten welke pokémon specifiek grappen met haar gingen uithalen en welke niet. Ze kon niet voorstellen dat alle pokémon vrijwillig hier waren. Misschien waren sommigen wel van de festivaleigenaren. Tja, misschien kon ze nog een klein onderzoek doen en hopen dat ze niet met een hartstilstand het doolhof uit gedragen zou worden. Mistress nestelde zich wat dichter tegen Lucia's wang aan en keek waakzaam rond, niet gerust op de dichte mist die haar zicht belemmerde.  

De stilte was ongemakkelijk en de dichte mist die er hing maakte het er nou niet bepaald beter op. Het werkte beklemmend, gaf Lucia een claustrofobisch gevoel. Ze was daarom ook blij toen ze een blauw lichtje in de verte zag opdoemen. Ze verwachtte een kind met een lamp of iets dergelijks te vinden maar in plaats daarvan veranderde het lampje in een vlammetje met elke pas dichterbij. Tot Lucia tot de conclusie kwam dat het aan een staartje vast zat. Hij stond met zijn rug naar haar toe maar draaide zich vlug om toen hij haar hoorde aankomen. Ze bleef vertwijfeld staan. Een paarse Cubone met een langer staartje dan normaal en een paars vlammetje aan het uiteinde. Er klopte veel dingen hier niet, scheen het haar toe. Ze pakte haar pokédex erbij en stak het naar de Cubone uit om eerst maar uit te vissen wat er met hem aan de hand was. Haar wenkbrauwen schoten dus ook verbaasd de lucht in toen de metaalachtige stem oplas dat het een Charmander was. "Wat?" Siste ze hardop. Er kon geen verdere informatie over verschaft worden dus het was nog maar de vraag waarom hij er zo uit zag en wat die vreemde kleur moest voorstellen.

De charmander leek niet erg blij te zijn met haar aanwezigheid. Hij deinsde achteruit met zijn handjes beschermend voor zijn gezichtje. Zijn paarse oog glom van de vijandigheid. Lucia knielde voor hem neer en stak haar hand uit. "Zo, wat voor bijzonder wezentje moet jij voorstellen, hm?" Humde ze zacht. Het vlammetje aan zijn staart werd onmiddellijk groter en vlamde dreigend toen haar hand zijn kant op was gekomen. "Ik durf te wedden dat jij een heel interessant studieobject gaat worden. "Heel interessant." Voegde ze er fluisterend aan toe. O, de dingen die ze kon doen met dit ventje. Allereerst zou ze eens gaan testen of die schedel werkelijk aan zijn eigen hoofd vastgegroeid was, of dat het de schedel was van een andere overleden pokémon. Maar hij zou wantrouwig zijn. Niet luisteren. Charmander draaide om en wilde weg rennen maar Mistress stak daar een stokje voor, fladderde van Lucia's schouder en landde voor de Charmander met uitgespreide vleugels en een schrille gil. Charmander blies een strook paars vuur naar Mistress uit die haar recht in het gezicht raakte. De Rookidee kwetterde van de pijn en Lucia greep vlug haar kans en mikte een luxury ball tegen het achterhoofd van de charmander. Immers zou hij een stuk bewerkelijker zijn als ze hem in een bal ving die hem al wat meer aan haar bond als het ware. Het was een erg aangename bal, speciaal afgesteld om een pokemon zo veel mogelijk op zijn gemak te stellen als die er eenmaal in zat. Hij zou vast wel een stuk hanteerbaarder zijn als hij daarin zat, dacht Lucia zo.