Tales of

Sinnoh

Er was niet veel veranderd in alle jaren dat hij hier niet meer was geweest. Er waren gebouwen bijgekomen, sommige waren afgebroken en op een of andere manier leek de stad nog altijd even niet levendig als in zijn herinneringen. De oudere man haakte zijn duimen in de riemgaten aan zijn broek en keek om zich heen. Jaren geleden was hij hier ook al geweest, met een team aan pokémon achter zich aan. Nu stond hij hier, klaar om zijn eerste pokémon op te komen halen. Puur en alleen omdat hij zijn oude pokémon niet kon houden en geen nieuwe meer wilde totdat hij terug was in Sinnoh. Mortem snoof zachtjes en vroeg zich af wat men ervan zou denken dat een oude schorem zoals hijzelf nu nog een pokémon kwam halen. Er zat geen leeftijd aan pokémon trainen dus de kans was klein, maar ach wat zou het ook. Hij zetten een stap naar voren toe en wachtte totdat de automatische deuren open gingen. Hij voelde blikken op hem vallen, wat te verwachten viel met hoe hij eruit zag. Immers was hij niet het de modeuze type en waren al zijn kleding nogal versleten. Mortem leunde op de balie en glimlachte onder de rand van zijn hoed door. "Ik ben hier voor een starter," zei hij op een kalme toon, en keek vreemd op toen de assistente hem doorstuurde naar de ruimte achter haar. Mortem haalde zijn schouders op en liep door, fluitend en wachtend totdat er iemand kwam opdagen met de bekende drie pokéballs.

Hij kon het niet laten om de man voor hem een knipoog te geven toen deze aan kwam lopen met de pokéballs. Oké, wat zou dit gaan worden. Rustig wachtte hij tot alle drie de balls werden open geklikt, zodat hij een goed beeld had van wat er voor hem stond. Of zweefde, want de eerste en laatste pokémon hadden beide geen zin om stil te blijven zitten. De eerste was een shiny, zoals hij wist, maar de pokémon stond hem totaal niet aan. De Inkay zweefde rond zijn hoofd en deed een poging zijn hoed te stelen, die hij uit diens tentakels griste en terug op zijn hoofd zetten. De laatste leek er helemaal geen zin in te hebben, want het gebroken theekopje zat gewoon op de grond. Nou ja, niet helemaal. Als je dichterbij keek, zag je dat het net boven de tafel zweefde. Mortem schudde zijn hoofd en keek naar de pokémon die er tussenin stond. Deze had zijn rug naar hem toegedraaid en was bezig met z'n klauwen te slijpen tegen elkaar aan. Een glimlach verscheen op Mortem's gezicht en hij greep de pokéball van de Sneasel van de tafel, liet de pokémon terugkeren en gooide de pokéball de lucht in. "Deze."