Tales of

Sinnoh

Het was niet eens haar bedoeling geweest, maar daar liep ze dan. Midden door het terrein van de school. Werd het eigenlijk als illegaal gezien om hier te zijn als je geen student was van de school? Ze had oprecht geen idee. Haar voornaamste probleem was dat ze geen idee had hoe ze weer van dit terrein af kon komen. Het was haast een doolhof met al die gebouwen. Feu was helemaal de weg kwijt en liep naast haar in plaats van voor haar. Hono liep aan de andere kant en Ahi had zich op haar schouders genesteld. Het deed haar enkel meer lijken op een gewone trainer die van fire types hield.

Haar ogen vielen op een wel heel bijzondere pokémon. Het was een Raichu maar had een heel andere kleur dan ze van de pokémon gewend was. Zelfverzekerd stapte ze op de vrouw en haar pokémon af. "Hoi, ik heb een heel brutaal vraagje. Zou ik misschien even naar jouw Raichu mogen kijken en een paar foto's maken voor een breeder vriendin van me?" vroeg ze alsof dat ook echt haar doel was. Haar daadwerkelijke doel lag echter ergens anders. Ze wilde de foto's hebben voor Team Zekrom. Daar zouden de researchers er waarschijnlijk wel wat aan hebben. Misschien was het wel leuk voor een meer ervaren lid om te stelen zelfs.

Er was verwarring maar ook herkenning bij de vrouw. De vraag was waarschijnlijk nogal plotseling geweest maar ook al vaker gesteld. Niet heel gek. Een Alolan Raichu zag je hier al niet vaak, laat staan als het ook nog eens een traited versie was. "Uhm.. Sure? Ga je gang?" antwoordde de vrouw. Een glimlach verscheen op Ciora's gezicht toen de pokémon dichterbij kwam. Ze was er zo op gefocust dat ze de Cutiefly niet had opgemerkt. Het scheelde niet veel of ze had Hono en Ahi het bevel 'kill it with fire' gegeven. Feu niet aangezien hij nog niet zo nauwkeurig was en ze zelf liever niet in brand stond. Dit was geen normale Cutiefly maar deze glitterde langs alle kanten. Wat was dat nou weer voor gek ding? Traited, sure. Maar ook raar. Ze had het niet zo op bug types. "Heb je hun van breeders?" vroeg Ciora terwijl ze de Raichu nauwkeuriger bekeek. Ze probeerde de Cutiefly zo min mogelijk aandacht te geven maar dat was nog behoorlijk lastig met al die glinstering.

Gelukkig leek de vrouw door te hebben dat ze niet zo'n fan was van het rond gezoom van de Cutiefly. De pokémon werd vastgepakt zodat hij niet meer rond haar hoofd zou kunnen zweven. Dat zorgde er voor dat Feu het waarschijnlijk niet als eten zou zien en zijzelf er niet door zou worden afgeleid.

Ciora pakte haar holocaster er bij om een paar foto's van de pokémon te kunnen maken. Haar eerste shot was niet heel succesvol. "Ruddles alsjeblieft, gedraag je, ze wilde een foto, geen extreme close-up." Ciora grinnikte met de ander mee. Ze draaide haar holocaster zodat de ander de foto kon zien. Het was niet meer dan een grote zwarte neus omringt door wat bruine vacht. "Ik heb Ruddles zelf gevangen, ik vond hem als een Pichu in de Friend Safari. Ik heb hem toen gevangen omdat ik bang was dat hij het in de natuur niet zou redden." Ciora keek even van de vrouw naar de pokémon. Ahi was inmiddels op haar rug geklommen om de pokémon ook wat beter te kunnen bekijken. "Redden traited pokémon het dan minder goed in de natuur?" vroeg ze oprecht onwetend. Hono volgde met zijn kopje het gesprek tussen de twee vrouwen, steeds op en neer kijkend.

Het begon er op te lijken dat ze een vraag had gesteld die Lucie nog niet veel had gehoord. De blauwharige vrouw zette haar kind op haar hand en keek naar haar ongewone pokémon voor ze een antwoord gaf. "Dat is wel iets waar ik onderzoek naar doe. Zouden sommige traits beter kunnen overleven en anderen niet? Maakt dat dat mutatie zoals een specifieke Alolan of Galarian form uiteindelijk dominant wordt?" Dat was een, euh, lang antwoord. De ander leek het zelf ook door te hebben en lachte er om. "Maar dat zijn allerlei dingen.. voor de toekomst. Ik ben nog aan het studeren." Het zorgde wel een beetje voor verwarring. "Is dit niet de school voor trainers en coördinators? Je klinkt namelijk als een researcher?" vroeg ze. Hiermee verklapte ze dat ze hier eigenlijk ook niet thuis hoorde. Maar goed. Ze had nooit gezegd dat ze dat wel deed dus veel kwaad deed het niet.

Ze moest eerlijk zeggen dat ze niet had verwacht om vandaag een wetenschappelijke douche te krijgen. De meeste trainers waren brawl over brain en de meeste coördinatoren waren beauty over brain. Zelf was ze... fire over brain? Was dat een ding? Ze moest eerlijk toegeven dat ze zelf ook niet de slimste was. Dat was niet zo heel gek aangezien ze een heel deel van haar leven op straat had geleefd en school dan niet echt een optie was. ”Klopt hoor, ik zit op de Researcher Universiteit, maar er is me gevraagd om een pakketje langs te brengen, dus dat doe ik nu even persoonlijk,” vertelde het blauwharige meisje haar. Ze aaide haar pokémon over de kop terwijl Ciora nog een paar foto's schoot. Haar aandacht werd getrokken door Ahi, die nu over haar schouder naar de Alolan Raichu keek. Haar geluk was dat de ander haar Cutiefly snel terug in de bal stopte zodra deze ontsnapte. Het had niet veel gescheeld of Feu had er een sprong naar gemaakt, dat vertelde zijn ogen duidelijk. Vervolgens trok Hono haar aandacht door aan haar broekspijp te trekken. Oh ja, ze kwam hier niet om gezellig te praten. "Wat moest je langs brengen dan?" vroeg ze uit pure nieuwsgierigheid. En om informatie te winnen of ze misschien nog iets waardevols kon stelen.

Ergens had ze kunnen verwachten dat het antwoord wat ze kreeg totaal niet interessant zou zijn. After all, het enige interessante aan researchers waren de shiny en traited pokémon die ze soms bezaten. Of zo werkte het in ieder geval in haar ogen. Al dat onderzoek boeide haar niet zo heel veel. ”Een aantal onderzoekstheses van een onderzoeker onder Cypress. Staan ook online gepubliceerd, maar ze willen graag een aantal exemplaren hier in de kast hebben staan.” Een moeilijke blik verscheen op Ciora's gezicht. "Zijn zulke theses niet ontzettend saai? Zowel het schrijven als lezen er van?" besloot ze lekker brutaal te vragen. In haar ogen was achter een bureautje papieren lezen en schrijven een van de saaiste dingen die er bestonden. Niet gek ook aangezien ze het zelf nooit had moeten doen. "Zou ik misschien mee mogen lopen. Ben wel nieuwsgierig hoe het er binnen uit ziet" zei ze waarna ze kort grinnikte. Die informatie zou namelijk misschien ook ooit wel ven pas komen. Plus, ze was daadwerkelijk nieuwsgierig.

De verbazing was duidelijk af te lezen van het gezicht van de ander. Misschien niet heel gek aangezien haar vraag toch wel erg recht door zee was. Uiteindelijk schoot de ander in de lach, waarschijnlijk om de zelfde reden. "Ja, dat zijn ze, nog saaier om te schrijven dan om ze te lezen moet ik zeggen," vertelde Lucie. Een scheve grijs verscheen op Ciora’s gezicht. Ze was ergens toch wel opgelucht dat ze gelijk had met haar aanname. Ze kon het zich eigenlijk niet anders voorstellen als saai. Maar misschien waren er mensen die er anders over dachten. "Ze zeggen wel eens dat een these een stukje van je ziel eruit rukt wanneer je het schrijft." Ditmaal was het Ciora die grinnikte. ”Dat is dus waarom zo veel researchers zo dood uit hun ogen kijken”, grapte ze.

Op haar vervolg vraag haalde de ander haar schouders op. "Sure, het zal wel vrij saai zijn, maar mijn zegen heb je." Ciora gaf een kort knikje voor ze haar vraag nog wat verder toelichtte. ”Ben gewoon nieuwsgierig dus zal vast wel wat te zien zijn”, zei ze met een schouder ophaal. Het zou vast wel goed komen. Als ze een beetje rond kon kijken was er vast genoeg informatie te vinden.

Haar opmerking over de vermoeidheid van de researchers viel duidelijk in goede aarde. "Is het zo duidelijk?" grapte Lucie terug. Met een grijns haalde ze haar schouders op. Het was haar in ieder geval opgevallen dat de researchers er vaker moe uit zagen dan het gemiddelde persoon. Was zij even blij dat ze geen werk had waar ze zo extreem veel bij moest nadenken. "Nee ik heb het meer op veldwerk, een scriptie gaat nog een ding worden," vertelde Lucie. Ze had absoluut geen idee wat een scriptie inhield behalve dat je waarschijnlijk ergens over zou moeten schrijven. De deur van een gebouw werd open getrokken, waarna ze Lucie naar binnen volgde. "Ik hoop dat jij betere levenskeuzes maakt?" werd haar gevraagd. Uuhh... Hoe verstandig was het om daar een eerlijk antwoord op te geven? "Buiten het feit dat ik zo broke als wat ben? Ik hoop van wel", zei ze met een schouder ophaal. Deels eerlijk! Dat was een ding. Toch? "Heb je al ideeën voor je scriptie?" besloot ze te vragen terwijl ze haar ogen over het interieur van het gebouw liet gaan.

Haar ogen gingen over het interieur van het gebouw. Het zag er eigenlijk helemaal niet zo anders uit dan ze had verwacht. ”Trainer?” werd er gevraagd. "Yup, een zonder badges though." Met dat antwoord kwam ze tot de conclusie dat ze misschien maar eens een gym moest gaan uitdagen als ze die leugen wilde ophouden. Op een gegeven moment zouden haar pokémon zo sterk zijn dat het gek was dat ze nog geen badges had. Ze besloot de ander te vragen naar haar scriptie om het gesprek weer van haar weg te draaien. ”Ik wil iets doen met traited Pokémon,” vertelde Lucie ”het is toch bijzonder dat ze alleen in onze regio zijn? Dat is toch raar?” Wacht huh. In haar gedachten ging ze even terug naar haar tijd in de andere regios. Huuuuh? Het was eigenlijk zo vanzelf gekomen dat ze dat nooit had doorgehad. Midlife crisis incoming. "Nu je het zegt, ik kan me niet herinneren dat ik er gezien heb ik Kanto en Alola." Natuurlijk waren er regionale variaties mar dat was niet het zelfde als traits? Of wel? Het was haar vakgebied niet, en dat voor een reden.

”Komt wel, je ziet eruit als iemand die capabel met trainen omgaat," reageerde Lucie. Hah. Die had duidelijk meer vertrouwen hierin dan zijzelf. Het capabel met trainen omgaan was ook wel grappig eigenlijk, als zij wist hoe ze met de gemiddelde pokémon om ging. Haar eigen pokémon behandelde ze echter wel goed. Dat was haar familie in haar ogen. ”Je hebt die regionale vormen die net zo erfelijk lijken te zijn als traits,” vertelde Lucie vrolijk over de traits. Uuuh, dit was het deel waar Ciora's brein afhaakte. ”En je hebt ook hier in Sinnoh nu Pokémon die van type veranderen, dus het is allemaal heel erg bijzonder.” Aan de ene kant had ze het idee dat ze wel begreep wat Lucie vertelde maar aan de andere kant? Ze had geen idee. "Maar waar moet je eigenlijk zijn?" vroeg ze terwijl ze met haar handen in haar zakken naar een van de borden keek. Al die nummers, er zat vast logica in maar die zag ze nog niet.