Tales of

Sinnoh

Waarom had ze er ook alweer voor gekozen om de ghost tour te gaan doen? Met elke stap die ze zette voelde ze zich meer onzeker worden hierover. Misschien kwam het omdat ze nog niet eerder zoiets als dit had gedaan voor halloween dat ze niet door had hoe ze eigenlijk helemaal niet zo dol op ghost types was. Ze omhelsde de Togepi was strakker in haar armen en hoorde een kleine protest van de pokemon komen, waarop ze haar grip toch iers versoepelde. Ze hoopte maar dat ze niet al te veel enge dingen tegen zouden komen.

Shiny charm gebruikt.

Ze probeerde om iets geruststelling uit de Togepi in haar armen te halen. Maar makkelijk was het niet. Vooral niet omdat overal geluiden vandaan leken te komen. Maar een steeg boven alle andere uit en ze voelde hoe haar haren recht overeind gingen staan. Voorzichtig draaide ze zich om, een hand naar haar zak gaande waar ze de pokeballs had en zodra ze iets zag bewegen gooide ze zo snel als ze kon de pokeball. Was het een pokemon, dan zou het misschien gevangen worden, was het iets anders, zou de pokeball hopelijk genoeg zijn om het weg te jagen.

Nu pas zag ze hoe de pokemon de pokeball in gezogen werd. Op de een of andere manier had ze raak weten te gooien en het verbaasde haar nog steeds. Ze stond dan ook met een open mond te kijken naar de pokeball. Had ze dan nu een Phantump? Was dit hoe het werkte om een pokemon te vangen? Gewoon een pokeball gooien en dan bleef de pokemon zitten? Ze had niet verwacht dat het zo makkelijk zou gaan. Ze liep dan ook wat onzeker naar voren, Grape nog steeds in haar armen en bukte naar beneden om de pokeball op te rapen. Ze draaide de pokeball rond, om er zeker van te zijn dat de pokemon er toch echt in zat en er niet weer uit zou geraken en schudde er kort mee. Het leek toch echt dat de pokemon erin zat. Dit was niet hoe ze had verwacht om haar eerste pokemon te vangen. Ook al had ze ook niet geweten hoe het wel moest.