Tales of

Sinnoh

Ghost types waren niet zijn favoriete pokemon, dat was wel een feit. Toch waren ze perfect om dingen mee uit te halen, iets wat de Gastly en Shuppet die hij had al wel bewezen hadden. Toch was er nog een ghost type die hij niet had en nu deze ghost tour er was, hoopte hij de juiste ervoor tegen te komen. Maar de kans was groot dat het hem alleen maar weer frustraties op zou leveren. Toch was dit een van de kleine kansen dat hij hier de pokemon zou kunnen vinden. Hij had besloten om een van zijn eigen ghost types mee te nemen, dus de Gastly zweefde rustig naast hem, terwijl hij verder liep. Het was niet dat hij bang was voor Ghost types, het was meer dat ze hem irriteerden na wat de Duskull had gedaan die hij tegen was gekomen. Hoe durfde die pokemon een van zijn pokeballs te stelen?

Als er ook maar een pokemon zou zijn die deze keer van hem probeerde te stelen, dan zou hij geen genade tonen. Hij ging er vanuit dat de Gastly hem erbij zou kunnen helpen en anders zou hij het persoonlijk moeten doen. Hij stopte toen hij een begraafplaats voor zich opmerkte. Hij had hier niks over gehoord, maar moest toegeven dat dit best toepasselijk was. Het was alleen wel een plek waar hij mogelijk meer ghost types tegen zou komen dan op andere plekken, dus was het ook meer dan normaal om op je hoede te blijven. Toch bleef het in eerste instantie stil, bijna akelig stil. Hij kon een lichtje in de verte zien, maar het was niet iets waar hij zo snel een pokemon aan kon linken. De mist hielp er ook niet bij, ook al leek het ervoor te zorgen dat de Gastly die bij hem was zich nog meer op zijn gemak voelde. Hoe dichter hij bij het lichtje kwam, hoe duidelijker het was dat het om een pokemon ging en niet zomaar een. Een grijns begon op zijn gezicht te spelen toen hij zag wat voor pokemon dit was. Misschien was het niet hoe een Charmander er normaal uit hoorde te zien, maar dit was perfect. Hij kon zich de traited Gyarados van Jayden nog herinneren, dit was waarschijnlijk precies hetzelfde. Deze Charmander was gewoon simpelweg perfect en hij moest en zou hem hebben. "Je bent perfect," Dit was tenslotte een Charmander, dus deze zou wel moeten kunnen mega evolven eenmaal het een Charizard was. Dat kon niet anders. Hij pakte een pokeball erbij en liet deze zien aan de Charmander. "Je past echt perfect bij mijn andere pokemon. Wees de mijne." En hij drukte de pokeball nog iets dichter naar de Charmander toe een grijns nog steeds op zijn gezicht. Als de Charmander niet vrijwillig meeging dan zou hij zich niet meer inhouden. Het was beter voor de Charmander dat hij zou besluiten om nu mee te komen. Anders kon het nog wel eens pijnlijk gaan worden.