Tales of

Sinnoh

Fire type aanvallen werkte prima tegen ghost type pokémon. Bovendien was ze niet zo snel bang. Het gebouw waar ze jaren lang had gewoond was ook haunted dus het deed haar allemaal niet zo veel. Sterker nog. Het leek haar leuker om de ghost pokémon hier een beetje te pesten in plaats van andersom. Al zou ze wel moeten oppassen. Er was hier niet echt een vluchtweg behalve vooruit en achteruit. Vuur kon gevaarlijk zijn op die manier. Ze kon dus niet zomaar dit bos in de hens zetten. Helaas. Maar goed, Feu liep zoals gewoonlijk voor haar uit. Ahi had zich op haar schouders genesteld en Hono wilde graag gedragen worden dus bevond zich in haar armen. De vraag was of ze wat interessants tegen zouden tegenkomen dat ze zouden kunnen pesten. Misschien nog iets om te vangen maar dat leek haar sterk. Hoeveel fire ghost types waren er nou? Eén? Plus ze vond die gekke kandelaar pokémon lijn helemaal niet leuk.

Al snel verscheen de eerste pokémon achter haar. Ze kon het gewoon voelen, ze hoefde er niet eens voor te kijken. Uiteindelijk draaide ze zich toch om omdat Feu er op af rende. De Houndour probeerde er in te bijten maar zonder succes. Golett was immers een ghost type pokémon. Ciora zuchtte, voor ze floot naar de Houndour. Ahi bleef achterom kijken naar de pokémon waar ze vandaan liepen. Misschien vond ze dat toch wel interessant. Hono had daarentegen geen interesse en bleef lekker in haar armen genesteld liggen. Hopelijk zouden ze nog wat leukers tegen komen dan willekeurige stenen spook mannetjes. De volgende paar slingers van het pad boden hun niets. Er waren verrassend weinig ghost pokémon aanwezig. Misschien kwam het ook wel omdat ze er alles behalve bang van was.

Er was opnieuw iets achter haar verschenen. Weer niets interessants! Zo'n dom zandkasteel was een van de laatste dingen die ze wilde zien hier. Geen gefrustreerde zucht rolde over haar lippen. "Ga jullie gang", zei ze tegen haar pokémon. Het drietal opende hun mond en vuurde Embers af op de pokémon. Er was zo weinig reactie. Dit was helemaal niet leuk. De Sandyghast leek er ook niets voor te voelen om aangevallen te worden dus verdween al snel. Nou, dat was dat weer. Dit hele spooktocht gebeuren was niet veel meer dan een grote tegenvaller. Feu had ondertussen ook zo goed als de uitgang gevonden en Hono was zelfs in slaap gevallen in haar armen. Ook Ahi leek moeite te moeten doen om niet in de dutten. Ugh. Wat saai allemaal, dit.

Er was opnieuw iets achter haar verschenen. Weer niets interessants! Zo'n dom zandkasteel was een van de laatste dingen die ze wilde zien hier. Geen gefrustreerde zucht rolde over haar lippen. "Ga jullie gang", zei ze tegen haar pokémon. Het drietal opende hun mond en vuurde Embers af op de pokémon. Er was zo weinig reactie. Dit was helemaal niet leuk. De Sandyghast leek er ook niets voor te voelen om aangevallen te worden dus verdween al snel. Nou, dat was dat weer. Dit hele spooktocht gebeuren was niet veel meer dan een grote tegenvaller. Feu had ondertussen ook zo goed als de uitgang gevonden en Hono was zelfs in slaap gevallen in haar armen. Ook Ahi leek moeite te moeten doen om niet in de dutten. Ugh. Wat saai allemaal, dit.