Tales of

Sinnoh

Haar team had al een langere tijd bestaan uit vijf pokémon. Zeik en Zola waren al aardig wat opgegroeid en werden langzaam maar zeker steeds behulpzamer in haar werk. Ze was er echter wel achter gekomen dat niet iedereen haar mening deelde over de pokémon. Blijkbaar vonden de meeste mensen ze helemaal niet schattig. En waarschijnlijk zou het ook niet zo extreem lang meer duren voor ze zouden evolueren. Dan waren ze so wie so al niet meer schattig. Zoro wilde alles behalve schattig gevonden worden en het zelfde gold voor Zivar. Alleen Zola maakte nog een redelijke kans door haar persoonlijkheid. Maar goed. Ze had iets nieuws nodig wat schattig was en schattig bleef. En natuurlijk een electric type was. Ze kon moeilijk haar hele type ding opgeven voor de zesde pokémon. Haar blik was gevallen op een Minun. Een plusle zou ook nog wel kunnen maar ze vond het blauwe nou eenmaal net iets leuker. De makkelijkste plek om de pokémon te vinden was natuurlijk de Trophy Garden. Ze had er speciaal voor een ticket gekocht zodat ze opzoek kon gaan naar een leuke Minun.

Een zandstorm in een tuin? Wat was dat nou weer voor idioterie? Bovendien hing er ook een vreselijke geur in de lucht. Misselijkmakend gewoon. Zeik en Zaika vonden de lucht geweldig, het zand was minder maar blijkbaar waren ze behoorlijk fan van wat hier in de lucht hing. Ze zou in ieder geval mensen er op aan gaan spreken als ze weer naar buiten ging. Voor nu stak ze Zola en Zivar terug in hun pokéball. Zoro weigerde er ook terug in te gaan net zoals Zeik en Zaika. Ach, dan maar verder met het drietal. De beste plaats om te schuilen voor het zand was waarschijnlijk tussen de bladeren van de bosjes of bomen. Zoro viel alleen niet mee om een boom in te krijgen. Zeik en Zaika omhoog gooien was misschien ook niet ideaal in deze situatie. Dan werd ze maar een bosjesmanvrouw. Met de drie pokémon achter haar aan jogde ze richting een flinke struik om er vervolgens zo ver mogelijk in te kruipen. Haar drie pokémon kropen zo dicht mogelijk tegen haar aan om te schuilen voor al het zand. Hopelijk zouden ze hier een beetje veilig zitten.

Ze zat net veilig in de bosjes toen ze een Minun voorbij zag rennen. Het was duidelijk te zien dat de pokémon zich niet goed voelde. Er hing een paarse gloed over zijn kopje en hij rende erg hard ergens van weg. Mogelijk was het de bron van deze toxische omgeving. Kort keek ze naar haar drie pokémon. Zoro zou het niets vinden om terug het gebied in te gaan, Zeik en Zaika zouden er minder problemen mee te hebben. Uiteindelijk begon ze in haar tas te graven. Het begon koud te worden dus ze moest er toch ergens een hebben? Jett wist een sjaal tevoorschijn te halen en begon deze om Zoro's kop te binden. Op die manier zou hij minder last hebben van de beide omgevingen. Zelf zou ze het maar even uit moeten houden. Met de twee Toxel voorop klom ze de struik uit en begon ze te lopen in de richting waar de Minun vandaan kwam. Het was helemaal haar taak niet om dit op te lossen maar het was duidelijk dat de pokémon hier er last van hadden. Ze kon het best dit probleem bij de oorzaak aan proberen te pakken.

Alsof al het zand in haar gezicht nog niet genoeg was, viel ze ook nog eens in een gat. Nou kwam het maar tot haar schouders dus kon ze er prima uit. Haar voordeel was dat ze in dit gat niet zo veel zand waaide. Het nadeel was dat ze er niet alleen was. Zaika was met haar mee het gat in gevallen. Zoro en Zeik stonden er nog buiten. Maar ze was hier niet alleen met haar pokémon. Haar ogen vielen al snel op een Minun die zich ook in het gat bevond. Met een zucht pakte ze de Minun op en zette ze deze weer boven het gat. Vervolgens pakte ze Zaika op en zette haar ook op de kant. Met de hulp van Zoro wist ze zelf ook uit het gat te kruipen. Opnieuw was ze omsingeld door de zandstorm. Ugh. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze haar gezicht weer bedekte met haar armen. Zeik nam ditmaal de leiding om te voorkomen dat ze in nog meer van dit soort gaten zouden vallen. Wie onderhield dit gebied eigenlijk, het was een hele safety hazard op deze manier? Hopelijk zou ze snel de bron van de giftige lucht vinden. Of zou de zandstorm snel gaan liggen. Beide zouden eigenlijk wel fijn zijn.

Haar aandacht werd door twee verschillende dingen getrokken. Zowel een schaduw als een vreemd geluid. Snel woog ze de opties af. De schaduw kon eigenlijk iedere andere pokémon die in de tuin rondliep zijn. Het geluid herkende ze echter zo snel niet als een van de pokémon hier. Twijfelend keek ze nog een keer of ze de schaduw nog zag. Nope, die was voor nu uit haar gezichtsveld verschenen. "Dat geluid achterop", zei ze tegen haar pokémon. Zeik en Zaika namen opnieuw het voortouw terwijl Zoro zich dicht tegen haar been drukte terwijl ze liepen. Hij was duidelijk niet op zijn gemak. Niet gek ook met zo'n situatie. De drukte van de Toxels bleef dan ook vreemd voor haar.

Ze moest goed op haar passen letten. Hier en daar bevonden er nog meer gaten in de grond. Ze begon zich af te vragen waar dit vandaan kwam. Al snel maakte Zaika een geluidje om hun aandacht te trekken. Zodra ze dichterbij kwam, merkte Jett de gekke machine op die de giftige dampen uitspoot. Gadver. Er lag ook een Minun naast de machine, volledig buiten bewustzijn. Hier moest ze snel een einde aan brengen. Met een arm over haar mond en neus pakte ze de pokémon op en legde ze deze een stukje verderop in de struiken. Daar zou hij rustig bij kunnen komen nadat de machine vernielt was. Ze wilde nog wel kijken wat deze machine deed en of ze hem naar wetenschappers kon brengen. Dat betekende dat ze hem niet helemaal kon vernielen. Het elektrische circuit overbelasten leek haar de beste optie. "Nuzzle en Spark", zei ze tegen haar pokémon. De Toxel begonnen over de machine te wrijven en Zoro gaf er een flinke, elektrisch geladen, tackle tegen. De machine werd omver geworpen en al snel veranderde de rook van kleur. De toxische kleur werd nu zwarte rook door de verbrandde circuits. Mooi. Hopelijk zou het snel opklaren. Voorlopig zou ze de machine laten liggen. Ze wilde nu eerst opzoek naar die schim die ze eerder had gezien. "Zoro, kijk of je het geurspoor kan vinden", droeg ze haar Luxio op. De pokémon begon aan de grond te snuffelen, opzoek naar de geur van de schim van eerder.

Stroper. Hoe kwam die hier überhaupt binnen? De beveiliging was een grap en daar zou ze zeker een opmerking over maken. Het probleem was alleen dat de stroper nog niet klaar met haar was. Hij droeg zijn Rhyhorn op om aan te vallen. Ah ja, ongeveer het type waar ze absoluut weinig tegen kon maken met haar electric en poison types. De arme pokémon zat daarbij ook nog eens onder de littekens en had geen hoorn meer. Die wilde ze eigenlijk helemaal geen pijn doen. Arm ding. Snel doken zij en haar pokémon uit de weg voor de pokémon. Jett haalde diep adem. Eerlijk stond waarschijnlijk toch niet in zijn woordenboek. "Zeik, Zaika, Growl. Zoro Bite", drieg ze haar pokémon op. Het gaf haar tijd om haar ogen grondig over het gebied te laten gaan. Zodra ze gevonden had wat ze zocht zette ze een paar stappen opzij. Ze floot op haar vingers en klapte in haar handen om de pokémon haar kant op te lokken. Met een rot tempo kwam de Rhyhorn haar kant op gestormd. Om vlak voor haar neus te verdwijnen. De pokémon was in een van de kuiken gerend en door zijn vorm zou hij er niet weg kunnen. "Zoro, vast." De Luxio begon grommend in de richting van de stroper te lopen. Hij werkte als een prima waakhond en zou geen problemen hebben om de man stevig in zijn arm vast te grijpen.

Ze kon haar ogen niet geloven. De Rhyhorn begon te gloeien in de valkuil. Je ging toch niet menen dat een pokémon die zo mishandeld werd, zo veel moeite wilde doen voor zijn trainer? Dat maakte het alleen maar cru-er. Ze had enorm veel medelijden met de arme pokémon maar hij kwam toch wel uit de kuil geklommen. Zodra hij haar kant weer op stormde, wist ze dat ze geen andere kans had dan vechten. Alle drie haar pokémon waren enorm in het nadeel. Stropers waren niet eerlijk dus hoefde zij dat ook niet te zijn. Dit werd een 3 tegen 1 gevecht. Twee Toxel en een Luxio vs. een Rhydon. Het was eigenlijk nog een redelijk eerlijk gevecht als je de levels en types in acht nam. "Zoro, trek zijn aandacht", riep ze richting haar Luxio. Hij zou het beste kunnen ontwijken in dit gevecht. "Zeik, Zaika, blijf Growl gebruiken" liet ze haar Toxels gebruiken. Het was zo ongeveer het enige wat ze nuttig konden doen. Daarbij kwam ook nog dat de Toxels maar twee moves hadden die ook maar iets deden. De Poison en Electric moves kon ze vergeten. Flail zou niet werken zonder damage. Het zelfde gold voor Zoro, alles electric was geen optie. In de tussentijd wist de Luxio net op het nippertje de Take Down van de Rhydon te ontwijken, waardoor die tegen een boom knalde. "Bite", riep ze. Zoro sloot zijn tanden om de arm van de Rhydon maar werd er al snel weer vanaf geslagen met een Hammer Arm. Zijn aandacht werd weer getrokken door Zeik en Zaika die door gingen met hun gegrom. Deze afleiding was precies wat Zoro nodig had om er een Tackle tegenaan te gooien. Die eigenlijk niet super veel uithaalde tegen het grote gewicht van de rock ground pokémon. Het was dan ook niet heel gek dat de Rhydon geen probleem had met het er tegenaan gooien van een Stomp. Opnieuw werd de pokémon afgeleid door de twee Toxels en vergat hij op de Luxio te letten. Tijd voor een ander plan. "Zoro Roar!" riep Jett richting de Luxio. De pokémon liet een luide brul horen en rende vervolgens weer weg van de pokémon. Op het moment dat de twee dicht bij genoeg waren was het tijd voor een andere aanval. "Acid" zei ze tegen de twee Toxels. De twee waren echter niet gewend aan gevechten en miste de twee rennende pokémon dan ook net. Een toxische plas bleef achter op het gras. Oops. Ach, ander plan, dit kon ze ook gebruiken. "Zoro spring er over", riep Jett naar de rennende Luxio. Opnieuw kwam hij langs en maakte hij een grote sprong over de poel. De Rhydon was echter niet zo mobiel en gleed er volledig door uit. Daardoor raakte hij zichzelf met de Take Down die hij de hele tijd al probeerde te gebruiken. De twee Toxel wilde opnieuw Growl gebruiken maar dat viel vies tegen. In plaats van grommen, staarde ze naar de Rydon die nu recht voor hun neus stond. Met een flinke armbeweging werden de twee Toxels tegen de grond geduwd door een Smack Down. "Bite", riep ze snel naar Zoro. De Luxio zette zijn tanden in de stenen pokémon voor hij de kans kreeg om meer aanvallen op de twee Toxels uit te voeren. Het gaf Zeik en Zaika de kans om zich te herstellen. "Flail!" riep ze naar de twee Toxels. Ze begonnen te spartelen als gekken en raakte daarbij de Rhydon meerdere keren met hun handjes en voetjes. De neushoorn pokémon weigerde echter om op te geven. Hij nam de drie electric pokémon zonder ook maar enige moeite mee met een Bulldoze. De twee Toxel gingen doodleuk door met hun Flail, die nu alleen maar harder aankwam. Dat en het feit dat ze in lichte paniek waren door hun huidige situatie. "Zoro Tackle", riep Jett in een poging om de Rhydon van haar pokémon af te duwen. In plaats geraakt te wordden, wist de Rhydon haar Luxio bij de staart vast te pakken en hem een eind weg te slingeren. Dit werd door een Rock Blast opgevolgd. Zoro wist de steen te ontwijken door de afstand die tussen de twee was ontstaan. "Nog een keer!" riep Jett. Zowel de Toxels die verder gingen met hun gespartel met Flail als haar Luxio die nu een aanloopje had voor zijn Tackle, raakte de Rhydon. Zo werd hij zowel van boven als beneden geraakt. Hopelijk was het genoeg om hem naar de grond te kunnen brengen.

De Rhydon leek het gevecht niet meer aan te kunnen, zakte ineen en werd al snel door de stroper terug in zijn bal gestopt. De man wist echter snel op een knop te drukken, waardoor de machine met het nodige kabaal explodeerde. Geweldig, daar had ze dus niets meer aan. Daarbij kwam ook nog eens dat hij zich zo snel uit de voeten maakte dat hem stoppen niet meer mogelijk was. Damnit. Haar ogen vielen op een Minun die achter was gebleven na de ontploffing, waar kwam die nou weer vandaan. Met een zucht stopte ze haar drie pokémon terug in hun bal nadat ze allemaal een knuffel hadden gekregen. Met haar ene arm raapte ze de Minun op, met de andere pakte ze degene die ze eerder in de struiken had gelegd. Met beide pokémon op haar armen liep ze richting de uitgang. Het was tijd om eens een hard gesprek te voeren met de beveiliging hier. Maar eerst moesten de twee Minun geholpen worden.