Tales of

Sinnoh

Toch leuk. Hij viel zo van het ene festival in het andere. Deze was helemaal lachen, want het was griezelen. Erg top. Al was Drea het daar helaas ook mee eens. Hij ergerde zich dood aan die pokémon. Het was zeker niet zijn favoriete beest, maar ja Ax en Tar hadden haar er dolgraag bij willen hebben. Dus vooruit maar weer. Hij had er sowieso niks aan kunnen doen toen ze haar vingen, dat had Ax gedaan. Nu kon hij haar natuurlijk wel weer weg doen, maar ergens deed hij dat dan ook weer niet. Voelde dat ook weer niet goed. Dus ja, hij had Drea er nu uit. Voor de griezeltour. Zijn Dreepy zweefde vrolijk bij hem. Zo betraden ze het bos. Eens zien wat hem te wachten stond. Hij floot een vrolijk deuntje, met zijn handen in zijn broekzakken.

Ineens hoorde hij Drea helemaal blije geluiden maken. Hij keek om en keek recht in het gezicht van een spookboom. Hij sprong van schrik bijna drie meter achteruit. Allemachtig, wat was dat nu weer voor beest? Zijn Dreepy tikte tegen de blaadjes van de Phantump aan. Jaja, erg leuk. “Kom hier…” Eerst luisterde Drea niet. Ze bleef vrolijk om de Phantump heen hangen. Dus liep Dex maar gewoon weg, toen volgde zijn pokémon wel weer gelukkig. Ze vond het alleen wel nodig om weer eens dwars door hem heen te vliegen. Ja, ook erg grappig Drea. Haha..ha.

Er liep toch ergens een rilling over zijn rug. Toen de wind guur door tussen de bomen doorwaaide. Hij was niet snel bang, maar toen er een rot geluid klonk. Stond hij toch even stokstijf stil. Kippenvel op zijn armen. Totdat Drea heel hard begon te lachen. Zijn schouders ontspanden weer en hij draaide zich zuchtend om. Om recht in het gezicht van een Shuppet te kijken. Waarom waren er toch van die creepy beesten? Deze viel qua uiterlijk wel mee, maar dat geluid. Jemig hé… Zijn Dreepy kon ook gekke dingen, maar die was sowieso apart. Nu hing ze op de kop naast de Shuppet. Die haar zelfs wat bevreemd aankeek. “Ja. Ik weet het…” Zei hij dan ook. “Kom Drea.” Ze tikte de Shuppet nog even aan, maar zweefde toen weer achter hem aan.

Wat was dat…? Dex staarde naar het geval voor hem. Het leek op een anker. Hoorde die niet aan een boot vast te zitten. Soms snapte hij echt niet wat voor vreemde beesten er rond liepen. Drea vond deze blijkbaar ook weer geinig. Ze hing helemaal om de Dhelmise heen. Dex schudde zijn hoofd. Ze moesten hier maar weer weg, want er kwamen maar vreemde pokémon op hun pad hier. Hij vond spooktochten wel geinig, maar die beesten werkten hem toch wel een beetje op de zenuwen. “Kom Drea we gaan weer terug.” Zijn Dreepy was inmiddels op het anker van de Dhelmise gaan zitten. Toch zweefde ze er weer af en ging achter Dex aan, toen die gewoon weg liep. Blijkbaar wilde ze toch wel graag mee.

[Topic uit]