Tales of

Sinnoh

Waarom ze dit ooit was gaan doen was haar een raadsel. Er was een reden dat ze alle zes haar pokémon uit hun bal had. Snow in haar armen, Clear in haar nek. De twee zouden niet super veel veiligheid veroorzaken maar hielden haar wel warm. Voor haar liepen Sun en Rain. De Buneary voelde zich alles behalve op haar gemak maar de Riolu leek nergens last van te hebben. Mist en Cloud vormde de achterhoede. Ook daar leken de rollen het zelfde. Mist moest er niets van hebben en Cloud liep alsof er niets aan de hand was. Misschien was het een fighting type ding? Ach, ze had pokémon voor haar, pokémon achter haar, en twee pokémon tegen haar aan. Dat moest toch wel genoeg bescherming bieden tegen de ghost type pokémon die ze hier mogelijk zou kunnen tegenkomen.

Een huivering trok over haar rug. Er was iets achter haar, of niet? Twijfelachtig draaide ze zich om en keek ze recht in de ogen van een Gastly. De pokémon stak zijn tong naar haar uit voor ze zich uit de benen wist te maken. Big nope. Gelukkig leek de pokémon haar niet te achtervolgen. Ze was weer veilig. Hopelijk.

Een stukje verderop besloot ze even op haar telefoon te kijken. Terwijl ze de evenement poster beter bekeek zag ze dat het niet was toegestaan om meer dan één pokémon mee te nemen. Oops. Als eerste stak ze Snow en Clear terug in hun bal, die twee zouden toch niet veel nut zijn hier. Vervolgens richtte ze haar ogen op de vier overige pokémon. Ze had geen idee welke van de vier ze het beste mee kon nemen. Sun en Mist liet ze vervolgens terug in hun bal gaan. De twee waren ook best bang dus dit was veiliger voor hun. Cloud en Rain bleven over. Kort twijfelde ze voor ze ook Cloud terug in haar bal deed. Misschien was dit wel een mooi moment om met Rain te bonden. De Riolu was immers nogal een probleemkind.

Opnieuw ging een rilling over haar rug. Er zweefde er weer een achter haar, of niet dan? Rain keek duidelijk naar iets wat zich achter haar bevond. Damn. Blake raapte haar moed bij elkaar om zich vervolgens om te draaien. Ze keek recht in de ogen van een Phantump Okay ze moest eerlijk zeggen dat deze helemaal zo eng nog niet was. Sterker nog, ergens was hij wel schattig. Maar zelf had ze helemaal niets aan de pokémon. Een bijzondere pokémon zoals een shiny of traited kon ze misschien nog wel gebruiken. Mogelijk om te verkopen aan een andere coördinator of een breeder. Haar eigen team zat nou eenmaal vol. Blake aaide de Riolu over zijn kop voor ze weer verder begon te lopen. Waarschijnlijk was het beter als ze de wilde pokémon gewoon met rust zou laten.

Ze was slechts een klein stukje verder gelopen voor Rain haar er op wees dat er een andere pokémon achter zich bevond. Blake draaide zich om en al snel verdween alle kleur uit haar gezicht. "NEE!" riep ze haast boos tegen de pokémon voor ze het op een lopen zette. Rain bleef even verwacht achter, samen met de wilde Frillish. De Riolu haalde zijn schouders een keer op voor hij toch maar achter zijn trainer aan begon te rennen. Hij begreep haar hele angst voor kwal-achtigen niet zo goed. Het waren immers ook maar gewoon pokémon. Door haar plotselinge dash, was ze nu wel bij de uitgang van het gebied beland. Nou, dat was ook een geluk bij een ongeluk. Ze was in ieder geval blij dat ze niet meer in de buurt hoefde te zijn bij al die ghost pokémon. Ze vond er maar niets aan.