Tales of

Sinnoh

Het was vreemd, het was een andere pokémon dan dat hij gewend was. Sparda had een duidelijk eigen karakter, humeurig, afgesloten. Het deed hem denken aan hemzelf, vroeger, toen hij nog jong was en besloot dat niemand van zijn jeugd mocht weten. Nog steeds vertelde hij mensen er liever niet over, maar het was beter dan toentertijd. Mortem schudde zijn jas eens goed uit en wist ergens een kaartje vandaan te toveren, die hij rustig aan de Sneasel gaf. Hij had besloten om eens te gaan kijken bij het Halloween festival werd gedaan en kwam zo uit bij de ghost tour. Iets wat wel binnen zijn straatje viel. Dus had hij een kaartje gehaald, om deze meteen daarop weer te verliezen natuurlijk. Niet weten dat hij het in de riem van zijn hoed had gestoken. Sparda had hem al op zijn kop gegeven voor het vergeten ervan en dat was de hele reden waarom hij het kaartje nu in de care van zijn pokémon liet. Hij tipte zijn hoed naar de medewerker van de ghost tour, liet het kaartje knippen en liep naar binnen toe. Eens zien of er iets was wat hem hier zou kunnen laten schrikken.

Hij had zijn handen in zijn zakken gestoken en liet met een ontspannen houding door de tour heen. Sparda keek eveneens rustig om zich heen, alles in de gate houden. Hij vroeg zich af of de Sneasel alles stuk zou maken als hij zou schrikken. Laten we hopen van niet, maar hij wist 't nooit bij een pokémon als deze. Mortem was scherpe pokémon gewend, nadat hij het merendeel van zijn leven gespendeerd had met het opvoeden van een afgestoten Houndour. Maar dit was toch weer iets heel anders. Hij haalde zijn schouders op bij die gedachten en liep verder, totdat een geluid achter hem een huivering over zijn rug liet lopen. Het klonk als nagels over een krijtbord heen en het was meer het geluid dat hem angst aanjoeg dan iets anders. Mortem draaide zich langzaam om, om te een zwevend zwaard achter hem te zien handen. Zijn handen jeukte, om de pokémon te vangen, maar hij had zichzelf toegesproken om minder impulsief te zijn over welke pokémon hij zou willen hebben. Dus haakte hij zijn duimen terug in de riemgaten en liep verder, stiekem zichzelf volscheldend dat hij de Honedge liet gaan.

Een laatste vloek ging over zijn lippen heen en Sparda leek er niet eens op te letten, inmiddels was de Sneasel het wel gewend, ondanks dat ze elkaar maar een paar dagen konden. Hij keek om zich heen, zijn ogen langzaam laten wennend aan de duisternis. Hij knipte met zijn vingers op het ritme van een ouder liedje dat vast zat in zijn hoofd. Het viel hem pas op dat er een geluid van achter hem kwam, toen hij stopte met het ritme en het op zichzelf door leek te gaan. Mortem draaide zich om, ergens toch half verwachtend dat hij direct werd aangevallen, maar in plaatst daarvan zweefde er een pokémon achter hem. Eentje die een soort steen bij zich had. Hij herkende het als een Yamask, maar dit moest die ene regional variant zijn, die een uit Galar. Hij dacht eventjes na. Het was interessant, maar het paste niet bij wat hij wilde. Dus hij wuifde naar de pokémon, spoorde Sparda aan en liep verder. Nee, dit was 'm niet.

Ditmaal was het niet Mortem, maar Sparda die iets opviel. Hij liep gewoon rustig verder, af en toe doen alsof hij schrok van de dingen die ze hadden opgehangen. Het was pas toen de Sneasel histe en hem een tik verkocht, dat hij omkeek. Ditmaal had hij niet eens gehoord dat er een geluid achter hem gemaakt was, en hij keek dan ook een beetje vreemd naar de pop die op de grond stond. Wat .. was dit? Hij trok een wenkbrauw op en wilde net omdraaien om door te lopen, toen zijn hoed van zijn hoofd verdween en op de pokémon gezet werd, door één lange zwarte arm-achtig ding dat uitstak onder de pop uit. Mortem glimlachte eventjes en ging op zijn hurken zitten. "Die, is van mij," zei hij kalmpjes, terwijl hij de hoed terug pakte. Maar de Mimikyu leek niet los te willen laten en griste hem weer uit zijn hand. Naast hem hoorde hij Sparda grinniken en Mortem schoot eventjes een dodelijke blik naar de Sneasel toe. "Oké, how about this." Hij greep snel de hoed uit de hand van de Mimikyu en gooide met z'n andere hand een pokéball tegen de pokémon aan. Dat zou moeten werken, toch?