Tales of

Sinnoh

Hij was eerlijk niet een om Halloween te vieren, maar toen hij er iets over gezegd had waar Mythra en Aegaeon bij waren, leken de ogen van beide pokemon op te lichten. Hij kon niet ontkennen dat de twee pokemon hier naartoe leken te willen gaan, dus had hij besloten op zijn minst de ghost tour te doen. Niet dat het hem veel deed, want hij wist dat de pokemon die hier waren iemand niet zomaar wat zouden doen, maar wie weet kon hij nog een nuttige ghost type vinden. Aegaeon en Mythra liepen een stukje voor hem uit en hij liep rustig achter ze aan, wat om hem heen kijkende of er iets te vinden was dat handig zou kunnen zijn. De Cyndaquil die hij had gered uit de shelter had hij er maar niet uitgelaten, wetende hoe angstig de pokemon was. Dit was dan ook geen fijne plek om de pokemon eruit te laten.

Plots klonk er een geluid achter hem en hij draaide zich snel om, om te zien wat er gaande was. Hij merkte op dat ook Mythra en Aegaeon kwamen kijken wat er gaande was, toen er plots een Sableye verscheen. Hij keek kort bedenkelijk naar de pokemon. Mogelijk zou hij de Sableye wel kunnen gebruiken, maar het voelde toch niet als de juiste pokemon voor hem als hij eerlijk was. Mogelijk zou hij nog een ander kunnen vinden die meer bij zijn manier van leven zou passen. Dus voor nu besloot hij de Sableye achter te laten.

Hij was nog maar amper weggelopen van de Sableye, toen hij nog een keer iets achter zich hoorde. Hij voelde deze keer wel een rilling over zijn rug lopen, ongeacht hoe graag hij dat niet wilde. Hij draaide zich nogmaals om, merkte op hoe zijn pokemon hetzelfde deden. Dit was een pokemon die hij niet direct herkende. Het leek op een pokemon die hij kende, maar het was toch niet hetzelfde. Was dit een van die regionale vormen? Het zou hem niks verbazen. Hij hield de pokedex ervoor en het bleek dat hij inderdaad gelijk had. Een galarian Corsola. Het was niet dat hij niks aan deze pokemon zou hebben, maar hij wist wel dat hij de pokemon uit de buurt van cliënten zou moeten houden. Het was niet dat hij niet de ruimte voor de pokemon zou hebben, maar handig was het nu ook weer niet per se. Toch was dit waarschijnlijk een van de beste ghost types die hij kon vinden. Hij pakte er dan ook een pokeball bij en gooide deze op de Corsola. Hopende dat deze zou blijven zitten.

De Corsola was een pokemon die hij niet eerder had gezien, maar hij was blij nadat hij de pokemon had weten te vangen. Hij had geen idee of hij de pokemon een goede plek zou kunnen geven in zijn huis, maar hij zou er in ieder geval een goede poging voor doen. Hij raapte de pokeball van de grond op en stopte deze weg, voor hij weer verder liep. Nu moesten ze hier nog weg zien te komen samen. Hij liet kort zijn blik naar Mythra en Aegeaon gaan en glimlachte. Ze moesten dit soort dingen vaker doen.