Tales of

Sinnoh

Wat een leven was het toch op de straten. En wat kon je er ook van verwachten. Het was elke dag een struggle, zoals sommige andere daklozen zouden opmerken. En yet again was hij hier weer met een volle tas eten en een voldane glimlach op zijn smoelwerk. Sol zat tevreden op zijn hoofd. Er kwamen blije gluiden van het insect af, die Pavel meteen vertaalde naar zijn eigen wereldje en eigen observaties. De paarsharige kerel wandelde kalm naar een bankje toe waar hij op ging zitten. Hij rommelde wat in het plasticen ding waarna hij al snel een belegd broodje eruit vistte en deze open maakte. Hij nam de Larvesta van zijn hoofd en legde het broodje voor de bug type, die meteen tevreden begon te eten van het ding. De man liet vervolgens zijn hand weer in de zak gaan, waar hij al snel een wortel uithaalde. Zijn ogen scande de omgeving waarna hij al snel lachend keek naar een Buneary die op een afstandje bleef staan van de paarsharige. "Kom dan halen, is voor jou Shai," zei de man poeslief terwijl hij zijn hand wat liet zakken. Hoe dan ook was deze liefdadigheid van korte duur. Hij verloor wel meteen zijn geduld toen ze na enkele tellen enkel een stapje naar voren zette. Zijn gezicht vertrok wat waarna hij woest het eten naar de kop van de normal type gooide. "Kutkonijn" gromde hij zachtjes.

De wortel raakte de Buneary tegen het voorhoofd, waardoor ze even naar achter tuimelde en haar handjes tegen haar kopje zette. Ze beefde, maar snikte niet, wetende wat haar trainer zou doen als ze ook maar iets van niet blije geluiden maakte. Pavel was vrij simpel en jammer genoeg voor de normal type was zijn simpele hoofd gezet op het beest. Het was het meest gehaatte ding dat hij ooit had gehad.