Ze wist dat ze nog veel te leren had wanneer het op pokemon aankwam en ze had gemerkt dat het pokemon center een goede plek was om meer te leren. Ze had dan ook aan de zuster gevraagd of ze vaker terug mocht komen en blijkbaar konden ze haar hulp wel gebruiken. Ook al was ze nog steeds bang dat ze dingen verkeerd zou doen, maar ze was er ook om te leren. Ze had haar weg gemaakt naar de kamer waar ze de kleding kon vinden die ze aan moest doen. Ze zette Grape op een stoel neer, de Togepi begon meteen om zich heen te kijken. Duidelijk wist ze dat dit een bekende plek was. Ze zouden nog moeten zien wat ze vandaag te doen zouden krijgen, maar het zou vast leerzaam zijn.
Lucia was precies op tijd geweest. Punctueel als ze was zou ze nog liever in een knalroze wollen trui dood gevonden worden dan dat ze te laat kwam voor een afspraak. Ze was in dit geval een halfuur te vroeg en nadat ze in de juiste werkkleding was gestapt, had Nurse Joy haar opgedragen om alvast te beginnen met het desinfecteren van de operatiekamer. Het was een smerig werkje die ze alles behalve fijn vond maar het moest gebeuren. Iets met 'onderdeel zijn van je training' zoals Professor Willow het had verwoord. Haar ogen stonden een beetje paniekerig terwijl ze met dun getuite lippen de bebloede werktuigen oppakte, die in een speciaal badje legde en de deksel dichtdeed. Ze droeg handschoenen maar de operatietafel was één en al bloed en zelfs op de grond lagen een paar druppels. Toen Nurse Joy met een emmer was binnengekomen en had gesignaleerd dat Lucia de tafel en de vloer ook mocht gaan poetsen, had ze even tot tien moeten tellen om niet te gaan gillen. Ik ben een researcher hier om research te doen niet om schoonmaakjuffrouw te spelen! Had ze nog gekweld gedacht toen haar schort met bloed besmeurd was geraakt en het schoonmaakwater een vuilrode kleur had gekregen.
Met iet wat trillerige benen stapte Lucia de verkleedkamer in maar stopte even geschrokken bij de aanblik van een klein meisje en haar blik werd verward. Waarom was zij hier? Misschien wachtte ze op haar moeder die zo dadelijk klaar zou zijn met haar dienst. Lucia slikte en liep vlug naar haar locker. Ze trok het schort nog net niet van haar eigen lijf af, zocht met haar handen naar de sluiting op haar onderrug, klikte hem los, trok hem over haar hoofd en smeet hem met een onplezierig geluidje in de waskar. Ze holde naar de kraan en begon haar handen af te spoelen. Haar gele ogen gleden even naar het meisje voordat ze besloot haar te negeren voor nu. In haar hoofd telde ze de slagen die ze met haar handen maakte met de zeep. Dertien, veertien, vijftien, zestien, zeventien .. Ging het in gedachten. Bij dertigkeer linksom en dertigkeer rechtsom was ze pas tevreden en spoelde ze de zeep van haar handen. Die waren inmiddels niet meer rood van het bloed maar zachtroze door de heftigheid waarmee ze gewassen waren. Lucia keek in de spiegel en zag dat haar stijlen haar nog steeds in een perfecte vlecht zat en haar gezicht schoon bleek. Opluchting stroomde door haar heen als een waterval terwijl ze zich naar haar locker begaf. Ze droeg haar witte overhemd, zwarte stropdas, zwarte broek en een net paar laarsje. Haar default outfit. Ditmaal was er een extra kaartje op haar borst vastgespeld waarop: "Lucia Ludovic, stagiair" stond. Met een parmantige zwiep van haar wimpers sloeg ze haar locker dicht en keek op de klok. 8 uur precies! Oké, wat ging er nu gebeuren?
![[Stage] No mistakes BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)
